Çaresizliğim…Lütfen ßeni Artık Acıtma…!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

En acıtanı ne biliyor musun dedi biri

Hani o gidişlerin var ya… sessizce… suskun

Kırılan sen olduğun halde… kendisiymiş gibi… hani o arkasına dahi bakmadan gidişleri

Hani senin “o an” “oracıkta” “ancak” arkasından baka kaldığın… anın durması için yalvardığın, tutup ucundan geri çevirmeye çalıştığın an varya, hani yapabilsen o merdiveni, hani yapabilsen o kapıyı, hani yapabilsen o sokağı tutup ucundan geri çevirmeye canını bile verebileceğin o an

O işte…en acıtanı o

Hani o tıpkı elinden düşen en sevdiğin, hani o tıpkı tutamadığı gibi… hani o tıpkı tüm gidenlerde yaşadığı gibi… hani o bir ince sızı varya içe akan… işte…tam öyle incecik… yırtarak kayan… düşen kanatan… acıtan

tutamadığın… parçalanan… tuzla buz olan… zamana savrulan… zamanda akıp giden… hani o zamanla çatıştığın ama zaman içinde yok olmayan herkesin inandığı o kocaman … “zaman her şeyin ilacıdır” yalanı … bunun bir yalan olduğunu tekrardan hatırladığın an… ve kendini kandırmaya başladığın an … istemeye istemeye inanmaya başladığın an

O işte…en acıtanı o

Ama senin orda oldugunu hep bildiğin

Ama senin hep hissettiğin

Ama bir dahası olmayan

Ama zaten hiç senin olmayan

Ama senin hep bildiğin

Ama senin hep hissettiğin

Ama bir daha sana geri gelmeyecek olan

Ama buna rağmen

Gelmeyeceğini bile bile senin beklediğin

O işte…en acıtanı o

Sonra o kocaman kocaman, akıp gitmek bilmeyen zaman

O durduramadığın an’ ın karmaşası tezatlığı

Kördüğüm oluşu

O “acabalarla” , “keşkelerle” dolu soruların

İçindeki kısır döngülerin

Ve o an

Hiç bir şey yapamamanın çaresizliği

O işte…en acıtanı o

Belki de sadece çaresizliğin…

Çaresizliğim…lütfen beni artık acıtma…!

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Çaresizliğim…Lütfen ßeni Artık Acıtma…! En acıtanı ne biliyor musun dedi biri Hani o gidişlerin var ya… sessizce… suskun Kırılan sen olduğun halde… kendisiymiş gibi… hani o arkasına dahi bakmadan gidişleri Hani senin “o an” “oracıkta” “ancak” arkasından baka kaldığın… anın durması için yalvardığın, tutup ucundan geri çevirmeye çalıştığın an varya, hani yapabilsen o merdiveni, hani yapabilsen o kapıyı, hani yapabilsen o sokağı tutup ucundan geri çevirmeye canını bile verebileceğin o an O işte…en acıtanı o Hani o tıpkı elinden düşen en sevdiğin, hani o tıpkı tutamadığı gibi… hani o tıpkı tüm gidenlerde yaşadığı gibi… hani o bir ince sızı varya içe akan… işte…tam öyle incecik… yırtarak kayan… düşen kanatan… acıtan tutamadığın… parçalanan… tuzla buz olan… zamana savrulan… zamanda akıp giden… hani o zamanla çatıştığın ama zaman içinde yok olmayan herkesin inandığı o kocaman … “zaman her şeyin ilacıdır” yalanı … bunun bir yalan olduğunu tekrardan hatırladığın an… ve kendini kandırmaya başladığın an … istemeye istemeye inanmaya başladığın an O işte…en acıtanı o Ama senin orda oldugunu hep bildiğin Ama senin hep hissettiğin Ama bir dahası olmayan Ama zaten hiç senin olmayan Ama senin hep bildiğin Ama senin hep hissettiğin Ama bir daha sana geri gelmeyecek olan Ama buna rağmen Gelmeyeceğini bile bile senin beklediğin O işte…en acıtanı o Sonra o kocaman kocaman, akıp gitmek bilmeyen zaman O durduramadığın an’ ın karmaşası tezatlığı Kördüğüm oluşu O “acabalarla” , “keşkelerle” dolu soruların İçindeki kısır döngülerin Ve o an Hiç bir şey yapamamanın çaresizliği O işte…en acıtanı o Belki de sadece çaresizliğin… Çaresizliğim…lütfen beni artık acıtma…!