Ateş ßazen Düştüğü Yeri Yakmıyor.

Saat 10 civarı falan Telefon
"Yılmaz?"
"Evet?"
"Ekrem ben İzmir'den"
"Vaay, ağabey hayırdır?"
Aynı muhitin çocuğuyuz Kardeşi, üniversiteden arkadaşım Ekrem ağabey, bizden 7-8 yaş büyük Hayli oldu, görüşmeyeli
"Şırnak'ta 5 şehit varmış"
Gazeteciyiz ya
"Maalesef ağabey, mayın"
Sesi kırılıyor aniden
"Tolga orada"
Oğlu
Ağlıyor kapı gibi adam Belli ki o ana kadar zor tutmuş kendini, boşalıyor, ağlıyor
"Var mı şehitlerin arasında ismi?"
Çok soru duydum da Bu kadar ağırı
Gırtlağım düğüm
Tolga
Gözümün önüne geliyor hergele
Okumuyordu kız peşinde koşmaktan, hatırlıyorum Demek asker, Şırnak'ta
Baba İzmir'de
Ben çaresiz
Geveliyorum, saçma sapan, "bilmiyorum ağabey, henüz isimler açıklanmadı, sen sağlam dur, o yoktur inşallah"
Diyorum ama Utanıyorum verdiğim cevaptan aslında Bu kadar arsız bir temenni olabilir mi? Tolga değilse, Hasan, Hasan değilse, Murat İlla ki, bir babanın evladı İlla ki, bir ananın kuzusu "İnşallah seninki değildir" denebilir mi? Diyorum
Yerin dibine geçerek
"Öğrenirsen, arar mısın?" diyor
Biraz daha saçmalıyorum Kapatıyoruz

Sigarayı bırakmam mümkün değil

Saldırıyorum hemen, oraya buraya Yok İsim yok Bir yandan da, düşünmek istemediğim durumu, düşünüyorum Ya Tolga'ysa Ne diyeceğim yani, telefon açıp? Ne diyor acaba, şehit ailelerinin kapısını çalan komutanları? Kaç bin defa yaşadılar bu durumu
"Vuruşmak daha kolay, inan" demişti bir subay bana, "analar, o haberi duyunca, öyle bir bakar ki sana, o gözleri ömrünün sonuna kadar unutamazsın"
Hiç anlamamışım ne demek istediğini, bu ana kadar Öküz gibi dinlemişim meğer

Saat 1245
Şehit sayısı, 6'ya çıktı
Saat 1333
Anadolu Ajansı duyurdu Başbakan, "5" askerimizin şehit olması nedeniyle Genelkurmay Başkanı'na başsağlığı mesajı göndermiş
Şehit 6 Başsağlığı 5
Evlatlarımızın öldürülme hızına bile yetişemiyorlar İsimler hâlâ yok
Bir umut, haber kanallarını zaplıyorum
Cannes film festivali var, bir tanesinde
Öbürü, borsanın hacmini anlatıyor
Saat 1355 1407 1423
Çalmasın diye dua ediyorum Çalıyor
Bu sefer yenge
Baba atmış kendini sokağa, dayanamamış beklemeye Ana yüreği sarılmış telefona
"Var mı?"
Nasıl çıktı ağzımdan, bilmiyorum
"Yok abla, ben de tam sizi arayacaktım, şükür ki yok, isimler hep başka"
Bir çığlık ki, anlatamam

Ekrana oturuyorum
Parmaklarım hiç olmadığı kadar dermansız, tuşlar hiç olmadığı kadar ağır
Gözüm televizyonda Hayat, lay lay lom arkadaşlara Hiçbir şey olmamış gibi
Umursamaz İlgisiz Neşeli hatta
İsimlerden ses seda yok Tek bildiğimiz, 6 koçumuz daha düştü Rakamdan ibaret
Kaç bin baba bekliyor acaba şu anda? Kaç bin ana? Eş, nişanlı, sevgili? Böylesine bir utançla yazı yazmadım bugüne kadar
Aklım yalanımda Kulağımda çığlık

Ve, saat 1505 Tolga yok, Vedat var
Vedat Dayıoğlu, Antalya
Bayram Bolat, Konya
Atıf Günkan, Niğde
Bekir Çakır, Adana
Mahir Yıldırım, Aydın
Samet Kırbaş, İstanbul
Kulağımda çığlık

YILMAZ ÖZDİL