Ben Seni Yok Sayamadım..

Sinerken üzerime, beyin kıvrımlarında dansetmekte kelimeler

Anlamsızlık yapışmışken ömrümün sayılı kalan zamanına, tüm ihtişamınla geldin sensiz kıyılarıma
İmkansızlığını soydukça sevdanı giydirdin üzerime

Ben sana aktıkça sen doldun Sen benimle doldukça taştın Taştıkça sardın, sardıkça yaktın

Ayazda iki yürek
Yangınlar ortasında
Küllerin içinde
Dansederdi bir zamanlar
Hangi zamanlar
Ne zamanvar mıydı öyle bir zaman…

Yoktu senden öncesi yaşanmışlıklardan arta kalan
Yaşanmamış ne varsa sana dair
Akreple yelkovanın takılı kalmış ucunda

'Sensizliğim
Kalın bir örtü gibiydi yüreğimin üzerini örten'

Seninle bu kadar doluyken
Her yanım seninle çevriliyken
Ne yöne dönsem sana "sobe"lenirken,
Görünmez ellerin hala yüreğimi sıkarken

De bana sevgili,
Yok sayabilir miyim seni?
De bana…
Yok sayabilir miyim yaşanmış bir sevdanın küllerini eşelendiğimi?
Yok sayabilir miyim sana olan sevgimi?
Peki ya, yok sayabilir miyim sendeki yüreğimi?

Sen gitsen de benden,
Ben yine söküp getiririm seni yaşadığın şehrin kalbinden
Sen öldüm desen de
O aşifte şehrin rahminden sezeryanla alırım seni
Ben bu kadar senken
Sen bu kadar benken
Bizken
Yok say beni diyemezsin,
İsteyemezsin bunu benden

Ama… gittin benden
Gitmemi istedin senden
Korktun belki de aşktan
Hiç yaşamadığın bu tılsımlı duygudan

Affet, yok sayamadım seni sevgili
Ben seni yok sayamadım
Zamanın durduğu bu noktada susuyorum
Kanayan ruhumun tüm kırılmışlığıyla
Hiç yapmadığım bir şeyi yapıyorum
Ve ilk kez yüreğine fısıldıyorum:
"Yok sayabilirsin artık beni"

Yenilgiyi yakıştıramadım kendime, tıpkı gidişleri yakıştıramadığım gibi
Ama bana çok yakıştığını düşünmüş ki hayat, iğneledi üstüme hayal kırıklığını ve terkedişleri

Acaba bir günBir gün hayat eğilip de öper mi beni de alnımdan

çok güsel ahahaaaaahh