Yağmurda Yalnız Başına Aşk

Utangaç bir gök gürültüsü sardı etrafı,
Şimşekler sevgileri aydınlatıyordu dipsiz gecede…
Hiç söz yoktu havada,
Biraz aşk vardı, o da yalnız başına…

Mecbur gibiydi susmaya kelimeler,
Sanki biri konuşsa büyü bozulacaktı…
Yağmur sırılsıklam ederken aşkları,
Herkesin vardı bir sevgilisi, ama herkes yalnızdı…

Rüzgar bir şeyler fısıldıyordu sağır kulaklara,
Kalplerde ise serenat beklentisi…
Kimse hissedemiyordu yanında sevdiğini,
Ve kimse duyamıyordu aşka can veren kelimeleri…

Düşen her damla yıkıyordu sevdaları
Yalnızlık engel değildi aşka,
Çünkü herkes sevdalıydı,
Ama herkes yalnızdı…

Gecenin içine yoğun bir göç vardı,
Sevdalılar elele yalnız yürüyorlardı…
Yağmur ağır ağır düşerken gönüllere,
Herkes sevdalıydı,
Ama herkes yalnız yaşıyordu aşkı