Derinden Seversen Acıların Derin Olur...

Güvenirsin çok sevrsen Güvenmemek elinden gelmez çünkü Olduğu gibi kabul edersin çok seversen Her yönüyle seversin Yüreğini ortaya koyarsın derinden seversen eğer Sözcüklere bile dökemezsin sevgini her zaman Eylemlerinle kanıtlarsın kendini

Ama bu topraklarda böyle sevdiğin için hata yaptığını çok sonraları anlarsın ne yazık ki

İnsanların casus gibi sahte kimliklerle ortalarda dolaştığı bir coğrafyada, seni anlayacak insan sayısı iki elin parmağını zor geçer

Bunun içindir ki, çok seversen çok acı çektirirler sana

Çok sevdiğin için sevgin kullanılır

Çok sevdiğin için saf muamelesi görürsün Sevgine hile bulaştırmadığın için aptallar sınıfına kaldırıp atarlar seni

Sevdiğin için özgür bırakırsın Ama sevmediğin için özgür bıraktığını düşünür insanlar

Çok sevdiğin için elinden geleni yaparsın Ama bu senin görevinmiş gibi algılanır çok geçmeden

Gözün ondan başkasını görmez çok sevdiğin için Ama bunun, sevdiğinin elinde oyuncak olmak anlamına geldiğini öğrenirsin bir süre sonra

Çok sevdiğin için kimseyle kıyaslamazsın sevgiliyi Ama senden daha "güçlü" olan herkese göz kırpar çaktırmadan

"Adam gibi" sevmenin yasaklandığı bir yerde, ne kadar sevrsen o kadar acı çekersin

Ve sevdiğin için kıyamazsın

Ama sevdiğin için kıyarlar sana

Sonbaharı yaşamadan kış doldu ceplerime

Hergün kar yağıyor da o karda yürüyemiyordum artık!

Üşüdükce içime kapanıyorum Kapandıkca yazıyorum, yazıyorum, yazıyorum

sonra sinirlenip yazdıklarımla sigarami yakıyorum!

Gözlerden uzak olmalıyım ben, sözcükler bana ulaşmamalı, duymamalıyım o garip şiirleri

Bir saatlik derin uyku için herşeyi vermeliyim Hem telefonlarımıda kapattım tüm terkedilmişliklerimi de yanıma aldım gidiyorum şimdi

Ufacık bir cocuk gördüm yolda giderken

Ufacık bir öpücük kondurdum yanağına, üşüdüm

Ihtimal ki arkamdan kimse bakmıyordu

Evet evet

gitmeliyim artık, avutmalıyım kendimi

Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya

İnanmıştım

Yanıldığımı,ansızın

Bir nefes de

Beni soluksuz bıraktığında anladım

Anladım ki Çok uzağım yüreğinden,benliğinden,ruhundan

Sesim kısıldı haykıramıyorum

Sokaklarda yankılanan feryatlarımı duymuyorum

Çaresizlikten mi kısıldı sesim ?

Yok sa sensizlikten mi?


"Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya

İnanmıştım

Sayıklıyorum

"Yoksun işte yoksun "

Gözyaşları bitti sanılır

Yürek yanılır,göz aldanır

Yaşların sessizce yüreğe doğru aktığını görebilen var mıdır ?


Özlemekten yorulunca geriye ne kalır yüreklerde ?

Bende ruhumu alev alev yakan bir çift siyah göz kaldı senden geriye

Derin,dipsiz,sonsuz

İçinde kaybolmaktan korktuğum

Kıvılcımlar saçan

Yıldızları bile kıskandıran bir çift göz


Sayıklıyorum

"Yoksun işte yoksun "

"Yüreğindeki sevgi kırıntılarını atıp cebine,dudağında boş bir ıslık,gözlerinde sahte arayışlarla ne de kolaymış gitmeler"

Sen gidince anladım


Sen boynu bükük,kırık dökük sevgilerden arınırkenBıraktığın yüreğe bir kez bile dönüp bakmadan gittinİçindeki o bir türlü dolduramadığın koskoca,kapkara boşluğa doğru yol alırkenFarkında mısın hayatın girdabına sürüklenen sevgisiz kuru bir yaprak olduğunun ?


