Sen Gittin / Ben Böyle Hüznünle Başbaşa Kaldım

Gelen / gitti
Her giden vefasız çıktı / unuttu
(Yetmezmiş gibi )
Ardından bir de sen gittin
Yokluğunda ağzım dilsiz
Yatağım öksüz
Gizlenmiş duvarlara / kokun ve sesin,
Artık / açılmayan sandıklarda ömür tüketen
Naftalin kokan bir giysi gibisin

Susayıp
Bir bardak suya uzandıkça
Ve sıcak ekmeğe dokundukça
Anılar gelir / dikilir karşıma
Ne penceremde ayışığı
Ne / saçlarımda rüzgâr gibi oynaşan
Ellerin var şimdi
Aradığım hiçbir şey yok yerinde
Muhtaç olduğum ne varsa / takılıp peşine
Yüreğimle birlikte / ardından kaybolup gitti

Yalnız bana kalleş göçmen kuşlar bile
(Son yolculuklarında)
Taşıdılar umutlarımı sıcak ülkelere
Takvimleri sorarsan / göstermez yeni bir gün
Mevsimler dersen / vefasız !
Kar yağdı doruklarıma ince ince / yokluğunda
Artık ne bir sıcak bakış / yanıbaşımda
Ne de bir dost var / arada bir kapımı çalan
Aldım koynuma / hasretlerimi / çaresiz / her gece
Sardım ellerimle kendi yaramı / acemice
Kör karanlıkları /
( Anıları mayalayıp yalnızlığıma )
Kavuşturmaya çalıştım aydınlık sabahlara
Bir başıma

Sen gidince
Sahip olduğum herşey
Nasıl da kayıp gitti avuçlarımdan!
Tutamadım
Bir baktım
Saçlarım düşmüş anlıma
Her telinde özlem / her telinde arsız yalnızlık
İşte acı gerçeği o an anladım

Sen gittin
Ben böyle hüznünle başbaşa kaldım