''Sevgimi Haketmeyen Sevgili'ye(Resimli)

Yok yere çağırma beni öz kardeşi değiliz zamanın ölümsüz bir sabahında şaşkın, ölürüz birlikte Ne vakit ama: vakitsiz sırtımızı dönünce Şaşırma


Repliklerin sultanıyım ben ince yazmalı oyalarla işledim yalan gergefimigerçek adına bir dünya yoksa düşlerimde bir heykel bile kalmamışsa kirlitarihimizden başka bu alüminyum kap kaçak ve bunlarca otomobil lastiği ne adına sıkışır durur aramızda söz söylemeyen bir atomdan gayrı neyimiz var söyle bana



kendimi kaybettim sende buldum sanma o yansıması aynanın arka yüzünün bir dem içeri bak tanır mısın yazanı soysuzluğun soyundan gelir iki yakası bir araya gelmezhiç bir delinin hatıra defteri bile değil öyle itilip kakılmış ki aşk yüzümüze bakası değil!



Gitmeden hiç yazılmayanı demeliyim sana hiç yazmadangitmek için mecalim bile yok kalmaya takat kalmadı birlikte yazmayalım birlikte yaşayalım dersem olur bak

bak

geldim

yine!


sensiz,

rahat,

mutlu


ben buyum!


kayaların üzerine çıktım,

koştum sana

bulutlar önüme serilmiş,

bulutlar yol,

çağırıyorlar,

adım atsam ölürüm,

atmasam dayanamıyorum!


yürüdüm

coştum sana!


sen!

kim olduğunu bilmediğim,

bilmeden dilediğim,

ne çoktun yokluğunda,

çoktun bana!


karanlıkta uzanıp tutamadığım yıldızlar,

parmak uçlarımı yakarken,

yüreğime adını yazdılar,

gecenin cazibesiyle bir olup,

sen belki de ateştin bana


yakma


sen sisli bir günde,

özlenen güneş kadar uzaktın dağlara

ben,

ben adını koyamamışlığımın içinde,

ötelerde bir yerde,

ne istedim bilmiyorum ama


düş senken,

sen benken,

ben düşken


ben buyum!


sen; yoksun galiba

ama

sana bir sır vereyim mi?

ben bunu seviyorum



kayaların üzerine çıktım,

koştum sana

bulutlar önüme serilmiş,

bulutlar yol,

çağırıyorlar,

adım atsam ölürüm,

atmasam dayanamıyorum!


ama düş işte!

dağların zirvesinde bulutlarla bir oluyor adımlarım

ve ben seni aradığımı sanıyorum o sonsuzlukta


oysa, aradığım sadece huzur


sana bir sır daha vereyim mi?

aldanma mısralara, ben yazmayı seviyorumdüşlerim kanatlı melek, ben uçmayı seviyorum özgürlüğümün içinde, kimseyi istemiyorum

*Kotu günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim


*Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin

olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman

vazgeçtim*


*Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim


*Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin

şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim


*Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere

gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim


*Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim


*Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim


*Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın

için vazgeçtim


*Tablolarımda artik kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun

için vazgeçtim


*BENCIL OLDUGUN ICIN VAZGECTIM!!!


*Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi,Çünkü sevgim yüceydi


*Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan Vazgeçmiş oldugunu görünce


Bende Senden Vazgeçtim

yokuş yukarı çıkmaktan yorgun düşsemde güzeldi senin yüreğinde nefes nefese kalmak!!!


benim ellerim kan revan içinde,

özlemin yüreğimi kanattı ve o vakit yüreğim ellerimdeydi


gözlerimde deli yaşlar vardı,

aktığını hissetmediğim ama bildiğim


yokluğunu bana bıraktığın gece,

gözlerin zifiri karanlıktı,

kaçar adımdı ayakların benden ileri


kurşunlar bedenimi delik deşik ederken ardından bakıyordum

her uzaklaşan adım beni vuran bir mermiydi

ve seni gözümde büyüten yine benim sevgimdi!!!

''Kal" deseydin, kalırdım


Demedin oysa

Kuru bir "bitmesin"den başka hiçbir şey demedin

Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki ondaki anlam!

Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma?

Savunmayacak mıydın sevgimizi?

