Osmanli Tasavvufla Yükseldi

Osmanlı tarihini yazmış olan yerli ve yabancı bütün müellifler, daha ziyade zahiri
sebep ve hadiseler üzerinde dururlarAncak bu sebeplerin birde ledünni iklimi,
yani iç dünyası vardır ki bunun asıl özü ve mayası, ilk kuruluş günlerinde daha
net olarak görülür


Moğol istilarıyla dağılan Selçuklu Devletin'den sonra Anadolu Türk-İslam birliği parçalanmıştıAnadolunun bölünmüş manzarası adeta bir kör dövüşüne dönüşmüştü
Böylesine buhranlı bir devirde ızdırapların teskini ve siyasi bir otoritenin teşekkülünün zarureti, manevi rehberliğe olan ihtiyacı had safhaya yükseltmişti
İşte Anadolu'da Yunuslar, Mevlanalar'la başlayan tasavvufi irşadın Şeyh Edebali'de zirveleşmesi, bu ihtiyaç ve zaruretle idiGerek ahlaki vaziyet, gerekse coğrafi mevkii itibariyle en müsaidi olan Osmanlılar'ın yıldızının parlaması da, bu Hakk dostlarının irşadları neticesi gerçekleşmiştir
Osmanlı beyliği, kardeş kavgalarına iltifat etmeyerek yüzünü küffara karşı dönmüştürİslamın gaza ve cihad ruhunu en güzel bir surette ve manevi bir heyecanla yaşamıştırNeticede İslami irşadın bereketiyle süratle büyüyüp serpilmiştir


Yüksek manevi irşadın neticesi olarak Osmanlılar, daha başlangıçtan itibaren bir benlik davası gütmemiş, kuru bir istiklal ve cihangirlik sevdasıyla ortaya çıkmamışlardır
Diğer taraftan bu keyfiyet, dahada şümüllendirilmiş ve Osmanlı Devleti ''Devlet-i Aliyye-i Muhammediyye'' olarak da zikredilmiştirBöylece bu devamlılık şuürunun Peygamber Efendimiz'e kadar dayandırılması ile islam tarihinin bütünü tevarüs edegelmiştir


Onlar, muvaffakiyetlerini nefsani hakimiyet heveslerine değil, Cenab-ı Hakk'ın rızasına dayandırmayı bilmiş ve fütuhatlarını hep bu ölçü içinde gerçekleştirmeyi başarabilmiştirBunun için maneviyat rehberlerinin terbiyesi ile önce nefislerini fethetmişler ve bu zaferleri nefsani hakimiyetin sultası yerine Allah rızası için gerçekleştirme dirayetini göstermişlerdirBu başarılarından, nefislerine pay vermekten kaçınmışlar, hareketlerine nefsin gölgesini düşürmemek için ihtimam, dikkat ve gayret göstermişlerdir
Nitekin dasitani zaferlere nail olan Yavuz Sultan Selim, fanilerin iltifatından pay almamak için Mısır seferi dönüşü İstanbul'a girerken geceyi beklemiştiVe yine bir sefer dönüşü en başta değil, asker kıyafeti ile askerlerin arasında girmişti


İşte bu halet-i ruhaniyye içinde bulunan Osmanlı sultanları, devletin kuruluşundan yıkılışına kadar maaşlı askerlerine her cuma selamlığına gidip gelirken:
''Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var!'' diye bağırtarak kendilerine haricen yapılan manevi irşad ve ikazı resmileştirmek yoluna bile gitmişlerdirTıpkı Hazreti Ömer'İn bir kimseye belli bir ücret mukabili devamlı bir surette:
''Ya Ömer! Unutma, ölüm var'' diye söyletmesi gibi


Osmanlı Padişahları Tasavvuf erbabının elinde dünyayı tanıyorlardıİstanbul'u fetheden Sultan Mehmed, Hacı Bayram-ı Veli'den icazetli bir tarikat şeyhi olan Akşemseddin Hazretleri'nin manevi terbiyesi ile yetişmiştirİstanbul'u fethettiği gün:
''Bende gördüğünüz bu sevinç ve huzur, yalnız bu kalenin fethine değil, Akşemseddin gibi aziz ve mubarek bir Allah dostunun benim zamanımda ve benimle beraber olmasıdır'' demesi şayan-ı dikkattir


