Bir Gün Daha Geçti Sensiz...

Birgün daha geçti sensiz, yine yoksun!
İçimdeki çocuğu, hayallerimi, umutlarımı da peşinden sürükledin…
Sen diye kimsesiz özlemlere, kahreden kederlere sarıldım…
Hasreti yüreğime, yalnızlığı sırtıma yükleyerek,
olmayan gücümle düşe kalka gidiyorum işte…

Bak yoksun işte yoksun! Yenilgim zil takıp oynuyor karşımda…
Hani her bakışında doğan güneşindi gözlerim,
hani bakmaya doyamazdın ya gözlerime…
Hani bahar çiçeklerindi saçlarım, koklamaya kıyamadığın…
Hani ölümsüzdü aşk, vazgeçilmezdi bu sevda?

Şimdi mevsim hazan mevsimi…
Kuşlar artık ötmüyor
Ümitlerim sessiz, ihanet kurşunu yemiş sevdam ve ben kimsesiz…
Haydi anlat bana! Bu yalnızlığımla, bu çaresizliğimle,
ihanet kurşunuyla vurduğun sevdamla esen rüzgarın
kanatlarına mı yoksa yağan yağmura mı sığınayım?

Susma söyle!
Yaşanmamış sevdamı ve kendimi nasıl avutayım?

Birgün sevgini haykırmak isterse dilin,
hani bazen kelimeler yetersiz kalır ya, işte ben oradayım…
Azap veriyor artık senden bahseden bütün şarkılar…
Her seferinde yaralıyor, her seferinde kahrediyor duyduğum sevda şiirleri…
Yüreğim ağlıyor yağmura inat…
Sevdam çılgınca esiyor rüzgara nispet…
Yaralı sevdam haykırırken sensizliğe, En acısı ; yokluğunda seni sevmek…