Dev Bir Çınar Gibi Devrildi İçimde Aşkın

Dev bir çınar gibi devrildi içimde aşkın Yavaş yavaş köklerini toprağımdan kopararak tarihe son selamını verdi Bunca yıldır ne çok direnmişti oysa Ama her şeyin sonu bir çatırdamayla başlıyor Bu sevdanın da sonu geldi


Çünkü sana günahımı çıkarttım yıllar ardından Bir suyun molekülleri gibi ayrılmışken birbirimizden sana koca bir çölden seslendim o gün Seni hala seviyorum dedim Bunca yıldır hala seviyorum içim titreyerek…

Zaman bir eprimiş parşömen Artık hışırtısını bile yitirmiş Bitiyor çünkü artık ihanetler yükleniyor ruhuma Bitiyor çünkü bugün bitmese her şeyi hissettiğinde bir çınarın devrilişinden fazlasını yaşayacak aşkımız


Bu ihanet bedenlere yüklenen bir ihanet değil Zaten yıllardır legal eşlerimizle aldatıyoruz birbirimizi sinsice İçten içe teni törpüleyip duruyoruz Oysa artık başka ruhları düşünmeye başladı ruhum Başka rüzgarları başka ormanları başka denizleribaşka mavileri başka kelimeleri ve cümleleri fısıldayan ruhlara meğilleniyor sözlerim Sonra o sözler acıtıyor içimi Özlemimi o sana seslendiğim çölde nöbetçi bırakıyorum


Ama bugün özlem artık bana koruyacağı bir şey kalmadığını söyledi Boş ve büyük meydanlara kaçan ruhum vermiş ona bu emri Bırak artık çölleri demiş


İlk tanıştığımız gün anlamıştım seninle bazı yolları beraber geçeceğimizi Seninle ilk seviştiğimiz gün saçlarımı usulca kenara çekip kulağıma fısıldadıkların ne kadar doğruymuş “Kimilerinin bedeni kimilerinin ruhu demiştin hiçbir yerde yaşayamaz Sende bedeninle başladığın yolculuklarda ruhunla gezmeye başladığında beni bırakacaksın Zamanını bende bilmiyorum o zamanı sen bulacaksın”


Evet o zaman bu sabah uyandığımda gelmişti Çok ağır geldi ruhum Sanki bir mahzen çökmüştü üzerime Kalktım duş aldım geçmedi Sahile gittim denize yandım derdimi geçmedi O anda anladım ki zamanı geldi


Bunu yapan bensem de benim için de kolay değil elbette Kalbimin en derinliklerine işlemiş bir çınar ağacını olduğu yerden sökmek ve ağır ağır devirmek kolay değil Ama anlamanı istiyorum hatta anlayacağını biliyorum Bu beraber yaşanmış bir evden ayrılırken anahtarı çöpe atıp gitmeye benzemiyor Bunu yapabilmek içsel bir hesaplaşma uzlaşma ve gönül rahatlığı istiyor


Biten bir aşk dostça devam edemez bunu ikimizde biliyoruz El sıkışarak ayrılmak diye bir şey yok aslında hayatta Bu fünyesi çekilmiş bir yazıher an ellerinde patlayabilir Umarım birgün ne tenlerimiz nede ruhlarımız karşılaşmaz Bu ikimizde çok yaralar Hem de çok


Şimdi devriliyor ulu çınar

Dallarını ve yapraklarını gövdesinden ayırarak

Köklerini topraktan kopararak

Ağlayarak devriliyor

Ve ne tesadüf ki hava sağanak

Hiç toz kalkmadan onurluca seriliyor

Ütopya burada son buluyor

Enkaz kendisini zamanla kaldıracak

Bunu çınarda biliyor

Şimdilik içimdeki devasa bir boşlukta fırtınalar esiyor

Sonra yavaş yavaş küçülecek

Bir tohum isteyecek belki birgün yeniden

Ama şimdi dinlenme zamanı

Şimdi dinleme zamanı kopmuş köklerin sesini

Dinleme zamanı