Kalmak Ağır Geldiğinde Gitmeli İnsan.

Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan
Bırakıp ardında hayatın anlamlarını
Yol almalı kendi bilinmezliğine doğru
Hep ağır gelir ama doğruyu söyler yürek
Güneş batmadan aşmalı bu yüzden
Hasretin yamaçlarını
Vakti geldiğinde gitmeli insan
Unutup tüm amaçlarını
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan
Uzanıp sevda kıyılarına sarılmalı güneşe
Günlerce yatmalı günlerce kalmalı
Yıllarca yanmalı
Yakmalı hasretin her çeşidini
Savurup küllerini denize
Kaçmalı
Vakti geldiğinde gitmeli insan
Öte diyarlara uçmalı
Gelip oturmuş yüreğinin tam da ortasına
Durup gitmeSede duymaz
Duygu kimin? sevda kimin?
Ezilmiş altında kanayan yürek kimin?
Durdurup bak desen bakmaz
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan
Ne güzelde bakıyor güneş sımsıcak
Yüzü gülüyor aynasında tüm şehrin
Bu neyin manasıdır ki;
Birazcık naz yapıpta dur diyemiyor yüreğin
Havası kapkara olmalı artık
Kalbi siyaha boyanmış bu şehrin
Ekmeği kara suyu kara
Vakti geldiğinde gitmeli insan
Bırakıp yüreğini uzaklara
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin
Kaybolur hasret yok olursun sen
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an
Öyle bir başına kalmak olmaz
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan