Hayat Ve Acı

Hayatın kendisi acı çekmek sanırım yaşamak zorundaysan eğer acılarıda kabul ediceksin yaşamak istiyorsan eğer acılarla mücadele edip ayakta durmayı bileceksin söylenildiği kadar kolay olmuycak tabi ama alışıcaksın yavaş yavaş için yana yana kabul ediceksin acıları acılar acılar insanları olgunlaştırırmış derler nekadar doğru her acı bir tecrübe insana acı çektikçe acılarala yoğruldukça çok yol alıyor insan belkide doğanınn kanunu bu acı çekmeden büyüyemiyor insan herkesin yüreği farklı acılarla yanıyor heleki bu hayal kırıklığıyla sonuçlanan bir aşk acısıysa işte ozaman ömründen ömür gidiyor içinden kimsenin duymadığı çığlıklar atıyorsun herşeye isyan ediyorsun ama görüyorsun ki güçlü olmaktan başka çaren yok seni senden iyi kimse anlayamaz iş başa düşüyor yüreğindeki acıyla kırtılan kalbini onarmaya çalşıyorsun bu çok kolay olmuyor senden birsürü şey alıp götürüyor belkide geri gelmiycek olan birsürü şey başta güven olmak üzere hayata olan güvencini yitiriyorsun herzaman temkinli davranıp herkese herseye soru işaretiyle yaklaşıyorsun hiçbirşeyi hesapsızca korkusuzca doya doya yaşayamıyorsun yşadığın o acı hep yüreğinin biryerinde durup arasıra ben burdayım diyor yaşanılanların silinmesi izlerinin yok olması mümkün olmuyor hayattta en güzel en mutlu anında bile yaşadığın o acı dolu günler aklına gelince yüzündeki o gülücüğü alıp gidiyor her nekadar kendini toparlamaya çalışsanda yaşanılanların acısı hiç silinmiyor önmeli olan yaşadıklarını kabullenip aklına geldiğinde yüreğindeki o acıdan bile zevk alabilmek ben bunları yaşadım deyip yaşadıklarım benim yanıma kar en büyük acı en büyük tecrübedir demek hayat acılarla özlemlerle sevgilerle güzel ne acı hayatı yalnız bırakır nede hayat acıyı o yüzden ne hayattan kaçmalı nede acıdan ayakta durup hayatada acıyda meydan okumalı herşeyden önce ben demeliyiz hayatta hiçbirşey insanın kendisinden değerli değildir herşeye açık olmalı insan hayattta ama hep ben diyerek ne olursa olsun ilk önce ben diyerek kendini önemseyerek

evet sen herşeyden önemlisin bunu unutma önce ben diyceksin
bende bu aralar sadece sen diycembenden önce

İnsan bazı dönemlerde kendi içinde bir başkasını kendi yerine koyabiliryor,ben dediğinde bile,aslında kendisi içindeki onu gösteriyordur,unutmak fiili kelime dağarcığından silinip,yerini anılara bırakınca acıda beraberinde geliyor,acı bir zaman sonra ateşin közü üzerindeki kül oluyor,alevlenmek için en ufak bir rüzgarı bekliyor,o köz o küllerin altında hayatınızın sonuna kadar hep bir ukte olarak kalıyor,o yüzden önemli olan acının küller altında kalmasını kabullenmektir sevgili Gözyaşı ve geçmişten ders çıkarıp asla ve kesinlikle birine daha aynı derecede bağlanmamaktır,bazı şeyleri kolay olmasada kabullenmek,geleceğin daha iyi olması için en akıllıca harekettir,yazdıklarınızdan acınızın büyük olması nedeniyle üzülmekle birlikte,önemli olanın siz olduğunuzu anlamanız sevindirici,hayatta hiç kimse sizden daha değerli değildir

abcm konu başkasına bağlanmak veya bağlanmamakla alakalı değilbu güzel yorumun çok teşekkür ederim
acının küller altında kalmasını kabullenmektir
bazı şeyleri kolay olmasada kabullenmek
işte bu sözlerin çok güzel bazı şeyleri acıda olsa kabullenmek ve artık geleceğe bakmak ama bunu bi türlü arkadaşıma yaptıramıyorum belkide benim beceriksizliğim bilmiyorum:S ama her ne olursa olsun ben arkadaşımı çok seviyorum ve sevicemde

sudenaz tafarından gönderildi

abcm konu başkasına bağlanmak veya bağlanmamakla alakalı değilbu güzel yorumun çok teşekkür ederim
acının küller altında kalmasını kabullenmektir
bazı şeyleri kolay olmasada kabullenmek
işte bu sözlerin çok güzel bazı şeyleri acıda olsa kabullenmek ve artık geleceğe bakmak ama bunu bi türlü arkadaşıma yaptıramıyorum belkide benim beceriksizliğim bilmiyorum:S ama her ne olursa olsun ben arkadaşımı çok seviyorum ve sevicemde

Konuyu bu yönde algılama nedenim,sevgili Gözyaşı'nın paylaşımlarındaki bu yöndeki ağırlık ve imzasından kaynaklandı sanırım,ayrıca arkadaşınız olarak ona destek çıkmanız çok güzel

Çok güzel bir yazı olmuş canım tşkrr Bende size şöyle bir bakış açısı sunmak istiyorum:

Birisi geldi;Dostun,sevgilinin kapısı çaldı"Kimsin a güvenilir er?"dedi sevgiliAdam:"Benim"deyince "git"dedi"Şimdi zamanı değil,bu sofrada ham kişinin yeri yok!!"Ham kişiyi ayrılık ateşinden ne pişirebilir,iki yüzlülükten kurtarabilir?O yoksul gitti Tam bir yıl yollara düştü,sevgilinin ayrılığıyla kıvılcımlar saçarak cayır cayır yandıO yanmış yıkılmış kişi pişti olgunlaştıGeri geldi,yine sevgilinin evinin çevresine düştüYüzlerce korkuyla ,yüzlerce defa edebi gözeterek kapının halkasını çaldıAğzından edebe aykırı bir söz çıkacak diye korkup duruyorduSevgilisi:"Kapıdaki kim?"diye sorduAdam:"A gönüller alan! dedi" Kapıdaki sensin!"Sevgilisi:"Madem ki bensin, gel içeri gir!"dedi ve ekledi "Ev dar iki kişi sığmıyor" mesnevi





Bu yazımızda gösteriyorki insan her zaman karşısındaki kişinin yerine koymalı kendiniMutluluğun sırrı burda:56:58