"Kal" diye haykırmayacakmıydın ardımdan?

Düşündüğüm bu değildi

Hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden

Mücadele beklemiştim oysa, yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım

Kıyıya ulaştırırsın sanmıştım

Oysa O'nu denizin ortasında savunmasız bırakmama göz yumdun

Bu kadar yıpratıcı olamazsın

Oysa bir anlam olmalıydı yaşadıklarımızda!

Paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı

Yüreğimdeki martıların bir anlamı olmalıydı

Beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin,

geçen akş¤¤¤i sohbetin bir anlamı olmalıydı

Duygularımızın bir anlamı olmalıydı

Yüreğimdeki tüm MARTILAR'ı uçurdun şimdi

hangi yöne gittiler bilmiyorum, geri dönerler mi bilmiyorum

Dünya boşaldı mı ne!

Neden bu kadar sessizleşti birden yaşam,

neden artık parlamıyor yakamozlar gözlerimde,

neden artık rüzgar esmiyor

Her şey seninle mi kaldı yoksa

Mantığım, mantığımı bana bırak lütfen, ona ihtiyacım var

Bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var!

Evet!

Ben istedim ayrılığı,

Çıkmaz yollara yönelen bendim,

Kucağında bir yığın noktayla karşına çıkan bendim

Kahretsin!

Bunu neden yaptığımı bilmiyorum Ve

Senin buna nasıl göz yumduğunu

Tıpkı Balkondaki akasyaları sularken,

fazla sudan dolayı sararacaklarını bilmediğim gibi

su onun için hayat olmalıydı oysa

vesen de benim tutunacak dalım!

Bazı şeyler vardı aramızda biliyorsun,

olmaması gereken ama daima varolan

Farklı uçlardaydık seninle,

farklı mevsimleri seviyorduk farklı zamanlarda

sen büyük fırtınalara vardın, bense lodostan bile ürküyordum

Oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen,

daha doğrusu öyle sanıyordum

Binlerce yıldız arasında,

ayın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım

yıldızları söndürmekti

sorunları yok etmekti

"bitti" deyişim öylesine bir şeydi, öylesine

sıradan, şakacıktan

"hayır" demeliydin!

Hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde,

Hendekler açmalıydın yoluma gidemeyeyim diye

Sahip çıkmalıydın gözlerimdeki ay'a sevgimiz diye

Beni yolumdan alıkoymalıydın

"kal" demeliydin

defalarca "kal" demeliydin

oysa demedin

belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben akasyaları kışın

yaşatmaya çalışmakla hata etmiştim

belki böylesi daha iyi oldu

"kal" deseydin kalırdım

hem de seve seve kalırdım

Martılarla kalırdım

Yakamozlarla kalırdım

Demedin oysa!

Bilir misin

Kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim giderken

Bilir misin

Nasıl bir cana hasretti yüreğim, yolumdan döndürecek

Bilir misin

Nasıl zor oldu ardıma bakmadan çekip gitmek

"KAL" desen kalacaktım

DEMEDİN OYSA!

Bi kibrit çaksam

Kalmadı kuru bir yer

Yanmam!

Bu gözler ıslattı ıvır zıvırları

Bu gözlerle ağladım densiz vakitlerde

Güneş de vursa üstüme

Kurumam!

Bu elbiselerle tutuyorum yasımı

Bahar da gelse

Kış da geçse

Çıkarmam!

