Efendim.. [s.a.v.]

Nice âşıklar gördüm, nicedir görürlermiş seni
Sâdık vezirlerinle dolaşırmışsın ümmetini

Yaralıları ziyarete gelirmişsin Efendim
Nerdesin, öldürücü yokuşlarda kaldım; ben yetim

Ruhanî değilim, nasıl varam huzûr-u yakîne?
Kader geçit verir mi acep ol Ravza-i Pâkine?

Ne kadar isterdim, şöyle sancılı bir 'off' diyeyim;
Ya sen gelesin imdada, ya da ben göçüp gideyim

'Hû' söyler her nefesim; sen ki damarlarımda kansın
Ciğerlerim kebab olmuş ne gam!, varsın dünyam yansın!

Bir başka canan istemez gönlüm; bağlandım gamzene!
Vurulmuşum sevda özümden, tutulmuşum Sidre'ne

Sesini özledim kimsesiz gecelerde;
Hep ağladım için için;
Bekledim seneler boyu eşiklerde;
Başımı koydum kurbanlık için;

Ağlıyorsam, sanma ki kırılmışım; kör olur gözüm
Ofluyorsam, hiç bıkmadım bekçilikten; yanar özüm

Kırılası kalem!, dilim kurur böyle sitemimden;
Bîzârım Allah (cc)'ım, benim şikâyetim hep nefsimden

Acı yazdım, bir yüz bularak engin şefkatinden
incinme, uykusuz gecelerime ver; Raûfsun sen

Ne desem ki; çok seviyorum seni, çok sevgime ver
Himmetin olmazsa, kabul etmez beni gökler ve yer

Âh bir sarılsaydım boynuna kucak kucak aşkımla!
Âh bir tutsaydım ellerinden; öpseydim doya doya!
Öpseydim kadem-i şerifinden çatlak dudağımla!
Çökseydim dize ve eriseydim sohbet ocağında!

ilk aşkım diyemem, lâkin aşılmaz aşkımsın inan!
Çatlarsa bir gün kalbim; 'Ahmedim' yazsın her damla kan!

Kesilirken veda sözüm; 'Habîbim' desin tükensin!
Zira sen, ölmüş hissiyatımda açan kardelensin

Alıver ipimi elineçek, sür beni ardın sıra!
Koşmazsam hâinim; tek, 'Sahibim' sen olduktan sonra

Beklerim susuz ekmeksiz, bu kapı senin kapınsa
Buyursun Azrâil, varılacak yer senin yanınsa

Bir Kutlu'nun seccâdesine yüz sürdüm, öyle geldim
Cennet köyünün toprağını öptüm öptüm de geldim

Şiir şiir aşkımı kabul eder misin Efendim ?
Bir kerecik olsun bana da 'Gel!' der misin Efendim?

Canım, Cananım, Cinânım, Melceim, Mededresânım!

Lütfet elini bîçâreye ki sensiz perişanım