Bu Gece İstanbul Çok Ağlıyor

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

İstanbul'a yagmur yağıyor

Damlalar çığlık çığlığa savruluyor etrafa

VE ben Yürürken Islak sokağında şehrimin

Eziyorum yaşları,anılara basar gibi

Yere düşen her damlanın yüreğinde sen olduğunu bilmeden

"Her fırtınanın Bir yağmuru ve peşi sıra gelen gözyaşları vardır,Yeter ki sen üzülme

İstanbul'un ıslak sokakları ve nemli kalbimi kurutacak

Yeniden doğan güneşi olacak

Yüreğimi yaksada bu sıcaklık

Kavursada ciğerimdeki yangını

Bil ki o gün

!

Ellerinde kül olmuşumdur "ayrılığın"

Avucunda sıkıp savursanda küllerimi etrafa

Sakın sen uzulme, değmesin ıslaklıklar yüreğine

Böyle mi gider bilmiyorum bundan sonra

Ama erimekteyim, tükenmekteyim gün be gün

İstanbul'a baş kaldırırcasına

Karşıma diktikçe anıları bu şehir

Sendeliyorum, titriyorum ve git gide bitiyorum

Korkuyorum

Sensiz ve sessiz gecelerimde sırdaş olmayacaksın diye

Seninle başladığım bu fimde rolsüz kalacağım diye

Her gece odamın kapısı açık bırakıyorum

Belki eşiğine kokulu nefesini bırakırsın diye

Kitabım baş ucumda uykusuzluğuma gülümsüyor

Seni bekliyorum karanlığa sığınarak

Camımdan sızan bir damla Işıkla

Korkum, uçurumun eşiğinde olmam değil

Dayanılmaz olan aslında,yokluğunun resmine bakmak

Gözlerin gözlerime tuzak kuruyor

Gözlerini kaçırdıkça gözlerimden

Çok görme bana, saklı kalsın bendeki sen

Bilmesin hiç kimse şah damarımın yolunun senden geçtiğini

Bir beklenti sanma bu bekleyişimi

Tek umut kaldı bende; düşünden düşmeden önce

Ya sen tutarsın son anımda ellerimden

Ya da parçalanan sadece bedenim olur gözlerinde

Aşkınsa herzaman ki gibi yüreğimde, bense hayallerimin eğişinde

Bu gece İstanbul çok ağlıyor

Ben ağlıyorum

Anılarım ağlıyor

Yüreğimse kanadıkça kanıyor

Yağmursa yaşlarımızı inadına saklıyor

Ve yere düşen her damlanın yüreğinde sen olduğunu bilmeden

Ben yine yalnız yürüyorum

Üstüne basa basa anıların

Seni daha da sevmek diye birşey varken

Nedendir bu gidiş

"

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bu Gece İstanbul Çok Ağlıyor İstanbul'a yagmur yağıyor Damlalar çığlık çığlığa savruluyor etrafa VE ben Yürürken Islak sokağında şehrimin Eziyorum yaşları,anılara basar gibi Yere düşen her damlanın yüreğinde sen olduğunu bilmeden "Her fırtınanın Bir yağmuru ve peşi sıra gelen gözyaşları vardır,Yeter ki sen üzülme İstanbul'un ıslak sokakları ve nemli kalbimi kurutacak Yeniden doğan güneşi olacak Yüreğimi yaksada bu sıcaklık Kavursada ciğerimdeki yangını Bil ki o gün! Ellerinde kül olmuşumdur "ayrılığın" Avucunda sıkıp savursanda küllerimi etrafa Sakın sen uzulme, değmesin ıslaklıklar yüreğine Böyle mi gider bilmiyorum bundan sonra Ama erimekteyim, tükenmekteyim gün be gün İstanbul'a baş kaldırırcasına Karşıma diktikçe anıları bu şehir Sendeliyorum, titriyorum ve git gide bitiyorum Korkuyorum Sensiz ve sessiz gecelerimde sırdaş olmayacaksın diye Seninle başladığım bu fimde rolsüz kalacağım diye Her gece odamın kapısı açık bırakıyorum Belki eşiğine kokulu nefesini bırakırsın diye Kitabım baş ucumda uykusuzluğuma gülümsüyor Seni bekliyorum karanlığa sığınarak Camımdan sızan bir damla Işıkla Korkum, uçurumun eşiğinde olmam değil Dayanılmaz olan aslında,yokluğunun resmine bakmak Gözlerin gözlerime tuzak kuruyor Gözlerini kaçırdıkça gözlerimden Çok görme bana, saklı kalsın bendeki sen Bilmesin hiç kimse şah damarımın yolunun senden geçtiğini Bir beklenti sanma bu bekleyişimi Tek umut kaldı bende; düşünden düşmeden önce Ya sen tutarsın son anımda ellerimden Ya da parçalanan sadece bedenim olur gözlerinde Aşkınsa herzaman ki gibi yüreğimde, bense hayallerimin eğişinde Bu gece İstanbul çok ağlıyor Ben ağlıyorum Anılarım ağlıyor Yüreğimse kanadıkça kanıyor Yağmursa yaşlarımızı inadına saklıyor Ve yere düşen her damlanın yüreğinde sen olduğunu bilmeden Ben yine yalnız yürüyorum Üstüne basa basa anıların Seni daha da sevmek diye birşey varken Nedendir bu gidiş"