Kokmaz yeni bir elbisede geçmişim

Aynada böyle tanıyorum kendimi

Hergün bir hoşçakal

Bir merhaba

Dilimde söylenmemiş sözlerin kıpırtısı

Dudağımı kilitliyorum

Ellerimle yoklasam da bulamam

Ben saklandım kendime

İndim en derinlerime

Sadece

Sızlanıyorum

Bırak git bu yüreği

Bu yürek seni çoktan terketti

Şahidimdir sabahı iple çeken gecelerim

Dudaklarımdan akan sözcükler şahidimdir


Sen,sensizliği öğrettin bana

Ben'se soğuk gecelerde yağan yağmurlarla,

Şiirlerimle eşlik ettim sana

Şimdi Yokluğun bağrımda yanan bir kor ateş

Suskunluğun cehennem ateşi kadar sıcak ve yakıcı

Korkuyorum artık sessizliğinden

Ama terketmeli

ve

Unutmalıyım seni


Ben,tüm benliğimle

Gururumu hiçe sa*****

Tüm yaşanmışlıkların anısına

Senin yoluna aptalca düştüysem

Herkesi karşıma birer birer aldıysam

Ve buna rağmen sesin titremeden

"Bitti" ile başlayan son cümleni kurduysan

Ve bu son sözünün sonuna noktayı koyduysan

Bırak git bu yüreği

Sana artık bir faydası olmaz


Artık kendime daha fazla acı çektirmeden

Seni beklemeden ve düşünmeden

Yüreğimden çık git istiyorum

Son gözyaşlarımla seni ıslatarak

Öylece ,çaresizce seni bırakarak

Bir kere olsun yüzüne bakma*****

Çekip gidiyorum yok olan varlığından


Şimdi;

Bırak git bu yüreği

Bu yürek seni çoktan terk etti

Artık mühürlü bu yürek

Sensizliğe yemin etti

ağlama sevgili

beceremedim doyurmayı seni benle,

gitmek gerçekten gerekliydi


üzülme sevgili,

vedaları da vardır baharların,

yaprak dökümünü yaşarsın istemesen de


vazgeçmek için zamansızız belki de ama yetemediği yerde, gitmelidir sevgili



saçlarımı kestirmek hiç aklımdan geçmezdi demek ki birşeyler olmuş bana ki senin kıyamadıklarına kıyar olmuşum aynaya bakamayacağım bu geceden sonra saçlarımı taramayacağım senin dokunmaya kıyamadığına ben kıydım sevgili


demek ki bitmiş ve aklıma gelmemişsin


bu yüzden seni sevdiğimi sanmama rağmen gitmeliyim sevgili vadesi dolmuş günlerimizin sana güldüğüm, öldüğüm sana


düşünme sevgili,

düşünülmeyi haketseydim,

yanında olurdum


ve


vesi yok ki gittim, kıydım zamansız hangi bahanenin ardına sığınabilirim ki şimdi


değmezim hiçbirşeye!


yalnızlığın adil değil

ama benim ki adil sanırsam ki


ben seçtim!



yok oluşumun tarihçesinde, bana eşlik etmiyor çok zamandır varlığın bu yüzden küstüm sevgili, seni sevemeyişime inat, varlığımın hazzını yüreğime yasakladım


artık seni koyamadığım düşencem de, ben de yokum

çünkü sensiz; yakan bir korum


belki de hepsinden öte, yalnızlığını kör kuyulara haykıran, dolunayın şahit olduğu, bir hayalet ruhum


hala hayattayım belki de,

peki sen; varlığımdan haberdar mısın?

Yıllardır tuttuğum dilektin sen

Gerçekleşmesi imkansız olan

Gerçekleştiğinde beni mucizelere inandıran

Dünyanın en güzel dileğiydin sen



Gelişine yazılmış ilk dörtlük bu işte yar işte bu bana baharı yaşatan aşkının gelişine sevinen yüreğimin sesi bukışın tam ortasıydı aslında gelişin ama benim ruhumda bahar can bulmuştutabi ya sen bendeydin sen aşktın yıllardır tuttuğum dilektin yolunu gözlediğimdin ve işte gelmiştin nasıl baharı yaşamam ben şimdi dışarıdaki soğuk umrumda bile değildi



Doğa bendeki bahara yetişmeye çalışıyordu evet o bahar için gün sayıyorken ben baharın en güzeli yaşıyordum taaa ki sen benden gidene kadarbir anda içimde heryer buz tuttu sen gidince herşeyimi kaybettim çünkü herşeyim sendin sen yokken ben bir hiçimdışarıdaki kara kıştan daha kara kışlara saldında gittin beni bana yetişmeye çalışan doğa şimdi baharın koynunda bense kara kışlardayım sensizsen yoksun sensiz bahar umrumda bile değil



Hani hep yıldızlar kayarken dilek tutulur ya

Bende seni her yıldız kayışında diledim

Bu yüzden olsa gerek

Bir yıldız misali elimden kayıp gidişin

bu gözleri;

seni gördüğü için seviyorum


bu yüreği;

seni sevdiği için seviyorum


bu elleri;

seni yazdığı için seviyorum


bu bedeni;

seni istediği için seviyorum


O şehri;

içinde sen yaşadığın için seviyorum



sen hayatımda yoksan eğer

hiçbir şeyin anlamı yok, tadı yok, tuzu yok

her şeyi seninle seviyorum

her şey bana seni hatırlattığı için

seviyorum

''Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın

Denizler ortasında,bak yelkensiz bıraktın''


Koskoca bi mavilik,koskoca bi sensizlik

Ne yapılır bu sonsuzlukta?