Ya Ebu Eyyub Sultan'ın kabrinin bulunmasını ne ile açıklayabilirsinizHatırlayalım:
Fatih Sultan Mehmed Han, İstanbul'un fethinden sonra Resulullah Efendimiz'i evinde misafir eden, 90 yaşında İstanbul surlarının önüne gelen ve oraya defnedilen büyük sahabi Ebu Eyyüb el-Ensari'nin kabrini bulmak istiyorduAkşemseddin Hazretlerine müracaat ederek:
''Efendi Hazretleri! Ebu Eyyub el-Ensari Hazretleri'nin kabrini nasıl bulabiliriz?'' diye sordu
Hazreti Pir, bir kaç dakika murakabeye durduktan sonra o mubarek ve şanlı sahabinin yerini gösterdiOraya işaret olması için bir sopa dikildiFakat, Fatih Sultan Mehmed Han, hocasına itimatsızlıktan değil, ancak gönlünün tamamen mutmain olması için geceleyin sopanın yerini değiştirdiErtesi gün belirlenen yeri kazmak üzere gelindiğinde Akşemseddin Hazretleri, tekrar murakabeye vardı ve talebesi Fatih'in hayret nazarları arasında:
''Sultan'ım, işaretimizin yeri değişmiş!'' deyip sopayı eski yerine koydularSultan'ın kalbinde zerre kadar şüphe kalmamıştıKazım yapılınca büyük sahibinin mezar taşına rastlanıldıSultan Fatih, bir türbe ve cami yapılmasını emretti

Bu olayı hangi tabiat kanunu açıklarMetaryalist kafalar bu olayı nasıl yorumlarlar?
Bir tarikat şeyhinin ve Allah dostunun terbiyesi altında büyümüştürİstanbul'u fethetmiştirKaranlık bir çağı kapatmıştırTarihe, ismini altın haerfler ile unutulamıyacak ve kaybolmayacak bir şekilde kazımıştır


Bu, bazı aydın geçinen kara zihinlilere, islamın ilim ve bilim dini olduğu, ilericiliğin islam ile, tasavvuf ve tarkatlar ile olduğu gerçeğini gösterir
Bu, medeniyetin manevi bir ruh hali ile kurulacağı gerçeğini ortaya koymaktadır
İslam hep kazandırmış, müslümanları bu dini yaşadıkları takdirde en ötelere taşımıştırÖyleki müslümanların ellerinin ulaştığı ve başardığı işlere gavurların hayalleri bile ulaşamamıştır
Bu noktada, yetişen gençliğe verilen eğitimde islamın saf dışı bırakılmak istenmesinin amacı ne olabilir? Tabiki gavurluk olabilir, başka bir şey değilÇeşitli oyun ve hileler ile Tarikatlardan ve tasavvufdan insanları tiksindirmek veya nefret ettirmeye çalışmakta bu gavurluğun bir parçası olsa gerektir
İslamı saf dışı bıraktık, tasavvufu bir kenara attık; hakim değil mahkum olduk


Yavuz Sultan Selim Mısır seferine çıkmış, gaza mahalline doğru ilerlerken bir bağdan geçmek zorunda kalmışlarBir üzüm bağıBüyük padişah hemen emir verir
''Bakın bakalım, bağdan izinsiz yere üzüm alan varsa tez bana haber verile'' bakmışlar ve araştırmışlar koca üzüm bağınıEvet bir salkım üzüm koparılmış ancak alınan salkım yerine parası asılmışPadişah ''Eğer parasını asmamış olsaydın gazadan vazgeçerdim, çünkü haram yiyen bir ordu ile zafer kazanılmaz'' diyorAsker ordudan ihraç ediliyor
Belki askeri üzümü kopardığı zaman kimse görmeyecekti, ancak tasavvuf ahlakı ile kalbine işlediği ''Allah'ım her yerde beni görüyor'' itikadı buna izin vermedi


Padişahlar tasavvufu iliklerine kadar yaşıyorlardıÖyleki bir karıncayı incitmeyecek bir maneviyata sahiptilerŞöyle meşhur bir olay vardır:
Kanuni Sultan Süleyman, sarayın bahçesinde armut ağaçlarını kurutan karıncaların öldürülebilmesi için Şeyhülislam Ebussuud Efendi'den şu beyitle fetva istedi:
Dırahta ger ziyan etse karınca
Zararı varmıdır anı karınca
Padişahın bu fetva talebi üzerine, Ebussuud Efendi de, bir beyitle şöyle cevap verdi:
Yarın Hakk'ın divanına varınca
Süleyman'dan hakkın alur karınca
Bir karıncayı bile incitmekten çekinecek kadar mükemmel bir manevi terbiyeden geçmiş bulunan Kanuni Sultan Süleyman Han, hem dirayetli bir kumandan, çok zeki, teşkilatçı bir devlet adamı ve hem de alim ve edip bir şahsiyetti


