Bilemem Ben

Son deminde,uzak iklimlerinde bir güneş soluyor ah! Seminya

Alevlenen yüreğim gökyüzünde, bir sonbahar çırılçıplak ağlıyor

Kirpiklerimin çekip gidesi var dinmeyen sağanaklarından


Öyle bir kum fırtınası ki susarak özlediğim mesafelerinde

Sönmez, düşler sokağımın yangınları bu cenderede, ah! Seminya

Bırak bu zelzelede, sensiz ruhuma üflenen tümceler alsın canımı


Sensiz maviler biriktirdikçe şehirler arası kıvrılan yollarda

Kaç vurgun yedi gençliğim,uçurumun kıyısında ah! Seminya

Ayaz tutar soluklarımı,onulmaz acılar eşiğinde ,al bu yarayı canımdan


Büyüyor içimin gece rengi tufanları,umutlar pranga, nefesler kelepçe

Çarmıha gerilmiş bedenim,isli düşlerimde suretin gözlerime değdikçe

Kaç kilitle mühürlüyüm,hangi zındanın dehlizlerinde gömülüyüm?


Durup ulu bir dağın doruk noktasında haykırsam ah! Seminya

Yankılanır mı sesim, değer mi tenine nefesim, yetişir mi meltemler?

Kundaklanmış hayallerim, kızıl şafakların darp izlerinde saklı bir mülteci


Sürgün edilmiş ruhumun,fecirlerimin en günâhsız muştusu

Seherlerimde biriktikçe yokluğunun gölgesi,ensemde Azrail’in nefesi

*Gamzende içtiğim sular hatrına,serçe ol kon omzuma ah! Seminya


Gergeflerle örülü hayatımın, çekilmez hengamelerinin tam ortasında

Yüreğime mıh gibi çakılan ,mânâsı düşlerimde saklı sevdam

Eşkıya olup dağlara mı çıksam,meczup olup yollara mı düşsem?


Düşsün üzerime çığ donayım,ısınayım soluğunda ah! Seminya

Hicran kurşunlarına dizilip vuslat düşlerinde eriyen bu yürek, kan-revan

Ve sen zorlarımın soluksuzluklarında sahralarda titreyen ceylan

Şimdi bir ah çekiş sevdama, yetişir mi imdadıma kan kızılı şafakla