Limon Cicekleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Sen, benim Akdeniz’in limon bahçelerinde

büyüdüğümü bilirsin

Limon ağaçları narindir

Çiçekleri de öyle

Minicik beyaz yaprakları vardır umut dolu

Emek verirsen yeterince, meyveye dönüşeceklerdir

Seversin onları, sularsın

İlaçlar, gübrelersin

Gözün gibi, kızın gibi bakarsın onlara

Senin benim gibi konuşmazlar

Ama onların da dilleri vardır anlayana

Çok su verirsen çürür, suyu esirgersen kururlar

Korumazsan böcekten, haşarattan hastalanır hatta ölürler

Onyedisinde bir gelin gibi ürkektir onlar

Üstelik savunmasız

Bir o kadar da vermeye hazır

Ama dedim ya

Emek ister, sabır ister,

yürek ister, en önemlisi sevgi ister onlar

Bir fidanın meyveye dönmesi yıllarını alır insanın

Çocuğun gibidirler

Kuruyan yaprakları yüzünden korkular kaplar yüreğini

Her sabah bir bir kucaklarsın ağaçları adeta

Onları görmeden geçen bir tek günün bile tadı yoktur

Bir de Güney’in dolusu vardır

Denk geldin mi bilmem

Verirsin emeği,sabrı,yüreği

Çiçeklenir bahçen bir gelin kadar beyaz

Ve bir gün bakarsın gökyüzü kararır

Hiddetlenir, öfke bağırır gümbür, gümbür

Gelin kız korkar

Sen korkarsın ama ne çare

Dolu taneleri vurur da vurur küçük, beyaz çiçeklere

Sabrın meyveleri ölür

Sen ölürsün ardı sıra

İŞTE SEN; BENİM VURGUNUMSUM BİRTANEM

YAĞAN ACIMASIZ DOLU TANELERİ KADAR AĞIR,

ÖLÜM KADAR HAFİF

Doludan sonra umut kalır

gözlerinden yüreğine giden uzun yolda

Yeniden başlarsın yitirdiklerini unutmak için

“Bir yıl daha” dersin

“Bir yıl daha

Seneye kadar biraz daha sabırdan ne çıkar

”

Ağaçlar hâlâ dimdik, sımsıkı toprağa sarılmış

gelecek mevsimi bekler korkulardan arınıp

Sen de öyle

Daha beteri de vardır güney’in gecelerinde

Sana umudu da çok görür, bilir misin?

Dona çeker havası

Toprak sıkışır, sıkışır, sıkışır

Nefes aldırmaz emeğine, sevgine

O yıl meyveye dönecektir yüreğin belki de

yıllar sonra ilk kez

Ah

Ne çaresizliktir o

Eğer bilememişsen doğanın ne söylediğini,

anlamamışsan iklimin dilinden ve

ısıtmaya koşmamışsan bahçeni,

ateşler yakıp toprağı gevşetmeyi akıl etmemişsen

Kan çekilmeye başlar yüreğinden damla damla

Hem onun hem senin

Kararır kökler, dallar

Karasından anlarsın olan biteni ve karalar bağlarsın

İşte güney'in donu vurdu mu artık umut yoktur

Bu gerçekten de ölmektir

Sen benim sevgimdin emek verdiğim

Sabrımdın

Yüreğimdin

Ben doğanın dilini bilemedim

Dinlemedi beni hiç

Anlatamadım

Konuşmadı benimle

Anlayamadım

Don vurdu 23

yılında emeğimi

Kan çekildi sevgimden

Durdu sabrım

Yüreğim vurgun yemişten beter

İŞTE SEN; BENİM FELAKETİMSİN,

YOK OLUŞUM BİRTANEM

Bu yüzden gitmeni istedim

Şimdi bende kalan ne varsa; serpiştirili ardın sıra

Gözyaşlarını görürsen dönüp ardına baktığında

Yüreğinde dizeler sıralanırsa kendiliğinden, sevgiye dair

Rüzgârın sessizliğinde hüznü duyarsan

Beni hatırla ne olur

Çünkü artık, sendeki sevgi, hüzün, gözyaşı ve sevgiyim ben

Bir tek limon çiçeği var sende olmayan

Eğer bir gün onlarla tanışırsan

Benim için topla olur mu?

