Aşk Seni Sevmenin Dil Bilgisidir

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Aşk ki seni sevmenin dilbilgisidir
ve tek kuralı kendinden vazgeçmektir

!

dilersen sana ip uçlarını vereyim ömrümün
belki tutmak istersin eylül kokan ellerimden
ya da tutunmak istersin bulutlara
mavisi çekildiğinde gök-yüzünün
ve ağlarsın bir zaman
gri ve siyah
aşk kuraklığına bürünürken hüznün

hadi gel

!
aşkın çıkmaz vakitlerinde
sabah ezânlarıyla
bir şiire düşen damlalardan bahsedeyim sana
ve sonra kanadı kırık güvercinlerden
erken bir geç kalışın
yanaklarımda özlem biriktiren ıslaklığından söz edeyim

essâlâtü hayrûn minen nevm;

aslına bakarsan susmayı yeğlerim
haşa!
korkumdan değil
kimden çekinesi ?
lâkin kendini dinlemek zor
bu sesler tanıdık değil

ölüler gömülüyor içimdeki boşluklara
beynimde eski zaman nöbetleri
heyhat!
açın uykunuzun gözlerini
aşk diye bildiğiniz ait değil şimdiki zamana
kalkın ve kabullenin gerçeği
mişli geçmiş bir yağmur öyküsüdür aşk
ve yoktur;
düşler gerçeğe gebe kaldığından beri
bir aşk için sen;den geçmek gerekir
aşık olmak için hesapsız bir vakit
hırsız edasıyla yürümek gibi sessiz
yere basmadan,yârdan kopmadan
üstüne alınma düş güzeli
bakışlarım hiç kimseye
sözlerim sahipsiz
ses sağır
kapının arkasında göz işi bir bekleyiş
dilde hafif,yürekte ağır

belki dokunacak gözlerime
ama bir denizlik yağmur gerek/
geceye bir şiir
her saat başı yaklaşmak ölüme
her köşe başı yaşamak
saat başı ölüm,köşe başı hayat
satır başı susku;
yol uzun
karanlık ve tenha
Ve tereddütsüz bir yok(ol)uş
Elif miktarı,Nûn;dan Kâf;a
bir hayat şehirlere bölünürken tren garlarında
ve ölünürken ayakları altında söyleyemediklerimin
adından geçen harflerin
kalemimi kırdığını hissetmeyelim
ki yaşayabileyim

yaşamak dediğim
aynı kuyuda birbirini arayan ÜÇ harf
aslında biliyoruz ikimiz de
Hiç kadar anlamı(mız) var
DÜŞtü belki de
belki bir masal
AŞK acı;ya sus olduğunda anlatıldı
adının son hecesinde tutuşurken gece
içimdeki kuyuda bir yusufçuk yaralandı
sahi hangi masalda(n) düş;tün sen
tanır mısın Züleyhâ;yı ?

bak Tih çölünde Musa;nın gölgesi
ve sırtımda ağırlığı günâhlarımın
anlamalısın hicretim sensin
yaramdaki kabuktan dökülen sensizlik
bulaşırken gömleğime
zindânın en karanlık yerinde
seni uyuduğumu bilmelisin
ve bilmelisin bir düş;üm ben
kendimi sana yordum
düş;tüm
kalakaldım içinde
kalkamadım
ama kalama(z)dım
kalmak sonra ağır gelirdi şiirlere
şiirler gidene yazılırdı
en çok sen;dime yazdım
ve yürüdüm adının son hecesinde
yürüdüm TAN vakti
tam vaktinde tanımsızlığın
ve yol tekti
o denizdeki kızın anlattığı
mecburi istikâmet yalnızlığım;

yanına vardı mı (?) bilmiyorum
sözcüklerimin en sus hâlinde söylediklerim
bilmeni isterdim;
gözlerindeki düşün, içime düşenle aynı olduğunu
ve bana hiçbir şeyi hatırlatmanı isterdim
hiçbir şeyi istemediğim kadar/
aynı sessizliğin içinde kaybolmayı
çünkü AŞK
kanadı kırık bir güvercinin
ağzında sakladığı yağmur damlası kadar saftı
ve gün doğduğunda şiirlerin üstüne
ezânlar hep sâlâya çıkardı;

