365 Virgüllü Sessiz Bir Şiirdin Sen

yerimiz kalmadı
birazdan kovacaklar bizi
seni içindeki siyahla
beni kimbilir hangi nedenle
ama gideceğiz

yerimiz kalmadı
ikimizi de tanıdılar ikimizde yakalandık
şiir yazarken ve ıslanırken
ikimizde ıslandık
kimbilir hangi nedenle
ama gideceğiz

yerimiz kalmadı
seni tanıyamadım adın ne diyemeden
belki gölge gibi açık bir giz olup
arayacaklar bizi
üstümüzde saklı kalan yeşil
üstümüzde kurumayan anlık bulut kırığı
üstümüzde yüzün sarıya çalan
ama gideceğiz

yerimiz kalmadı
herkesin kaldığı yerde
ben kıyıya vurup kendimi indim gemimden
vurup kendimi düşünden çalılanları
saydım!
bir zamanlar çocuk ve çoktum
şimdi azaldım
ve ıslandım
ama gideceğiz

yerimiz kalmadı
buradan sadece yağmurun olduğu yere
ve sadece yağmurda ışığın göz kamaştırdığı
ve ikiside tanıdık gelecek düşüne
gideceğiz