2 Sene Önce Bugün Kaybettiğim Prensimin Anısına..

2 sene önce bugün kaybettim onu Ve o kötü günden bir ay sonra yazdığım yazı ile kendime gelebildim ancak bu yazıyı sizlerle paylaşmak istedim nedensiz Seni unutmadım Prensim

"Çok zormuş sensizlik Dayanılmıyor Kimsem kalmamıştı bu dünyada o korkunç kazadan sonra Ki sen gelene kadar Seninle ayakta kaldım ben her şeyi unutup hayata tutundum seninle Yakıştı mı şimdi sana beni bu dünyada bırakıp çekip gitmek Hani hayallerimiz vardı bizim hani daha çok küçüktüm ben sana ihtiyacım vardı benim bunları unutup nasıl gittin Nasıl kıyabildin rüyana abim nasıl???
Yeri geldi annem oldun babam oldun arkadaşım oldun Her şeyim sen oldun Aramadım senden başka kimseyi hep sen ol istedim sadece sen ol Sendende aynısını bekledim ve yaptın hayatın ben oldum amacın beni mutlu etmek oldu Amacına ulaştın beni çok mutlu ettin ama bu yaptığın olmadı prensim olmadı Ve artık ben mutlu değilim Çünkü yoksun yanımda
Sayende güzel bir hayatım bir düzenim bir geleceğim olmuştu Ama ben şimdi ne o hayatı yaşayabilirim ne o düzeni devam ettirebilirim ne de geleceğimi düşünebilirim Senin olmadığın bir hayat istemiyorum ben abim Ya düşünemiyorum bile Ben sensiz nasıl kahvaltı yapacağım nasıl gezeceğim kim zorla sütümü içirecek kim beni güldürecek nasıl bir hayatım olacak bundan sonra sensiz aklım almıyor?
Sana sürpriz yapmak istemiştim o gün; çalışanları ağlarken kan abimi her yeri kırıp dökerken görmek istememiştim ki ben! Ne oldu dediğimde cevap veremeden kafalarını eğmeleri ve dakikalarca onlardan cevap beklemek ne kadar zordu biliyor musun abim?? Sonra kan abimin bana sarılarak söylediği sözleri asla unutmayacağım "kankardeşime bunu yapanlar cezalarını çekecek" ne yaptılar abime demeye vakit kalmadan bayılmışım Gözlerimi hastanede açtım ve sonra da seni son kez görmemi istedi kan abim Ve de gördüm O halini görmektense ölmeyi tercih ederdim Kıyamadığım abim ne haldeydi şimdi buna bu küçük yüreğim nasıl dayanırdı O güzel gözlerinden son kez öptüm o güzel ellerini son kez tuttum o güzel yanaklarını son kez okşadım Seninle son yapacaklarım bu kadar mıydı be abim?? Son nefesini vermiştin dakikalar sonra seninde benimde hayatımız sona ermişti 20:41 de
Ve bir ay oldu abim Bir aydır sensizim bir aydır sadece nefes alan biriyim Prensim gitti Hayatım gitti Bir aydır konuşmam için uğraşıyor herkes sen olsan susar mıydım hiç bıktırana kadar konuşurdum ve sonunda sen "yeter rüyam susmazsan uyurum" derdin nasıl korkardım benden önce uyuyacaksın diye ve sen bilmezdin benden önce ölmenden de öyle korkardım Korkardım sensiz kalmaktan sensiz kalırsam nefesim kesilir zannederdim
Abim dayanamıyorum Herkesi kaybettiğimde sen destek olmuştun bana ölüme nasıl dayanacağımı sen öğretmiştin bana Ama senin ölümüne nasıl dayanacağımı söylememiştin ki Çünkü sen de istemiyordun beni yalnız bırakmayı Dayanamayacağımı ne dersen de sen olmadan hiç bir kötü olayı atlatamayacağımı biliyordun
Kaç kez engellemiştin intihar etmemi kaç kez kurtarmıştın beni ölümden Ben neden kurtaramadım seni neden ben değil de sen!!!
Abim yalvarıyorum şaka de ölmedim de Gene gel sürpriz de bu sefer hediye de istemiyorum sadece gel abim gel dayanamıyorum Hayatımı kaybettim Prensimi kaybettim ben Nasıl yaşanır ki bundan sonra?