Hani Bi Çıkıp Gelsen Sensizlikten...

gittiğin her sahil
seni sesliyor bana
bende sessizce kapatıyorum gözlerimi
ve kulak veriyorum ''ses''e
hasret kaldığım 4 ''hece''yi duyuyorum sonra
adım atsam susacak
kımıldamıyorum yerimden
korkuyorum sessizlikten
en çok geceyi bekliyorum
seni düşünmek için
saatlerin vuslatı vurduğu an da
adın geliyor aklıma
gözlerimi yumduğum an
hayalin çıkıyor karşıma
çiziyorum gözlerini aklıma
o en çok düşünülesi sendeliği
sana mahkum hissiz kalmış bi kalp bendeki sensiz
her gece sessizliği çığlığa boğan yorgun bir yürek
ölesiye hasret sana
hani kurumuş dudaklar yaşamak için
bir bardak suya hasrettir ya
işte öyle hasretim sana
hani çıkıp gelsen sensizlikten
bendeki artık sensizlik değil de sen olsa
akar bir damla yaş gözlerimden
ve ben doyasıya senliği yaşarım
hani bi çıkıp gelsen sensizlikten