Abdul Mecid Han'da, silsilemizde 32 sırada bulunan Mustafa İsmet Garibullah büyük şeyh Efendi'ye intisab etmiştirBüyük şeyh Efendi Risale-i Kudsiyyesinde Abdulmecid Han'a bakın nasıl dualar ediyor ve methiyeler sıralıyor:


Dünyaya gelmemiştir böyle şehin şah (Cihana onun gibi kıymetli padişah gelmemiştir)
Kuruldu sayesinde hayli han-gah (Sayesinde çok tekkeler kurulmuştur)
Stanbul ve Şam, Erzurumda dahi gah (İstanbul, Erzurum, Şam ve heryerde)
Anın ekseri hem erkanı agah (Onun adamlarının çoğuda hakikat üzeredir)
Gönülden et dua Hakka gidelim
Cemali ba kemali seyredelim
Mahmud Efendi Hazretlerimiz'in Üstadı olan Ali Haydar Efendi de, 4 padişahın huzur hocalığını yapmıştır


Ne zaman ki dünyalık ilimler, tasavvuf ve islami ilimlerin önüne geçmiştir, işte o zaman padişahlar adam bulmakta zorlanmaya başlamışlar ve bu konuda çok sıkıntı çekmişlerdirBu konularda tarih kitaplarında yer tutan önemli bir husustur


Osmanlı devletini oluşturan halkta tasavvuf terbiyesi ile yetişiyorduManeviyatın verdiği bu yüksek ruh halini Kurtuluş savaşlarına kadar görebiliyoruzDüşmanına yardım eden askerlerin öyküsü Çanakkale'de bir destandır


Halk, adeta tasavvufun zirvesini yaşıyorduHer mahalle veya semtte bir tekke bulunurduHalk günlük işlerinin yanında irşad ve tasavvuf sohbetlerine katılırlardı Öyleki bir mürşide bağlanmayan çok az görülürdü
Hayat kısmen gece başlardıTeheccüd namazı için kalkar, seher vaktini zikir ile geçirirlerdiSabah namazı ile hayat da başlamış olurduŞu meşhur olay halkın manevi ruh halinin zirvesinde olduğunu bize gösterir:

İstanbul'un fethinden sonra Fatih, umumi bir afv ilan etmiş ve bizanslı mahkumları serbest bırakmıştıBunlar arasında iki alim filozof papaz kimse vardıFatih onlara cezalarının sebebini sorduOnlada:
''Biz, Bizansın en ileri gelen papazları idikKralın zulmünden, işkencelerinden, yaptığı rezalet ve sefahattan dolayı kendisini ikaz ettikAkıbetinin kötü, yıkılışının yakın olduğunu ve devletinin çökeceğini söyledikO'da ikazımıza kızarak, bizi zindana attırdı''
Bu ifadeler Fatih'in dikkatini çektiOsmanlı Devleti hakkında düşüncelerini sorduOnlar da, ancak bir müddet sonra kanaatlerini bildirebileceklerini ifade ettiler
Papazlar, ellerindeki beratla her yere girip çıktılar
Sabahın erken saatlerinde bir bakkala giderek birşeyler almak istedilerBakkal onlara:
''Ben siftah yaptımSiftah yapmayan komşumdan alın'' dediPapazlar çok şaşırmışlardı(Sadece kendisinden alışveriş yapılmasını isteyen mağazaların giriştiği kampanyaları düşünün)
En kalabalık ve en ıssısız yerlere kadar dolaştılar, herkesle sohbet ettilerBütün halkın, yalnız iyilik ve ahlaki üstünlük sahneleyen hallerini müşahede ettiler


Bir çarşıya girdiler ki, o esnada ezan okunuyorduEsnaf, dükkanını kilitlemeden camiye gidiyordu(delirmiş mi bunlar? Hiç kimse bir başkasına haset etmiyorduSanki herkes birbirinin teminatı gibiydiNamazlarını huşu içerisinde eda ediyorlardıPapazlar bu durumuda hayretler içerisinde müşahede ettiler(Papazlar, hapse girmeden önce günümüzdeki istanbul gibi bir Kostaniyye'de yaşamışlar, hayret etmemek imkansız)


