Kışın Ellerimi Isıtan Ellerin Olmadı Hiç

Yazın bile kırmızı çilekli yorganımın altında üşüdüğüm olmadı benim
Sen gidene dek…
Ellerim hiç terlemedi ki benim
Dipsiz boşluklarda kalana dek yüreğim…

Artık hiç ısınmayacağını bildiğin halde
Koynundan başımı alıp
Gelişigüzel bıraktın sevgili
Bir daha asla bir erkeğin omuzlarına yaslanmayacağım
Seni hatırlamaktan korktuğum için
Ve “kırmızı çilekli yorganımı” kullanmayacağım
“tam bana biçilmiş kaftan!” ı unutabilmek için

kışın ellerimi ısıtan ellerin olmadı hiç
ilkbahardı seni tanıdığımda
o gece de,
muhtemelen,
kırmızı çileklerdi bedenimi ısıtan
kalbimi sorma,

sonra gittin;
bir yaz günü;
yazın ortasında birgün;
hava gölge de 35 derece
ben ortanında ortasında
boynum bükük, başım ellerimin arasında
kalbimi sorma;

şimdi kimbilir nerde;
kiminlesin?
Birtanen olmadım hiç ben senin
Doyasıya yaslanamadaım omuzlarına
Yaslanmaya çalışma tüm ağırlığınla canıma,
Sana ait değilim
Soğuk kalsa da sonsuza dek acıma gözyaşlarıma,

Şimdi doyasıya yaslanılmayan omuzların
Milyon sevgiye açık kalbin
Bomboş gözlerin
Soğuk ve sıradan ellerinle
uğurluyorum seni yeni bir aşka
yolun açık olsun sevgili
bana gelen yollar kapandı sonsuzluğa

sen artık benim istediklerimi veremezsin
benden götürdüklerini “hiç” miş gibi
ellerim avucuna değmemiş gibi
hemen şimdi konabilirsin bir başka dala
izin verme kanadını kırmalarına…
canım diyenlere hiç inanma
onların canı olmadın sen
ne de ben!
Yalnızız sevgili
Bizi istemiyorlar bu gezegende
Aşk canımı alsın ki
Tasarlanmış bir sonla gidiyoruz ölü aşkların mezarlığına

Hayvanların ruhları olduğuna inanlardanım
Ölümlerinin göğe yazılacağı gecelerde
Ben seni düşünüp
Başım dizlerimde ağlıyor olacağım
Sen uyu…