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aşk Seni Sevmenin Dil Bilgisidir Aşk ki seni sevmenin dilbilgisidir ve tek kuralı kendinden vazgeçmektir! dilersen sana ip uçlarını vereyim ömrümün belki tutmak istersin eylül kokan ellerimden ya da tutunmak istersin bulutlara mavisi çekildiğinde gök-yüzünün ve ağlarsın bir zaman gri ve siyah aşk kuraklığına bürünürken hüznün hadi gel! aşkın çıkmaz vakitlerinde sabah ezânlarıyla bir şiire düşen damlalardan bahsedeyim sana ve sonra kanadı kırık güvercinlerden erken bir geç kalışın yanaklarımda özlem biriktiren ıslaklığından söz edeyim essâlâtü hayrûn minen nevm; aslına bakarsan susmayı yeğlerim haşa! korkumdan değil kimden çekinesi ? lâkin kendini dinlemek zor bu sesler tanıdık değil ölüler gömülüyor içimdeki boşluklara beynimde eski zaman nöbetleri heyhat! açın uykunuzun gözlerini aşk diye bildiğiniz ait değil şimdiki zamana kalkın ve kabullenin gerçeği mişli geçmiş bir yağmur öyküsüdür aşk ve yoktur; düşler gerçeğe gebe kaldığından beri bir aşk için sen;den geçmek gerekir aşık olmak için hesapsız bir vakit hırsız edasıyla yürümek gibi sessiz yere basmadan,yârdan kopmadan üstüne alınma düş güzeli bakışlarım hiç kimseye sözlerim sahipsiz ses sağır kapının arkasında göz işi bir bekleyiş dilde hafif,yürekte ağır belki dokunacak gözlerime ama bir denizlik yağmur gerek/ geceye bir şiir her saat başı yaklaşmak ölüme her köşe başı yaşamak saat başı ölüm,köşe başı hayat satır başı susku; yol uzun karanlık ve tenha Ve tereddütsüz bir yok(ol)uş Elif miktarı,Nûn;dan Kâf;a bir hayat şehirlere bölünürken tren garlarında ve ölünürken ayakları altında söyleyemediklerimin adından geçen harflerin kalemimi kırdığını hissetmeyelim ki yaşayabileyim yaşamak dediğim aynı kuyuda birbirini arayan ÜÇ harf aslında biliyoruz ikimiz de Hiç kadar anlamı(mız) var DÜŞtü belki de belki bir masal AŞK acı;ya sus olduğunda anlatıldı adının son hecesinde tutuşurken gece içimdeki kuyuda bir yusufçuk yaralandı sahi hangi masalda(n) düş;tün sen tanır mısın Züleyhâ;yı ? bak Tih çölünde Musa;nın gölgesi ve sırtımda ağırlığı günâhlarımın anlamalısın hicretim sensin yaramdaki kabuktan dökülen sensizlik bulaşırken gömleğime zindânın en karanlık yerinde seni uyuduğumu bilmelisin ve bilmelisin bir düş;üm ben kendimi sana yordum düş;tüm kalakaldım içinde kalkamadım ama kalama(z)dım kalmak sonra ağır gelirdi şiirlere şiirler gidene yazılırdı en çok sen;dime yazdım ve yürüdüm adının son hecesinde yürüdüm TAN vakti tam vaktinde tanımsızlığın ve yol tekti o denizdeki kızın anlattığı mecburi istikâmet yalnızlığım; yanına vardı mı (?) bilmiyorum sözcüklerimin en sus hâlinde söylediklerim bilmeni isterdim; gözlerindeki düşün, içime düşenle aynı olduğunu ve bana hiçbir şeyi hatırlatmanı isterdim hiçbir şeyi istemediğim kadar/ aynı sessizliğin içinde kaybolmayı çünkü AŞK kanadı kırık bir güvercinin ağzında sakladığı yağmur damlası kadar saftı ve gün doğduğunda şiirlerin üstüne ezânlar hep sâlâya çıkardı;