Bunu anladığın gün otur bir kayalığın üzerine seyret denizi

Sor ona

Köpük köpük sitemle anlatacaktır öfkeli yanlızlığının sebebini

Ve biliyorum

O gün anlayacaksın

Ardında bıraktığın yüreğin;aslında tüm denizleri kuşattığını

Son bir hamle yaparak ardına bakacaksın

Gözlerimi arayacaksın delice

" Affet!" diyen gözlerinle geleceksin

"Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya

İnanmıştım


Simdi sen gideceksin, git

Güzelliğini, ulaşılmazlığını al ve git

Bırak beni eski kışımda

Yarınımı götür

Gençliğin o yara almaz bencilliğine git

İçinde gitgide büyüyen o yalnızlık kurdunu

Güzelliğine dadanan o hastalıklı hüznünü

Bırak ve git

Kibirli arzularına, altın gölgedeki kusursuz yüzüne

Yillar sonra yaşayacağın

Unutuluşları, o acımasız kışları bırak ve git

Yitip giden neydi koskoca boşluktaikimizi içinde kaybeden karanlık niye bu kadar soğuk ve acıydıYokluğun niye bana

her zamankinden çok koydu! bu ilk değildi bu sonda olamazdıbitmedi,bitmemeliydi!Aşk değildi bu gururun ta kendisiydi

sen yokken o vardı oydu sensizken beynimi kemirenoydu sensizlikten çok bana koyan beni yıkan,beni bitiren

artık geri dönüş o kadar kolay ve yakın değilhiçbirşey basit değil!ben eski ben değilim artko kandırdığın küçük kız yok

karşında! Varlığın, yokluğun umrunda sanma!Alakası yokBana dokunan bu değil!korkum yanlızlık değilsensizlik hiç değil

bana koyan gururumu ezip geçmenBeni sen değil o yıktı!!


Hata senin yanlış senin ama ben senin değilim bunu unutma! Hiç bi zamanda olmamsenin gibi birine ben asla yenik

düşmemseni asla kabul edemem seni istemem!sen değil tercihi ben yaptımçünkü senin o küçücük beynin tercih yapcak

kadar ince değil!


Ben seni değil, sen beni haketmedin! hakedicek bişeyde yapmadın!hiçbişeye değmezmişimtıpkı senin gibitıpkı

senin söylediğin gibi!işte sen busun işte sen bu kadar adamsın!yalanlarınıda al gidirken çünkü ben çok yoruldum!

benden bukadar biz bittik bari beni bana bırak öyle Git!!!

YABANCILIĞINYÜREĞİMİ KANATAN BİR ÖYKÜDÜR


Her şey ne kadar yabancı şimdi bana Sen ne kadar yabancısın Hani ikimizi, seni ve beni, biz öznesine sığdırdığımız zamanlarda bir soru sormuştum sana ; “ Bir gün, yanından geçerken merhaba bile diyemediğim bir yabancı olacak mısın? ” demiştim Şimdi bu sorunun cevabı bile geçmiş zamanın tozlarına karıştı



Kaybedişlerim yüreğimin yanında aklımı da sana vermemle başladı Kendimi her şeyimle sana adamam ne büyük bir hataydı da, ben bunu çok geç anladım Ben seninle çoğalmayı umarken, eksildim, azaldım ve yalnızlaştım Yine de vazgeçmedim yanında olmaktan Senden çok aşka sığındım “Biz” olduğumuz günlere dönmek için Senin sığındığın bendim! Ve ben bu büyük yalana inandım Lanet olsun ki inandım Senden sonra yaşadığım tüm savrulmalarım, acılarım, göz yaşlarım sana inanmamın bedelidir Benden başka kimse bilemez bunu


Şimdi yabancılığın yüreğimi kanatan bir öyküdür Ve bu öykünün içinde senden sonra yaşanan her güne yazılmış pişmanlıklar, gözyaşları, hatalar, aşk sanılan duygular, en çok da yalanlar gizlidir Şimdi yabancılığın beni oradan oraya savuran bir türküdür Senin duymadığın, benim dilimden düşmeyen bir türkü


O yabancı yerde, yabancılığınla, kendine yakın sandığın ama çok uzak olan o yabancıyla asla mutlu olamayacaksın Çünkü bu yabancılık hiç terk etmeyecek seni Çünkü nereye gidersen git ahım peşimi bırakmayacak


