Nefes/Siz Gibiyim

Nefes/siz Gibiyim

Yapraklarını dökmüş ağaclar gibiyim kuşlarım meydanda ve sarısında rengim
Yağmurdan kaçana sığınak
Güneşten kaçana gölge olamamanın derdindeyim
Rüzgar bir yanımdan estimi içimi delip geçen hasret gibiyim
Dalından kopmuş yaprak gibiyim kırışık savruk kuru…
Dalımı özler olmuşum yeşilimi yemişleri
Şimdi Ya bir ayak basacak ya bi yaprak daha düşecek üzerime
Yani; Her şekilde yerin dibine girecek gibiyim
Bardağın dibinde kalan çay gibiyim
Soğuk ve en koyusundayım demin
Bi yere fırlatılacağım yakında kaşığımı özlemekteyim
beni tamamımdan koparıp ayıran dudaklara lanet eder gibiyim
Yarın gibiyim a dostlar yarın gibiyim
Dünü yaşamış yaşanmışlıklarına kızmış
Alıp başını iki elinin arasına geleceğinden habersiz gibiyim
Saat gibiyim
Kimini işine geçiktirmiş
Kimini iple çekmeye mahkum etmişim
Geçmek bilmemişim o dostlar geçmek bilmemişim yarin özleminden
Ölmek üzereymişim
sabahın 5 inde okunurken selam
Uyanamayan dostların hüznündeyim
Hani abartmış olmayayım ama
Çocuk gibiyim;
Az önçe düşmüş yarasını tutarak ve buruşturarak dudaklarını ağlar gibiyim