Baharlı Umudum...

Güzel olan hiçbir şey eskimez? dedi dostum İncecik bir sızı duydum, sustum

Gözlerimi kapayıp kana kana içtim kelimelerini Eskimiyordu hiç, biliyordum

Senin gözlerimde hiç eskimediğin, eskimeyeceğin gibi

Ben seni bulmak için tüm dünyayı dolaşabilirdim ama sen buldun beni

Bende kaybettiğim beni Uzansam sana, dokunmak bir şey değil yanmaktan korkuyorum

Korktukça kaçıyorum senden, kaçabildiğim kadar uzağa

Ne kadar uzağa kaçsam o kadar yanıbaşımda oluyorsun sonra

Ben de kalemimi elime alıp yazıyorum Tükenmez kalemim tükeniyor,

konuşan dilim lal oluyor, anlatamıyorum seni kağıtlara

Yaşam aşk rengine büründükçe dağlar hasrete yükleniyor

Dağlar taşır mı bu yükü bilmem ama ben eziliyorum hasretten Aşkın tedavisi yok mu?

Acılar çekiyoruz ve tel tel kopuyor hayat ellerimizden Uzanıyorum, tutamıyorum kopan ipleri

Dur ve bak şimdi geçmişe Neredeyiz?

Başta mı, sonda mıyız, yoksa bu sokağın adı aşk çıkmazı mı?

Her bahar bir başlangıç ve her güzel şey umuda yeni bir adım

Hadi çıkalım saklandığımız kuytudan Sobelendik çoktan

Çıkalım ve geçen bahar gibi umudumuzu uçuralım kendi gökyüzümüzde bu baharda

İzin verelim martı seslerine, çekelim içimize çiçek kokularını papatya bahçemizde

Hadi çıkalım saklandığımız kuytudan ve kaçalım bu dünyadan

YoruldukYıprandıkAma her bahar umut demek hala

Umudum var ama yine de gözlerim yanıyor

Göz pınarlarım kuruyuncaya kadar ağlıyorum

Sonra yüreğimde ebem kuşağı çıkıyor Her renkte seni görüyorum

Mavi hayallerimizi, sarı bizi ısıtan güneşi çağırıyor aklıma

Tut ki bu bahar da diğer baharlar gibi bitsin Ne çıkar

Kaç bahar kaldıysa ömrümde benim o kadar umudum var!