Bir Devrimin Eskimiş Yüzüyüm

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın

Kavgadır kalbimin gözündeki fer

Bir devrimin eskimiş yüzüyüm Derinimde puslu ihtilaller yanmış süt kokulu sabahların eşiğinde bekleyen gece!



Bana göz kırpıyor kalabalık yalnızlığım şimdi arsızca Fütursuzca

Kimi nerde arayacağımı sordum mavi gözlü hüzne

Dedi “geç! aşkı geç!”

Geçemedim



Yedi geceyi geçtim, yedi güvercin vurdum, yedi yıldız biçtim, yedi nehir içtim, yedi dağ ezdim, yedi yemin verdim, yedi gül derdim ve yedi kez titredim bakışlarının sırtında

Bir eren geçiverdi içimden o vakit Dedim “kimi, nerde arayayım?!”

Dedi “vur! aşkı vur!”

Vuramadım



Bir tutam hayat buldumKokmuştu, çekilmişti bütün suları Unutulmuştu bütün sözler ve sanki görmek için kapanmıştı gözlerin ayağına ölüm Ölüm kör müydü?

Bir cebinde birikmiş kan buldum kullanılmış hayatın Alıp bağrıma bastım Sonra biraz daha yokladım ve bir and buldum sol dikişte Dedim "kimi, nerde arayayım?!"

Dedi “sök! aşkı sök!”

Sökemedim



Bir şiir yazdım kalbine İçinde kalbin hiç geçmedi Bir çığlık çığırdım utancın yüzüneKaranlık çatladı Kalbin ıssızlığına yağmur gibi düşürdüm şimşekleri ve gözlerime çark ettim karabasanları Bir elimi sana verdim ötekini aramadım bile Bir yangın geçiverdi yamacımdan Dedim “ kimi, nerde arayayım?!”

Dedi “ kır! aşkı kır!”

Kıramadım



Eşkiya bir kahır biçti ömrümü sonrasında canhıraş kavgalarKüskün ölümlerAynı yollardan geçtimFarklı sehpalarda idam edildim

ve unutmanın en deli yükünü taşıdım ben, sözlerinin ***** yüzünde!!!



Yalanın ve ihanetin insafsızlığı bendeydiBenden soruldu uykusuzluğun yük olduğu gecelerin hesabı!



Aşkı geçemedim, vuramadım, sökemedim, kıramadım!!!

Kendime kaldım Kendimi topladım Tuttum elimden Bağladım gözlerimi



“aşk!”

Dedim attım içime seni



Sonrası kimsenin kalbini meşgul etmeyecek kadar basit:

İçimde bir sen aşk içinde

İçimde bir ben bir sen içinde

İçimde bir biz bin hiç içinde




Sırrın kalemine perde indirdim ve ben bir kez daha ye-nil-dim!!!