Düslerken Sizi

umarim beni paylamazsiniz
zamansiz
yanibasinizdayim
vicdanim
biraz suclu hissediyor kendini
düslerken sizi
öksüz birakiyorum siirlerimi
yedegeni alamiyor insan kacirilan anin bir saniyesini
onlara sonra ekleyebilirim gercegimi

yüklük devrildi üzerime sanki
koparip sakladigim kanatlari buldum
gül baskili ipek yastiklara basimi koydum
gök mavisi astarli yorganlarda taklalar atan ucak oldum
bulut delen havalanislar
yildiz koparan sicrayislar
simdi hatirladim
gercek kaybolusun
hayellerini kaybetmek olusun

siz görmediniz
benim günese sarilisimi
ay salkini koynuma alisimi
yalniz bir yildizin ciplak tenimde yanisini
anladim demeyin simdiden hemen
anlayacaksiniz yasarsaniz gercekten
geldigimde size düslerin ötesinden

gülüsleriniz
bir yaz yagmuru gibi
erimis buzul sulari misali
katiliyor icimdeki caglayanima
akiyor hüznümün yarik topragina
acim bile yeseriyor gülüslerinizde

cesaretiniz
kilictan gecirdi gecmise ait korkularimin hepsini
simdilerde gelecege göstermekteyim efeligimi
eskiya bilinirsem adimi gizlermisin?

sizi düsledim cokca
sizi ve herseyinizi
düsmemek icin akila sigindim
sigindim ama saklanamadim
deniz yüregimi okyanussuz birakamazdim
onu varsayimlarla kandiramazdim
hayallerimle bile tam karsindaydim

sizi düsledim cokca
dilerim yadirgamazsiniz
siz gercegimde hic olmadiniz
onun icin beni yasamsiz sayiniz
ne olur bana nerede kaldigimi sormayiniz
bilhassa siz bana bütün bunlar gercekmi onu anlatiniz
düslerken sizi
düsünüyorum
sizmisiniz diye gerceklestiren gerceklesmeyenleri
düslerden cikarabilirmisiniz beni