Sensizliği Yenmeyi Başaramıyorum

Kimseye belli etmiyorum savaşımı yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi

yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum



Hüzün işgalinde yüregim, çünkü sen yoksun,seni düşünmek var yoklugun canımı öyle acıtıyorki,

parça parça oluyor yüreğim kalbimin parçalarını

toplamaya çalışıyorum yerden içimde kopan fırtınaları söyleyemiyorum sessizleşiyorum saatlerce bakıyorum seni götüren yollara kimseye belli etmiyorum savaşımı yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum


enbüyük korkum bu sensizlik, korkularıyla

yüzleşen insanalardan olamıyorum çünkü sensiz olmayı

yediremiyorum kendime birkez kabullensem sanki o an

çıkıp gidecekmişsin gibi gelir yüreğimden oysa

yanımda, hep yüreğimde taşıyorum seni orada olduğunu

bilmek yaşama, hayata tutunma gücü veriyor

korkularımla yüzleştimim anda o gücü kaybetmekten

çekiniyorum


gece uykularım kaçıyor yanlızlığa isyan

ederek dört duvar odayı sabaha kadar adımlıyorum

bakamadığım aynalar kırılıyor binlerce parçası

bedenime saplanıyor bir sigara, bir sigara daha

dudaklarımda küfür lezzeti dumanı savuştururken

tavana sensizlik üzerime çığ gibi yıkılıyor sonra

hayaller gelip çörekleniyor üzerime sen, sen ve yine

sen


gözlerimi kapatıp dalıyorum sonsuz senli

günlere, seni öperken soluğum kesiliyor nefes

alamıyorum sanki sonra şiddetli bir yağmu başlıyor

sanki gökyüzü her damlasıyla sana olan sevgimi

haykırıyor seni seviyorum seni seviyorum, seni çok

seviyorum diye


bir hayalden bir hayale geçerken sabahı

karşılıyorum güneş penceremden içeri girerek gecenin

kasvetini getiriyor hayaller bir sonraki geceye kadar

çekiliyor odamdan, gözlerimden hayaller gözlerimden

çekiliyor diye kızma sakın!!! çünkü benim günüm hep

seninle başlayıp seninle bitiyor