Yalnızca Bir Kırıntıydın, İçime İlk Düştüğünde

Yalnızca bir kırıntıydı, içime düştüğünde Bilmediğim bir neden beni alıp götürdüğünde o yerlere, o çocuk beni beklemekteydi Rüzgarlı bir geceydi Birilerinin bizim peşimizde olduğu belliydi O karanlık dünyada tek rehberim o çocuğun eliydi






Ne kadar yaşamışım, ne kadar yaşlanmıştım? Kim ile dost olmuş, kim ile kavga yapmıştım? Şimdi geriye kalan tanımadığım bu tendi Keder ve budalalıktan başka yaşamımın anlamı var mıydı? Tek verebileceğim cevap, şarkılarımı mırıldanmaktı: yaşananları anlamak, anlamak ve anlatmak Kim için? Karanlık, rüzgar ve bu çocuk


"Hey! Kimsin sen?"


Durduk


"Tanımadığın zamanlardan bir çocuk"


"Öyleyse neden ben?!"


"Dön arkana bak, ordasın sen"


Döndüm Yalnızca zifiri bir karanlık


Biliyordum, ben kederimin budalasıydım Biliyordum, ben artık yalnızca bu küçük eldim Şarkılarımı söyledim yeniden; anılarımı mırıldandım onun için Çok adımlar attık Sonra durduk birden Bir kayaya yasladı beni:


"İşte geçmişini ve kederini kaybettiğin yer burası Burada, bu kayanın eşiğinde başlayacak yeniden senin yaşamın Bundan böyle sırrın bu olacak"


Elimi gezdirdim Elimi yüzüme sürdüm Gözyaşlarımı tutamadım Rüzgar durmuştu artık, su sesleri duyuyordum






Yalnızca bir kırıntıydın, içime ilk düştüğünde


Vakitsiz bir anda




Bilmediğim bir neden beni alıp


Götürdüğünde o yerlere


Keder ve budalalıktan başka


Yaşamın bir anlamı var mıydı?




Aradığım aşkı bulduysam, sendedir


Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir?


Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir?




Adem evvelinden beri


Bir yanımız noksandır, neylersin




Beni bu alemde divane gibi gezdiren


Sen değil misin?


Geriye kalan yalnızca tanımadığım bu tendir




Aradığım aşkı bulduysam, sendedir


Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir?


Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir?