Sen Bizden Vazgeçmeyensin...

BİZ, bizi yaşattığını unutsak, bunca nimetlerine arka dönsek de, Sen yine bizden vazgeçmeyensin

Gündüzleri güneşlerle, geceleri pırıl pırıl yıldızlarla aydınlatansın

Baharı binbir nimet yüklü vagon yapıp, mevsim be mevsim gönderensin

Bizden istediğin ne ki, sadece bir şükür, bir hamd ve bir teşekkür…

Onca sayısız ikramına karşı Bunu da unuturuz yapmayız Ya çoğu defa gafletle ya da ucuz tarifeden saydığımızdan gönderdiklerini
Belki de şükre layık görmeyiz Gerçekten de öyle midir? Hayır ve asla En küçük nimetin dahi, bir an olsun yokluğunu düşünün bir bakalım? Meselâ bir anlık hava nimeti ya da bir bardak su, ne kadar değerlidir Gönderdiklerine ve Sana muhtacız

Bizler ki, sevgine açız Herşeyi bilip gönderen Sensin Sen asla vazgeçmeyensin, nimetlerini üzerimizden hiç eksiltmeyensin Bu nasıl bir şefkattir anlamak zor Belki bir nebzecik olsun şu örnekle:

“Bir gün Hz Peygamber (sav) bir kadının çocuğunu alıp, şefkatle bağrına bastığını görünce, sahabelere şöyle der: ‘Bu kadının şu çocuğuna olan sevgisinden Allah’ın size olan şefkati, merhameti ve sevgisi çok daha fazladır’” Biz Seni anne babamızdan daha şefkatli bilmedikçe; bu dünya gurbetinde rahat yok bize, huzur yok yüzümüze

Kalbimiz bomboş, sevginden yana fakiriz

Görünürde her şeye sahibiz Ama paramparçayız

Gönül tahtını yabancılar istilâ etmiş Nefsin elinde oyuncak olduk

Hâlimiz Sana malûm perişanız

Sen yine de hiç vazgeçmeyensin, kulların Senden vazgeçse de nimetlerini hiç eksiltmeyensin Sen aziz olan Allah’sın, Rahman’sın Burada şükrünü ifâ edenlere, kabirde ve ahirette de nimetlerini vereceğini müjdeleyensin Rahim’sin

Bugün bir çocuk arabasıyla bir baba geçti yanımdan İçinde dünya tatlısı bir bebek vardı seslendim ardından;

“Dünyanın en kıymetli hazinesini taşıyorsun” dedim

“Aynen öyle” dedi

Senin kapında, Senin katında bizimde o çocuktan farkımız yok

Bir baba, bir anne nasıl evlâdından vazgeçmez, onu ihmâl etmezse, bizim de senin katında durumumuz aynen böyle

Binbir ihtiyaç içindeyiz ama imdadımıza ve ihtiyacımıza koşan Senden başkası yok

Hâlimizi, derdimizi açıp, paylaşacağımız Senden başka gerçek dostumuz, gerçek sevgilimiz yok

Bir yaşa gelmeden, çevremizdekiler birer birer çekilip gitmeden anlayamıyoruz bunu

Güneşi, suyu, havayı lütfeden, kâinatı ve dünyayı önümüze seren, bizi yaşatan, hayatı veren Sensin

Sen ki, Rahmansın, kullarından asla vazgeçmeyensin

ALLAH’IM, ah Allah’ım Seni bize çok yanlış tanıttılar, çok eksik anlattılar

Gözümüzün önünde açılı duran kâinat kitabından okumadılar

Arıyı, balı, meyveyi, göğü, güneşi sevmeyi bildiler Ama bu nimetleri, bu güzellikleri veren, Senden hiç bahsetmediler

Sana yönelecek sevginin ve şükrün adresini değiştirdiler

Bu sürgün, bu uzaklık yetti artık

Sussalardı keşke, hiç konuşmasalardı Belki de çok daha da iyi olacaktı

Sadece ikramlarından bahsetseler ve nimetlerini gösterseler yeterdi

Bakın işte deselerdi, hiçbir şey bizim değil, hiçbir şeyi biz yaratmadık Ne ağacı, ne meyveyi, ne güneşi, ne havayı hatta en küçük bir canlıyı bile biz yapmadık

