Git... Gidişin Aslında Benim Kurtuluşumdur...

Hadi durma yine ağlat beni Senin için hiç bir değeri olmayan o damlaları akıt yine
Ne gelir ki elinden başka?! Ne de güzel yakıştırırsın üstüne o ağır sözleri o yürek burkan cümleleri o çekip gitmeleri
Ardına bile dönüp bakmadan! Ağlat hadi İlk kez yaptığın bir şey mi? Acıt yüreğimi bedenimi gözlerimi
Öylesine alıştım ki bu hallerine öyle alıştırdın ki beni Sanki tek gözlerim değilde bütün bedenim ağlıyormuş gibi o an'larda sanki!
Çok zor oldu kabullenmek başlarda ölüm gibi soğuk ve keskindi tavrın umursamazlığın! Sonra gittin
Ben yaşamam sandım
Gidişinin gözlerimde kalan resmi kabuslarım oldu başımın belası kabuslar!
Madem gittin ne diye hayalini burda bıraktın? Onuda alsaydın ya!
İliklerime kadar işleyen Sen'ide çekip çıkarıp öyle gitseydin ya! Bela mısın ya? Bela mısın başıma?! Gidişin bari adam gibi olsun
Ne varsa bıraktığın bende hepsini toplada git! Beni senden kurtarda git!
Son bir iyilik yap bana ve bırakma geride hiçbirşey
Gidişin ölümüm değil kurtuluşum olsun!
Aradan günler aylar geçmiş o günden sonra "Kurtar beni ben alışırım!" demişim sana!
Ama hiç unuturum dememişim Evet gittin ve alıştım
Kabuslar bitti belki de bir köşeye sindi Bilmiyorum Bildiğim tek şey;

Gittiğinde öyle çok acıdı ki canım Ben bu acıyla yaşamaya alıştım O acı sanki elim oldu kolum oldu