Bilmediler,Anlamadilar Ve Yanildilar

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Hep daha çok boşvermiş göründüm, daha çok endişelenerek…

Daha çok alay ettim kendimle, hayatla…

Hep tutarak kendimi, hiç ağlamadım

Daha çok gülümsedim, çok kızgındım oysa

Daha cesur göründüm, korkudan ölüyordum oysa

Daha güçlü gibi göründüm, aklımı kaybetmeye yakınken düşünüp durmaktan

Panikten sağa sola koşacak gibiyken, oturdum sakin sakin

Ve gülümsedim bilmişcesine… Hiç bir şeyi bilmeden

Sarılmak istiyordum birine, hiç kimse bana sarılmadı diye…

Sarılmadım kimseye ama, hiç kimse sarılmadı diye bana

Kafamda bir yerlerde, beyaz koridorlarda gölgeler arasında,

Koşarken ben deli gibi, soluk soluğa kovalıyordu yalnızlığım beni,

Her an yakalayacak gibi…

Sevmek istedim, sevmedim, kendimi çıkarırım diye açığa

Her şey önemsiz oldu benim için, kendim bile…

Hep öyle sandılar, gördükleri gibi yani

Ama yanıldılar, değildim göründüğüm gibi

Hep rol yaptım, her gün ayrı maske taktım

Korktum herşeyden, hiç göstermedim kendimi

Oradaydım esasında ama gerçek şuydu,

Kimsenin bilmediği biriydim

Hep açıksözlüymüşüm gibi davrandım

Aklımdan geçenleri asla söylemedim oysa

Hep oyunu izledim, hiç müdahale etmedim

Karışmadım

Ama zannettiler ki, oynadım

Oysa ben hiç dahil etmedim kendimi oyuna

Aklımdan siyah geçerken, beyaz dedim

Siyah deseydim olmazdı, uğraşırdınız benle

Ben uğraşmak istemedim sizinle

Dahil olmak istemedim oyuna

Beyaz dedim ve gizlendim

Bilmediniz

Demezdim hiç düşündüklerimi, hissettiklerimi

Denmezdi, ayıp olurdu nedense…

Kırılırdınız

Güya yakındık ya biz birbirimize, korkunç mesafelerle

Ama anlatılmazdı, ayıp olurdu

Kral çıplak hesabı…

Tercihen ikiyüzlülük modaydı

Çıkmaz sokaklara aşinaydık ya biz

El mahkum gülümserken, gözlerimiz donuktu

Hep aynı devam ederdi bu oyun, kısır döngü

Herkes çok iyi bilirken beni

Giderek daha bir gizledim kendimi

Anlatılamaz haldeydi tüm bu hesaplar

Anlatmayı denediysem de önceleri

Geri çekildim yenik, manzara iç açıcı değildi…

Her şey yolunda gibi görünürken

Her gün duyar oldum çekip gitme, kaybolma özlemini…

Kimsenin bilmediği, tanımadığı bir yerde

Bir yabancı olabilmek yegane dileğimdi

Her şeyi kimse istemedi bilmek

Kimse istemedi duymak

Sözlere dökülmesi sakıncalılar listesi uzar giderdi

Sustum; içimde bir yerlerde gölgesi bol serin odalarımda kapanan kapıları sa*****…

Hep yalnız kalırdım hiç şikayet etmezdim değil mi

Taş duvarlar gibiydim değil mi

Yine de yosun tutardım çok ender de olsa ağladığım için

Ve hikaye buydu… Bir kale sandıkları şey öyle görünse de bir kale gibi, kumdandı aslında evet, sadece kumdan, ama bilmediler, anlamadılar ve yanıldılar… Hem de çok

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bilmediler,Anlamadilar Ve Yanildilar Hep daha çok boşvermiş göründüm, daha çok endişelenerek… Daha çok alay ettim kendimle, hayatla… Hep tutarak kendimi, hiç ağlamadım Daha çok gülümsedim, çok kızgındım oysa Daha cesur göründüm, korkudan ölüyordum oysa Daha güçlü gibi göründüm, aklımı kaybetmeye yakınken düşünüp durmaktan Panikten sağa sola koşacak gibiyken, oturdum sakin sakin Ve gülümsedim bilmişcesine… Hiç bir şeyi bilmeden Sarılmak istiyordum birine, hiç kimse bana sarılmadı diye… Sarılmadım kimseye ama, hiç kimse sarılmadı diye bana Kafamda bir yerlerde, beyaz koridorlarda gölgeler arasında, Koşarken ben deli gibi, soluk soluğa kovalıyordu yalnızlığım beni, Her an yakalayacak gibi… Sevmek istedim, sevmedim, kendimi çıkarırım diye açığa Her şey önemsiz oldu benim için, kendim bile… Hep öyle sandılar, gördükleri gibi yani Ama yanıldılar, değildim göründüğüm gibi Hep rol yaptım, her gün ayrı maske taktım Korktum herşeyden, hiç göstermedim kendimi Oradaydım esasında ama gerçek şuydu, Kimsenin bilmediği biriydim Hep açıksözlüymüşüm gibi davrandım Aklımdan geçenleri asla söylemedim oysa Hep oyunu izledim, hiç müdahale etmedim Karışmadım Ama zannettiler ki, oynadım Oysa ben hiç dahil etmedim kendimi oyuna Aklımdan siyah geçerken, beyaz dedim Siyah deseydim olmazdı, uğraşırdınız benle Ben uğraşmak istemedim sizinle Dahil olmak istemedim oyuna Beyaz dedim ve gizlendim Bilmediniz Demezdim hiç düşündüklerimi, hissettiklerimi Denmezdi, ayıp olurdu nedense… Kırılırdınız Güya yakındık ya biz birbirimize, korkunç mesafelerle Ama anlatılmazdı, ayıp olurdu Kral çıplak hesabı… Tercihen ikiyüzlülük modaydı Çıkmaz sokaklara aşinaydık ya biz El mahkum gülümserken, gözlerimiz donuktu Hep aynı devam ederdi bu oyun, kısır döngü Herkes çok iyi bilirken beni Giderek daha bir gizledim kendimi Anlatılamaz haldeydi tüm bu hesaplar Anlatmayı denediysem de önceleri Geri çekildim yenik, manzara iç açıcı değildi… Her şey yolunda gibi görünürken Her gün duyar oldum çekip gitme, kaybolma özlemini… Kimsenin bilmediği, tanımadığı bir yerde Bir yabancı olabilmek yegane dileğimdi Her şeyi kimse istemedi bilmek Kimse istemedi duymak Sözlere dökülmesi sakıncalılar listesi uzar giderdi Sustum; içimde bir yerlerde gölgesi bol serin odalarımda kapanan kapıları sa*****… Hep yalnız kalırdım hiç şikayet etmezdim değil mi Taş duvarlar gibiydim değil mi Yine de yosun tutardım çok ender de olsa ağladığım için Ve hikaye buydu… Bir kale sandıkları şey öyle görünse de bir kale gibi, kumdandı aslında evet, sadece kumdan, ama bilmediler, anlamadılar ve yanıldılar… Hem de çok