Papazlar bu halleri görüp şaşkına döndülerKaç şehir dolaştıkları halde, mahkemelerde ağır cezalık bir davaya rastlamadılarHırsızlık, katil, ırza tecavüz, dolandırıcılık, adeta meçhuldü(Mahkemelerin günümüzdeki yoğunluğu ve çoğunun gasp, katl ve tecavüz gibi ağır olmasını düşünün)


Bir muhakeme onların çok dikkatini çektiHayret içinde kaldılar
Kadı efendiye bir davalı gelmiştiDavacı şöyle bir mes'ele arzetti:
''Efendim bendeniz bu din kardeşimin falan tarlasını satın aldımEkin için çift sürerken, orada altın dolu bir küpe rastladımKüpü alıp tarlasını aldığım bu kardeşime götürdüm:
-Buyur, bu senindir; al! dedim
O da:
-Ben bu tarlayı altı ve üstü ile sattımArtık bana helal olmaz!deyip kabul etmediHalbuki toprağın altından bu küpün çıkacağını bilse satmazdı''
Kadı Efendi öbür kişiye söz verdiO da:
-Durum aynen kardeşimin arzettiği gibi vaki olduFakat ben ona tarlayaı satınca, altı ve üstü hepsi içine girer düşüncesindeydimNasıl üstündeki mahsulden bir hakkım yoksa, altındandakinden de öyledir'' dedi


Papazların hayretle temaşa ettikleri bu durum, kadı efendi için tabii bir hadise idi(böyle bir duruma şahit olsak o papazlardan daha çok şaşırırız galiba) İslamı yaşıyan br toplum için bu, en tabi bir haldi
Kadı, bu iki gerçek müslüman arasında hüküm vermek için güçlük çekmediBirinin salih bir oğlu, diğerinin saliha bir kızı olduğunu öğrenince, ikisine aracı olduTarafların rızası ile bu iki gencin nikahlarını kıydıO bir küp altınıda düğün ve çeyiz masraflarına harcattı

Papazlar bütün bunları gördükten sonra, hava kararırken kızlarını bir medreseye gönderdilerKızlar, kapıyı açan gençlere:
''Hava karardı, yolumuzu kaybettikBizi bu gece misafir edermisinizÇaresiziz'' dediler
Talebeler düşünüp taşındılar, nihayet kendi odalarını bu iki kıza verdikten sonra, araya bir perde gerip mangal başında sabahladılarSabahleyinde kızları yolcu ettiler
Papazlar merakla gecenin nasıl geçtiğini kızlarına sordularOnlarda olan hadiseyi şöyle anlattılar:
''Kendi yerlerini bize terkettilerKendileri odanın ucuna çekildilerOrtadaki mangal ateşine bakıyorlar, bazen ellerine alıp bırakıyorlar ve birbirlerine dehşetle:'Rabbimiz bizleri cehennem azabından korusunBizleri anı istikballe değiştiren ahkamlardan eylemesin!' diyorlardıBizlere dönüp bakmıyorlardı bile''


Papazlar, fener semtinde hırıstiyanların bile hallerinin değiştiğini gördülerBu müşahedeler ile padişahın huzuruna çıktılar
''Bu millet ve devlet, böyle giderse kıyamete kadar devam ederBöyle bir ahlak ve yaşayışa sahip olan ehli din, elbette hak dindir'' dediler ve kelime-i şehadet getirip müslüman oldular


Bu hadiseyi halkın içinde bulunduğu manevi halin ne kadar yüksek olduğunu anlamamız için aktardıkBu ahlak ise, anadan doğma sahip olunamıyorİslami ve dervişani bir eğitim gerekiyor
Tüm bu yazılanlardan anlıyoruz ki, medeniyetin temelini maneviyat oluşturuyorManeviyat ise gerçek şeyh efendilere ve tasavvuf büyüklerine bağlanarak elde ediliyorBir şeyhe el vermeden kuru maneviyatçılık yapmak suretten, görünüşten ileri geçemez


Her şeyhe bağlı olanı da kurtulmuş görmek olmazBir şeyhten el almış ise çalışması lazım, gayret göstermesi lazımKibirlenmemesi lazım, kendisini tüm müslümanlardan aşağı görmesi, tevazu sahibi olması lazımZaten tasavvufda buna bir araç ve vesiledirAllah'a ulaşmak için bu gibi kötü huylardan arınmak gerekiyor, bunun yoluda tasavvuftan geçiyor

wwwismailagainfo