Kirli Yüzlü Aşk

Yabancıysan güzelliklere,
usul usul uzaklaşırsın yaşamdan
Grileşir maviler,
yudum yudum kanayan güzlerde

Göç eder ıssız yarlardan
kör bakışlarla umut kuşları
Yazgıyı ağartan sevda güneşi
tutulur boynu bükük bir çiğdemde

Mevsimler düşer yaz ve kışa,
aylar karışır yıllarda
Sözcüğün koynuna saklı hecelerde
kirli yüzle sürünür aşk

Yaralı sevdalar bekçisi olursun
uğurun yiterken yaşlarda
Giden trenin vagonları boşalır,
ardında renksiz dumanlarla

Kızçiçeklerinin solduğu,
yapay gülüşlerle ıslanır dudaklar,
bombeli göğüsler arasında
gözlere asılırken perdeler

Utanmazsın,
bir “hiç”ten yamalı yürekle
çingenece koştuğun,
çağrısız bozkırlarda sevişmekten

Altın avuçlarda biriken zehri
yoktur akıtacak bir sunak
Ay ışığında çıplak bedeni
bulamazsın gümüş bir pelerin saracak

Unutulur,
sorgulamak yerine
'an'ı yaşamak…

Neden ben miyim