Varlığının ya da yokluğunun anlamı yok artık Anlam yüklediğim tek şey yabancılığın Yokluğun bile acıtmıyor canımı ama bu yabancılık kanatıyor yüreğimi !

anlamalıydım! Ben üzüldügümde kılını bile kıpırdatmadan sadece işin düştügünde aramandan anlamalıydım sevgisizligini Ben seni görmek için sınırlarımı zorlarken senin umursamamandan anlamalıydım hayatta hiç kimseya bu kadar sabırlı davranmamışım! Oysaki severdim özgürlügümü, bir bardak suda fırtınalar koparmayı, asi olmayı, kimseye hesap vermemeyi Zaten bir bunları sevdim bir de seni sevdim, sevgilin deil sevdigin olmayı istedim İlk defa biri benden hesap sorsun istedim, bir açıklama beklesin, beni sorgulasın , duygularımı sorgulasın istedim Olmadı! Ne kadarda kolaydım senin için , ne kadarda zahmetsiz Tabiki bocalardın, emindin düzgün insan oldugumdanhayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgünEmindin seni çok sevdigimden ve düşündügümden Nedenleri ve niyeleri merak etmedim, inan hiç etmedimBu kadar sevgisizliginde seni nasıl bu kadar sevdim onu merak ettimBenim için ne düşündügünü, beni nasıl gördügünü, sendeki beni merak ettimŞimdi tekrar başlasakta ,yalnızlıgı paylaşsakta sana gönlümü açabilri , gözüm kapalı güvenebilr miyim sanıyorsun? Şimdi artık tek başımayım , hiç deilse hakkını veriyorum yalnızlıgın

İki kişilik kocaman bir boşluktansa sensizligi ve yalnızlıgı tercih ediyorum!!!

Suskunluğunu bozup haykırmak istedi genç kadınYüreğine kocaman bir sevda resmi çizmişti; yaralı, yorgun,öksüz yüreğineOraya ne tohumlar atılmıştı oysa bu güne kadar ama hiçbiri yeşerme şansı bulamamıştı Yağmur mu yağmamıştı, güneş mi yüzünü gizlemişti?Şimdi yüreğinde kocaman ateş topu vardı; yüreğini yakan, acıtanAn be an gittikçe büyüyen


Aslında yüreğinde güller, sümbüller, menekşeler,karanfiller rengarenk açmıştıHayata yeniden aşık olmuştu, şiirlere, şarkılara veIrmaklar çağlıyordu o küçücük yüreğindeArdından şiddetli fırtınalar,şimşeklerBazen yıldırımlar düşüyordu yakıp yok ediyordu tüm güzel duygularını


Yürek yanmayınca, göz yaşarmaz yaOnun gözyaşları gözbebeklerinde kuruyordu artıkGecenin karanlığı gölgeledi düşleriniOysa o sevdasının düşleriyle ısınıyordu geceleriGüneş bilemezdi gecenin hüznünü, soğuğunu, yıldızlar bilemezdi karanlığını


Hayalleri vardı herkes gibi sevinçleri, mutluluklarıYüreğinde açan çiçeklere hayat versede gözyaşlarıyla seviyordu hayalleriniHayal kurmanın cezası varmıy dı acaba? Olsada ne farkeder kiEn büyük cezayı zaten çekiyordu


Şimdi yüreğindeki çığlıkları, isyanlarını bohça yaptı uzun bir yolculuğa çıktı sessizceSevgisi,özlemi de azık olacaktı bu sonsuzluktaDil susarsa yürek konuşur ve o susuyorduSusuyor, susuyor ve suskunluğuna sarılıyorduSusuyor, biraz biraz daha üşüyordu

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır Gelir

ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili İnsan bir başka ışığa teslim olur

Aşkta yarın yoktur sevgili Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında

Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de

Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan

Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye

Aşk çok eski bir şeydir sevgili Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer Sevdiğimiz insanların çocuklukları da Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya

İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır Bazen denizler, kıyılar çeker insanı İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi

İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler, kıyılar çekecek bizi Nasıl biz başkalarının korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu

Birazdan sabah olacak

Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular başlayacak Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve hiç olmamıştır sevgili Birbirimizi kandırmayalım

Hadi güne hazırlan Yaşadıklarımızı unutmaya çalış Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını, cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri alacak Bunlar olurken içimiz bir an çok üşüyecek, sonra geçecek

Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak

Aşkta yarın yoktur sevgili