Ya boğulursam mavi derinliklerde

Ya tutunamazsam yitik düşlerime bile

Ya da sen hiç? Belki de bu birhiç(lik)


Aynı anda sevebilmekken marifet; (ne çok erken,ne de çok geç)

aynı denize sığamadık biz

kıyıya vurdukyazık


Sen hiç mi deniz görmedin?

Onca vapura,gemiye,balığa,martıya yeten deniz,

yet(e)medi mi?

Denize hasret kaldıkyazık


Sen hiç mi bahar görmedin?

Onca kuşa,kelebeğe,yeni yetmeye yeten yeşil,

bi umutlarımızı yeşertemedi

Bu bahar,yaşayamadan bitti!


''Öyle yıktın ki bütün inançlarımı

Beni sensiz bıraktın,beni sensiz bıraktın''

Beni böyle sevmelisin!

Kelimeler yetmezmiş bir yerden sonra çarkını çevirmeye sedanın Önce ayrılıkları bitirmelisin beyninde, sonra acıları kurutmalısın sayfalar arasında gülerde Ve kaçıncı sayfada olduklarını asla bilmemelisin kuruyanların Ve gülücükler takılmalı hayata denizinden attığın oltaya Kucaklar dolusu olmalı o derin gülücüklerin Uzağımdaysan uzaklıkları kapı önü etmelisin ayrılığa inat


yakınımdaysan en yakınım olmasın Üstüne üstüne yürümelisin zamanın Masmavi gözlerin hayat suyum olmalı, saçların rüzgar olmalı uçurmalı bilinmezliklere hiç düşünmemeliyiz mesafeleri ayları ve hatta zaman olmamalı içimizde ben seni sende yaşamalıyım Kış ortasında kapıma getirmelisin sevdanla baharı sevdiğinde güneş doğmalı şehre bir daha sönmemeli Bir anda dört mevsimi yaşatmalısın bana iklimlerin en güzelini getirmelisin yüreğimin diplerinde, savaşlar çıkartmalısın savaşmalıyım hücrelerimle Ben bıkmalıyım en küçük mutluluklardan ama sen hep sürprizlerle çıkmalısın karşıma Sen düşüncelerimin başlangıçlarında ve bitişlerinde vazgeçilmezim olmalısın, yabancı kalmamalısın, uzak olmamalısın, bitik durmamalısın masallar anlatmalısın aşka dair sevdalar işlemelisin yüreğinle Ayrılık geçmemeli cümlelerindeYüreğindeki okyanuslardan hasret şiirleri haykırmalıyım sana Bütün deli dalgalar fısıldamalı kulağına Bazen küçük bir tebesüm vermelisin, bazen koca bir yürek Seni verdiklerinle değil, yalın olarak da sevmeliyim sevdamız sınırsız ve nihayetsiz olmalı, senin tek sırdaşın ben olmalıyım korkunca saklandığım sığınağım olmalısın


İçimde olmalısın yanımda yoksan bile Tutkunsam; bedeli ölüm de olsa ben varım senin vazgeçilmezin olmalıyımpaylaşılmazım olmalısın Beni olduğum gibi kabul etmelisin Ben buyum, böyleyim diyebilmeliyim korkusuzca Durgunlaştığımda huzur bulduğum kucak, coşunca öptüğüm bayrak olmalısın İç çekmelerimin nedeni, yazılarımın ilhamı sohbetlerimin konusu olmalısın Bulmacaların olmalıyım beni sen çözmelisin Yapbozların olmalıyım ki tamamlayabilesin beni Yüreğimde ki uçurumlardan düşmemelisin, içimdeki denizlerde boğulmamalısın, beynimdeki çöllerde susuz kalmamalısın ben seni kabulündim, tüm savaşlara hazırım ömür boyunca


doğallık varsa dürüstlük vardır, dürüstlük varsa onur vardır, onur varsa gurur vardır, gurur varsa yürek vardır!!! Zaten aşka da yürek gerek değil mi Bunlar emek ister emek vermişse kişi, işte o zaman insandır

Yasaklimsin

Bana yasak olan

Yasaklandiginda yasaklandigimsin !


