Hiç Böyle Bir Dostunz Oldu mu?

**meLankoLik_asaLet** · 11-10-2008

HİÇ BÖYLE BİR DOSTUNUZ OLDU MU?J
Çok konuşmazdı
Daima düşünceliydi
Kötü söz söylemezdi
Kimseyle çekişmezdi
Her zaman ağırbaşlıydı
Boş şeylerle uğraşmazdı
Dünya işleri için kızmazdı
Lüzumsuz yere konuşmazdı
Umanı umutsuzluğa düşürmezdi
Kimsenin kusurunu araştırmazdı
Vakar ve sukunetle rahatça yürürdü
Susması konuşmasından uzun sürerdi
Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi
Affediciliği tabii idi, intikam almazdı
Hoşlanmadığı bir şey hakkında konuşmaz susardı
Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı
Sıkıntılı hallerinde bağırmaz kabalaşmazdı
Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi
Sade kıyafetler giyer gösterişten hoşlanmazdı
Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü
Konuştuğunda ne fazla ne de eksik söz kullanırdı
Bulunduğu mecliste asla ayrıcalıklı bir yere oturmazdı
Sıradan değildi ama sıradan insanlar gibi yaşardı
Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi
Kimseye hakkında hayırlı olmayan söz söylemezdi
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu
Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı
Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı
Fakirlerle birlikte yerdi öyle ki onlardan ayırt edilemezdi
Yanında en son konuşanı ilk konuşan kadar dikkatli dinlerdi
Düşmanlarını affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi
Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar ve ayıplardı
Yürürken ayaklarını yerden canlıca kaldırır iki yanına salınmazdı
Adımlarını geniş atar yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilirdi
Dostlarına şöyle derdi: “Dünyada garip bir kimse ya da yolcu gibi ol”
Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan sana sığınırım”
O HZMUHAMMED MUSTAFA(SAV) PEYGAMBERİMİZDİ

11-10-2008	#1
meLankoLik_asaLet	Hiç Böyle Bir Dostunz Oldu mu? HİÇ BÖYLE BİR DOSTUNUZ OLDU MU?J Çok konuşmazdı Daima düşünceliydi Kötü söz söylemezdi Kimseyle çekişmezdi Her zaman ağırbaşlıydı Boş şeylerle uğraşmazdı Dünya işleri için kızmazdı Lüzumsuz yere konuşmazdı Umanı umutsuzluğa düşürmezdi Kimsenin kusurunu araştırmazdı Vakar ve sukunetle rahatça yürürdü Susması konuşmasından uzun sürerdi Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi Affediciliği tabii idi, intikam almazdı Hoşlanmadığı bir şey hakkında konuşmaz susardı Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı Sıkıntılı hallerinde bağırmaz kabalaşmazdı Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi Sade kıyafetler giyer gösterişten hoşlanmazdı Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü Konuştuğunda ne fazla ne de eksik söz kullanırdı Bulunduğu mecliste asla ayrıcalıklı bir yere oturmazdı Sıradan değildi ama sıradan insanlar gibi yaşardı Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi Kimseye hakkında hayırlı olmayan söz söylemezdi Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı Fakirlerle birlikte yerdi öyle ki onlardan ayırt edilemezdi Yanında en son konuşanı ilk konuşan kadar dikkatli dinlerdi Düşmanlarını affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar ve ayıplardı Yürürken ayaklarını yerden canlıca kaldırır iki yanına salınmazdı Adımlarını geniş atar yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilirdi Dostlarına şöyle derdi: “Dünyada garip bir kimse ya da yolcu gibi ol” Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan sana sığınırım” O HZMUHAMMED MUSTAFA(SAV) PEYGAMBERİMİZDİ