İçimdeki Çocuğu Kaybettim / Bensizim

Sahipsiz bir mavi balon gibi gözlerimYalnızlıktan alıntı yapılmış bir sayfaya düşülen dipnot gibi darmadağın içimdeki çocukUçsuz bucaksız bir köyün yamacında kaybettim düşlerimiEllerimden salıverdim bendeki seniAvuçlarımdaki yangına bir de senin özlemini ekledimUzaklaştırdım seni kendimdenBen kötüyüm ya, ben kirli yüzüm yaİçim sana kal derken dudaklarım kanlı bir gidişe mevzileniyorduSenin benim yorgunluklarımın altında ezilmemeni, içindeki ekin boylu saçlı kızın ölmemesini istiyordumSustum sen kadar, seni iki yakaya böldümBir yanım sana ırak iken, bir yanda sana yanmaktaydıGittin; her rüzgarda kokunu aradımHer geleni, her kapı zilini sen sandım…Meğer sen benim kurabildiğim tek anlamlı cümlemmişsin Öyle büyükmüşsün ki içimde; ben seni öldürdükçe sen bana kök salıyordunTa içime, ta köklerime

Senden önce dönülmeyecek dualara durdu kıblemSönmeyecek yıldızlara çevrildi omuzlarım Şimdilerde içimde yok/um, dağıldı inceden saçlarım Sonra da içimdeki renklerin / gökkuşaklarının körü oldum benÜryan kaldı iki dudak arası lügatim Hani ben sonbahar kızıyım ya , hep gölgelerinin izinden gidendim yaŞimdi gitmiyorum senden başka yereBittin / bitti-m koca bir yanılgımdın içimdeEllerim sen kadar açık kaldıBıraktığın kapılardan hiç geçmedim benDudağımdaki diğer adın koyu bir özlemdi, içimdeki ise hep özlenenHer gece yüreğini giyinmek benim için ölüp yeniden doğmaktı küllerimdenGözlerinde küçük bir kız olmaktı Yeni bir bebek gibi emeklemek ellerindeDüşmek defalarca, sonra da senin yüreğinle ayaklanmakYürümek senin nefesinin izindeSenin gözlerinden izlemek çıplak denizi her geceÖlüm yanında her gece yeniden doğmanın hazzıydı seni sevmekAma en zoru; her sabah seni üzerimden çıkarıp bana bol gelen içimdeki ben’i kuşanmaktıYüzümdeki her şeyi sana yabancılaştırmaktıBu bir maske değildiBu bir kendini kandırmak değildiSadece seni senden uzakta sevmektiTıpkı toprağın altında kökleri saklı kalan bir gövde gibiNe sana sen kadar yakınNe de sana ben kadar uzak…

Yoktun bendeYusuf oldum kuyulara indim sen diyeMecnun oldum çöllere bilendim senin yolların diyeNafile Çare/sizim en çok ta sensizŞimdi yalınayak gezinmekteyim anıların üzerinde Susmalara yeminli bir morg yalnızlığıma nefesinle hayat ver ey kelimelerin üstadıÖyle derin kuyulardayım ki, çıkar beni içimdenAl beni cümlelerineKöklerini duvara dayamış, içindeki çocuğun katili olmaya hazırlanan bir yalnızlık abidesi gövdemden kurtar beniKanatlarım kırık olsa da hayat ol sol yanımaTüm cephe hatlarım düşse de sen bende kal “ gözleri hayat kadar anlamlı adam “


Tenimde terinden bir ter

Avuçlarımda saçlarından bir tel

Gözlerimde özleminin ateşi

İçimde senden bir sen

Sende unuttuğum bir ben

Ben içimdeki çocuğu kaybettim / bensizim

Biliyorum sensizlikte bir şarkı avutmaz beni

Ne olur beni kendine kat

Sen ve biz…

İkimiz

Sevgimiz

Düşlerimiz

Yürüyelim aynı safta,

Yolumuz uzun

Son durağımız mutluluk

“Bensizliğime en iyi sen deva olursun koca yürekli adam…

Sığlığıma bir dua bereketiyle düş

Ben öldüm bendeki bende

Tutabildiğim tek anlamım sensin…

Seni kaybetmek istemiyorum

Ne olur gitme”