Aşkıma Münhasır / Seni Sevmek

Seni sevmek, bir çocuğun gülen gözlerinden sana bakmaktı; sana baktım


Eskimiş yalnızlığımın sisli koynunda içli içli ağlarken, yorganı kaldırıverdin ansızın, bana baktın; belki farkında değildin, ne yorganın ne benim; ama oldu işte, hiç beklemediğin bir anda karşında sana şaşkın şaşkın bakan o çocuk bendim Gülümsedim, gülüverdin


Bize edebiyat derslerinde okuttukları şey değildi aşk Sen anlattıkları o aşk değildin nokta noktam, sen bahardın ve ben hep üstün tutmuştum baharı aşktan, seni görünce anladım yanılmamışım Gönlümde delicesine bir ahmak ıslatan, sırılsıklam seninle ıslanmışım


Lalelerin, nergislerin ve akşam sefalarının arasından çıplak ayaklarımla koşarken sana, düşersem bana acıma; bil ki kanayan dizlerim ağlamaz yollarında


Beni al nokta noktam, ellerimden tut! Sana gezmeye gidelim haspam ikindilerde Koşturup dururken devlerin gizli bahçelerinde, hiç bir günah yakalamasın ikimizi


Mevsimler gelip geçedursun farketmez, benim gönlüm bahar, benim dilim nokta nokta senin adınla


Adını andıkça çoğalmak buysa, sen tarlasıyım artık, sonu mutlu biten bir sevda masalında Beni al, sakla uykularına
Öylesine yorgunum ki, iteklesen düşeceğim; karanlığın gölgesine, elimi tut beni bırakma

Seni Seviyorum