Ayrılık Ne Biliyormusun!!!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar

Ne yıldız kayması gecede

Ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte

İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!

İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini

Birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine

Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken, duvarlara dalıp dalıp gitmesi

Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık

Saçına rüzgar, sesine ışık düşürememek kimsenin

Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun

Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya

İki adımdan biri insanın

Sevincin kundakçısı, hüznün arması ayrılık

O küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan!!!

Ayrılık, o köpüklü öpüşlerin ardından,

Gidip ağzını yıkadığında başlamıştı

Ben bulutları gösterirken,

“Bulmacanın beş harfli yemek sorusuna”

yanıt aramanla halkalanmış,

“Aşkın şarabının ağzını açtım, Y

ar yüzünden içti murt bende kaldı”

Türküsü tenimde düğümlenirken,

odadan çıkışınla yolunu tutmuş

Dağlarda öldürülen çocukların fotograflarını

bir kenara itip

“Bu eteğin üstüne bu bluz yakıştı mı? ”

diye sorduğunda varacağı yere varmıştı çoktan

Simdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık olmadığını!

Bir yapragın düşmesi kadar ancak,

acısı ve ağırlığı olduğunu

Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi

bir değer taşıdığını

Boşluğa bir boşluk katmadığını, K

ar yağdırmadığını yaz ortasında

Ne mi yapacağım bundan sonra!

Ayak izlerimi silmek için

Sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce!

Şiir yazmayacağım bir süre!

Fotoğraflarını günese koyacağım,

bir an önce sararsınlar diye!

Hediyelik eşya satan dükkanların

önünden geçmeyeceğim!

Senin için biriktirdigim yağmur suyunu

Bir gül ağacının dibine dökeceğim!

Falcı kadınlara inanmayacağım artık!

Trafik polislerine adres sormayacağım!

Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle

gülmeyeceğim kimseye

Ne yapacagımı sanıyorsun ki!

Tenin tenime bu kadar sinmisken

Ömrüm azala azala önümden akarken

Gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken

Senin korkularını, benim inceliğimi

doldurup yüreğime

Bıraktığın bosluğu yonta yonta

Binlerce heykelini yapacağım !!!

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ayrılık Ne Biliyormusun!!! Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar Ne yıldız kayması gecede Ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık! İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini Birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken, duvarlara dalıp dalıp gitmesi Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık Saçına rüzgar, sesine ışık düşürememek kimsenin Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya İki adımdan biri insanın Sevincin kundakçısı, hüznün arması ayrılık O küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan!!! Ayrılık, o köpüklü öpüşlerin ardından, Gidip ağzını yıkadığında başlamıştı Ben bulutları gösterirken, “Bulmacanın beş harfli yemek sorusuna” yanıt aramanla halkalanmış, “Aşkın şarabının ağzını açtım, Y ar yüzünden içti murt bende kaldı” Türküsü tenimde düğümlenirken, odadan çıkışınla yolunu tutmuş Dağlarda öldürülen çocukların fotograflarını bir kenara itip “Bu eteğin üstüne bu bluz yakıştı mı? ” diye sorduğunda varacağı yere varmıştı çoktan Simdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık olmadığını! Bir yapragın düşmesi kadar ancak, acısı ve ağırlığı olduğunu Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi bir değer taşıdığını Boşluğa bir boşluk katmadığını, K ar yağdırmadığını yaz ortasında Ne mi yapacağım bundan sonra! Ayak izlerimi silmek için Sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce! Şiir yazmayacağım bir süre! Fotoğraflarını günese koyacağım, bir an önce sararsınlar diye! Hediyelik eşya satan dükkanların önünden geçmeyeceğim! Senin için biriktirdigim yağmur suyunu Bir gül ağacının dibine dökeceğim! Falcı kadınlara inanmayacağım artık! Trafik polislerine adres sormayacağım! Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle gülmeyeceğim kimseye Ne yapacagımı sanıyorsun ki! Tenin tenime bu kadar sinmisken Ömrüm azala azala önümden akarken Gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken Senin korkularını, benim inceliğimi doldurup yüreğime Bıraktığın bosluğu yonta yonta Binlerce heykelini yapacağım !!!