Hoşçakal Sevgili...Eceldir Tek Kurtuluş

Yalnızlık kokan odamda yine ba$ba$a ben ve o çürümü$ duvarlar
Ne yapmalı da kurtulmalı bu sessiz rutubetli yerden
Ya da hep orda mı kalmalı? Gerçeklerle yüzle$mekten korkmalı, hep kaçmalı mı?!
Tesellileri hep kağıtlarda, bitmekte olan mürekkep kokularında mı almalı?!
Her geçen saniye nefesimin kesildiğini, kalp atı$larımın yava$ladığını hisseder oldum
Nedir beni sarho$ körlüğünde yazmaya iten adını bile koyamadığım sebepsiz duygular
Bildiğim halde kendime bile anlatmaktan kaçtığım ayaz soğuklar
Ü$ür oldu ellerim, eksik kaldı sensiz sol yanım Tek yürek ağır geldi be sevgilim
Gidi$ini izlemek, son bakı$ın son nefes alı$ım
Gitmeler bu denli yakınmıydı ey sevgili, böyle miydi birbirimize verdiğimiz gerçek sandığım söz veri$ler
Hayal oldup aktı gözbebeklerimden parça parça kırıklıklar
Ya$amın son çizgisinde gidi$ini izlemek olsun gözlerimin önündeki son perde
Odamda ki ı$ık bile terketti beni yava$ladı bileklerimden akan kanlar misali
Kendime susu$larım kaldı artık ellerimde
Dalda kalan son yapraktı ömrüm, mevsim deği$ti yaprak dü$tü
Aldı rüzgar, götürdü benim gibi yitirilmi$liklere o kusursuz kurumu$ bedeni
Zaman tükendi sevgili
Ellerim titiriyor Kanım çekiliyor adeta
Yakla$ıyor ölümün soğukluğu vuruyor yüzüme
İstedim ki birlikte kapayalım gözlerimizi kurduğumuz dü$lerle birlikte
Olmadı be sevgilim
Sensiz geçmedi ömür akmadı zaman su misali
Tek kurtulu$ bu belkide
Ah sevgili Tutamıyorum parmaklarımın ucundaki mürekkep kokan kalemi
Ağırla$tı gözlerim
Bedenimin hafifliğini hissediyorum
Titreyen ellerimle zorlandığım son mısralarda sadece son kez $unu bil
Sevdim Seni Sevgili Kimsenin Sevemeyeceği kadar
Öldüm sevgili kimsenin cesaret edemeyeceği kadar