Benim sana veremediğim ne varsa

mutluluk adına, huzur adına

tümünü senin için diliyorum

Birtanem

Yolun açık olsun!

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Limon Cicekleri Sen, benim Akdeniz’in limon bahçelerinde büyüdüğümü bilirsin Limon ağaçları narindir Çiçekleri de öyle Minicik beyaz yaprakları vardır umut dolu Emek verirsen yeterince, meyveye dönüşeceklerdir Seversin onları, sularsın İlaçlar, gübrelersin Gözün gibi, kızın gibi bakarsın onlara Senin benim gibi konuşmazlar Ama onların da dilleri vardır anlayana Çok su verirsen çürür, suyu esirgersen kururlar Korumazsan böcekten, haşarattan hastalanır hatta ölürler Onyedisinde bir gelin gibi ürkektir onlar Üstelik savunmasız Bir o kadar da vermeye hazır Ama dedim ya Emek ister, sabır ister, yürek ister, en önemlisi sevgi ister onlar Bir fidanın meyveye dönmesi yıllarını alır insanın Çocuğun gibidirler Kuruyan yaprakları yüzünden korkular kaplar yüreğini Her sabah bir bir kucaklarsın ağaçları adeta Onları görmeden geçen bir tek günün bile tadı yoktur Bir de Güney’in dolusu vardır Denk geldin mi bilmem Verirsin emeği,sabrı,yüreği Çiçeklenir bahçen bir gelin kadar beyaz Ve bir gün bakarsın gökyüzü kararır Hiddetlenir, öfke bağırır gümbür, gümbür Gelin kız korkar Sen korkarsın ama ne çare Dolu taneleri vurur da vurur küçük, beyaz çiçeklere Sabrın meyveleri ölür Sen ölürsün ardı sıra İŞTE SEN; BENİM VURGUNUMSUM BİRTANEM YAĞAN ACIMASIZ DOLU TANELERİ KADAR AĞIR, ÖLÜM KADAR HAFİF Doludan sonra umut kalır gözlerinden yüreğine giden uzun yolda Yeniden başlarsın yitirdiklerini unutmak için “Bir yıl daha” dersin “Bir yıl daha Seneye kadar biraz daha sabırdan ne çıkar” Ağaçlar hâlâ dimdik, sımsıkı toprağa sarılmış gelecek mevsimi bekler korkulardan arınıp Sen de öyle Daha beteri de vardır güney’in gecelerinde Sana umudu da çok görür, bilir misin? Dona çeker havası Toprak sıkışır, sıkışır, sıkışır Nefes aldırmaz emeğine, sevgine O yıl meyveye dönecektir yüreğin belki de yıllar sonra ilk kez Ah Ne çaresizliktir o Eğer bilememişsen doğanın ne söylediğini, anlamamışsan iklimin dilinden ve ısıtmaya koşmamışsan bahçeni, ateşler yakıp toprağı gevşetmeyi akıl etmemişsen Kan çekilmeye başlar yüreğinden damla damla Hem onun hem senin Kararır kökler, dallar Karasından anlarsın olan biteni ve karalar bağlarsın İşte güney'in donu vurdu mu artık umut yoktur Bu gerçekten de ölmektir Sen benim sevgimdin emek verdiğim Sabrımdın Yüreğimdin Ben doğanın dilini bilemedim Dinlemedi beni hiç Anlatamadım Konuşmadı benimle Anlayamadım Don vurdu 23 yılında emeğimi Kan çekildi sevgimden Durdu sabrım Yüreğim vurgun yemişten beter İŞTE SEN; BENİM FELAKETİMSİN, YOK OLUŞUM BİRTANEM Bu yüzden gitmeni istedim Şimdi bende kalan ne varsa; serpiştirili ardın sıra Gözyaşlarını görürsen dönüp ardına baktığında Yüreğinde dizeler sıralanırsa kendiliğinden, sevgiye dair Rüzgârın sessizliğinde hüznü duyarsan Beni hatırla ne olur Çünkü artık, sendeki sevgi, hüzün, gözyaşı ve sevgiyim ben Bir tek limon çiçeği var sende olmayan Eğer bir gün onlarla tanışırsan Benim için topla olur mu? Benim sana veremediğim ne varsa mutluluk adına, huzur adına tümünü senin için diliyorum Birtanem Yolun açık olsun!