İstibdat Dönemi

Osmanlı İmparatorluğu'nda 1870 yılında Sultan Abdülaziz zamanından başlayarak Sultan II Abdülhamit'in tüm saltanatı boyunca süren dönem II Meşrutiyet'in ilânı olan 23 Temmuz 1908'e kadar geçen 38 yıllık bu süre içinde Sultan II Abdülhamit, siyasal ve kişisel hakları kısıtlamak ya da kaldırmak için yeni yasalar çıkartmadığı gibi, var olan ve bu hakları koruyan yasaları da yürürlükten kaldırtmadı Ancak, özgürlükleri büyük ölçüde baskı altına aldı, Meclisi Mebusan'ın çalışmalarını durdurduktan sonra, ilk olarak basına sansür koydu Yönetimiyle ilgili olarak olumlu yayın yapılması için çeşitli kaynakları kullandı Toplanma özgürlüğünü tümüyle yok etti En ufak ziyaretleri bile kısıtladı Kendi hükümdarlık iradesini, her çeşit hukuk kurallarının üstünde gördü ve öyle benimsetmeye çalıştı Kendi hükümetinin dışında, Yıldız Sarayı'nda bir gölge hükümet kurdu Bununla, devletin her girişimini denetim altına almaya çalıştı Büyük bir hafiye örgütü ile iktidarını güvenceye kavuşturmak istedi Hatta, bunlar için özel daireler oluşturdu


Bu dönemde sadaret (başbakanlık) makamı da tam yirmi altı kez değişikliğe uğradı Yine bu devirde, değişik anlamlara geliyor düşüncesiyle sansür, tertip, vatan, millet, hürriyet, grev, suikast, ihtilâl, anarşi, monarşi, sosyalizm, dinamit ve barut gibi sözcüklerle Makedonya, Trakya ve Girit gibi yerlerden söz edilmesi, yazılması yasaklandı Bu yasaklara, Ziya Paşa, Namık Kemal ve Abdülhak Hâmit gibi yazarların yapıtlarının okunması da eklendi Avrupa'ya eğitim için öğrenci gönderilmesi, Türk ve Müslüman çocukların İstanbul'daki yabancılara ait okullarda öğrenim görmeleri, Shakespeare, Racine ve Lamartin gibi batılı yazarların yapıtlarının okunması ve meslekî derneklerin kurulmaları yasaklandı