Kalbe sevgiyi, merhameti, fedakârlığı biz koymadık, Bütün bunları veren, gönderen sadece O Rahmandır, O Allah’tır deselerdi, yeterdi

Bir zamanlar buralarda kimsecikler yoktu, ıssızdı Dahası bu dünya, bu kâinat da yoktu Ama bizi gönderen bizi yaratan biri vardı

Her şeyin sahibi olan Allah vardı

Şimdi dünya gurbetinde yaşıyoruz zannıyla Senden uzaklarda dolaşıp durmaktayız Bir ömür böyle gitmez bu ya

Sevgini, şefkatini fark ettiğimiz bir gün bu sürgün bitecek Sana doğru çatlarcasına koşacağız Rahmetine sığınacağız Sen ki, Rahmansın, kullarını darda komazsın, yaban ellere bırakmazsın Sen asla vazgeçmeyensin Her iş Seninle özel, her iş isminle güzel

Ne güzel demiş Süleyman Çelebi:

“Bir kez Allah dese aşk ile lisân,

Dökülür cümle günah mislü hazan”

Bir şarkıdaki gibisin;

“Severim her güzeli,

Senden eserdir diyerek…”

Güzelsin, Cemâlsin

SEN VAZGEÇMEYENSİN; kullarını asla terk etmeyensin

Onlar gaflete dalıp seni unutsalar da, Sen her daim onları kollayansın Her ihtiyaçlarını bilensin Görüp gönderensin

Kim kimin eliyle ne getiriyorsa veren Sensin

Nimetlerin arkasındaki sebeplerin eliyle iş görensin

Toprak bir servis penceresi; ağaçlar, elementler, gök, güneş herşey öyle O perdelerin gerisinde iş gören Sensin

Senin binbir güzel ismin görünüyor Hiçbir perde, Senin rahmet ve şefkatini örtemez, gizleyemez

Sebepler sadece ve sadece Senin izzet ve azametinin incecik bir perdesidirler

İman gözümüz, deler geçer bu perdeleri Aşar bu engelleri Sen Azizsin Sen Rahmansın vazgeçmeyensin

Kimin üzerinde kendini aşan bir kıymet, bir değer bir güzellik varsa Sendendir hep Ey Rahman, herşey Senden armağan

O sonsuz rahmetin ve şefkatin olmasaydı ne olurduk biz?

Bugün, alev alev yanan bir ekmek fırınının önünde durup, uzun uzun seyrettim içerisini Dehşetle titredi bedenim Gözlerim doldu ürperdim Rabbim, dayanamam ateşine dedim

Hz Peygamber (sav): “Günah işleyenlerin en hayırlısı, günahına tövbe edenlerdir,” buyuruyor Ne olur günahlarımı yak, beni yakma Yâ Rab Tövbelerimle yıka, günahlarımdan arındır beni

Ne olur elimden tut, ruhumu günahlarla üşütmeme izin verme Dayanamam azabına Cehennemin o dehşetli ateşine Allah’ım Sen kulundan vazgeçmeyensin

Biz Senden uzaklaşıp, vazgeçsek de Her an, her gün, her hafta, her yıl nimetlerinle bizi kuşatansın Affından, rahmetinden uzakta bırakmayansın Her an sayısız fırsatlar sunansın

BİZ Senden nasıl vazgeçeriz Allah’ım

İçimize; sevgini, şefkatini Sen koymuşsun

Kalbimiz Seninle sevginle atıyor Bunun için biz de Sana doğru atılıyoruz, o uçsuz bucaksız Rahmetinin kucağına sığınıyoruz

Onca günaha, onca hataya, onca isyana rağmen o hiç tükenmeyen emsalsiz şefkatinden ve merhametinden ümitvarız, af diliyoruz

Ne olur vazgeçme bizden, silme adımızı lütfen, inanmış kullarının listesinden

Üzerimize bir çizgi çekme lütfen

Ebediyen sürsün bu sevincimiz

Ne olur Senden uzakta bırakma bizi

Ruhumuza cehennemi hâletleri yaşatma Âmin

Vazgeçme ne olur bizden

Sen vazgeçmeyensin

Sen bizi hiç ama hiç terk etmeyensin


“Geldim işte mevsim gibi kapına
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ”