İhanet!

Fa­tih Sul­tan Meh­med, Pey­gam­ber Efen­dimizin (sav)müj­de­sine ka­vuş­mak için Bizans’ı yı­kıp is­tan­bul yap­mış, me­de­niyet­le­rin mer­ke­zi bu şeh­ri bir “is­lam Şeh­ri” ha­line ge­tir­miş­tir
Şim­di biz ne ya­piıyo­ruz?
Ama ya­ran­mak de­yin, ama ya­la­mak de­yin, is­tan­bul’u ta­nıt­ma gay­re­tin­den çok, sat­ma gay­re­tine ben­ze­yen ta­vır­lar art­mış du­rum­da
is­tan­bul ca­mile­riy­le, tür­be­le­riy­le, on mil­yon­dan faz­la Müs­lü­ma­nıy­la bir is­lam şeh­ridir
Rek­lam film­le­rin­de, ta­nıtım kitap­la­rın­da Sul­tan Meh­med’den ve onun inan­cın­dan kal­ma “hoş­gö­rü” o ka­dar abar­ti­li­yor ki, in­sa­nin “ah­mak” ta­ra­fı, “Tüh, bu­ra­yi al­mak­la yan­lış yap­mışız Asıl sa­hip­le­rine ge­ri ve­re­lim” diye mırıl­da­nı­yor
Bu mil­le­ti ta­nı­ma­yan, ta­nı­mak­ta zor­la­nan­lar çok ma­ale­sef
As­la… Ama as­la bu mü­ba­rek bel­de­de “ezan se­si” as­lı un­sur ol­mak­tan çık­ma­ya­cak­tır
“Çan” se­sine hos­gö­rü, bir lü­tuf­tur
Her tür­lü asimilas­yon at­rak­siyo­nuy­la bu mil­le­ti sek­len ta­nın­maz ha­le ge­tir­miş ola­bilir­ler
Ve fa­kat “zur­na”nin zirt de­digi ye­re ge­lin­diğin­de, “kah­pe”liğin sur­la­rı­nı yıka­cak bin­ler­ce Meh­med uya­nir vic­dan­lar­da
içimiz­de­ki ve dışı­mız­da­ki “Müs­lü­man ve Müs­lü­man Türk” düs­man­la­rı, hoş­gö­rü­nün şem­siye­sine sığı­nıp işin cil­ki­ni çıkar­ma­sın­lar
Biz Ru­muy­la, Er­me­nisiy­le, Mu­se­visiy­le ba­rış ve hu­zur için­de kom­şu­luk eder, hak­la­rı­nı gö­ze­tir, bir ara­da in­san­ca ya­şa­riz
Yüz­ler­ce yıl da öy­le ol­du za­ten Ken­di top­rak­la­rın­da bile inanç­la­rı­nı, bu­ra­da­ki ka­dar ra­hat ya­şa­ya­ma­di­lar
Bu bizim gen­le­rimiz­de var… inan­cı­mız­da var Ama gen­le­rimiz­de ve inan­cı­mız­da öy­le bas­ka sey­ler de var ki, “ap­tal” ye­rine kon­ma­yi, “mu­kad­des”le­rimize sal­dı­rıl­ma­sı­nı ka­bul ede­me­yiz
Son­ra kim­se “Türk­ler ge­liyor!” diye ba­ğır­ma­sın

MURAT BASARAN