Her silisimde sil bastan yazdigim

BeynimdeEzberim

KalbimdeYasaklim

Dilimde Mühürümsün



Hersabah uyandigimda koynumda bulamadigim

ama her yeni güne senle uyandigimsin !!!




Benligimdeki ''sen'' sin !

Buz keserken bile yüregim ''yaramsim''

Gönlümün ucurumda koparip atamadigim tek ''dalsin''


Ve

Varsa bu gözlerde ''Sevgi''

Sebebi Sensin !!!

Sebebim Sensin!!!


Sorma

nasil niye diye

!!!! Ezberimsin !!!!!

Bugün"Sen'li düşlerle dolu uykusuz bir gecenin sabahında

yine sensizliğe uyandım"



Seninle birlikte olmaya karar verdiğimde edindiğim risklerin farkında değildin


Geleceğini ve mutluluğunu bir başkasının ellerine teslim etmek, savunmasız kalmayı baştan kabul etmekti senle olmak


İşte seni böyle seviyordum ben Sen benim gerçeğimsin uzun zamandır aradığım ama bir oyunun içinde bulduğum gerçeğim


Seni dışarıya taşırken n’olur bana yardım et Duygularım karıştı yine…


Güne başlıyorum, henüz ayak izleri ile süslenmemiş şehrim


Ve işte ilk ayak izleri, tıpkı maviliğini kıskandırırcasına kendini göstermekten çekinmiyor geçmiş günlerimizde ki gibi taptaze bir günde bulacağım seni Karanlığın hakim olduğu bir cennette yaşıyorduk seninle…


Uzaklardaydın, beni beklemeden gitmiştin ama bunu pek umursamıyordum Kendimde açıklayamadığım koyu bir sessizlik ve düşlerimde imkansızlıklar yaşanıyordu


Her uyanışta ölümü düşleyen bir ses ile çağrılıyordum Yüreğimin yer altı insanları ağlıyordu Yaşadığım dünyanın nöbetçileriydi çelişkiler

Onlardan izin almadan dış dünyaya açılan penceremden dışarıya bakamıyordum


Ve sonra geldi dediler, güneşi getirdi karanlık son buldu dediler


İnanmadım… yaşamın allak bullak olmuş ve adına rutin dediğim koşuşturmacalarıma devam ettim bir süre daha


Sonra bir gün penceremden bir ışık demeti girdi odama, çelişki nöbetçilerinin uykuda olduğu bir anda


O parıldayan ve gözlerimizin sıcaklığa alışamamışlığına sunulan bir avuç ışığı geçmişimden gelen küçük bir çocuk getirdi bana…


Anıları ve düşleri alınmıştı çocuğun… Büyümeye odaklamışlardı beynini, kalbiyle düşünebilme yetisinden mahrum bırakmışlardı uzun bir süre…


Işığı gören gözlerim bir süre kendine gelemedi, işte tüm varlığıyla şimdi ellerimin arasında tutuyordum ve yüreğimden kayıp zamanlarım geçiyordu bir bir…


Kararımı vermiştim… Sana gelecektim…Tüm geçmişteki tüm acılarımı tekrar yaşamam gerekse bile bunu yapacaktım… Hırslarımı, nefretimi, kini ve kıskançlıkları , bir avuç ışıkla birlikte kızgın bir potanın içinde erittim, yüreğimin duvarlarında yankılanan acı ve korku dolu seslere kulaklarımı kapatarak…


İşte karanlık dünyanın o büyük ve aşılmaz denen kapısını açacak anahtar elimdeydi şimdi…


Evet… Çıktım o karanlık, iki yüzlü ve zalim dünyadan… İlk önce renklere alışmaya çalıştım ve her yanımı saran o müthiş ışığa…

Sonra yürümeye başladım ardıma bile bakmadan…


Arıyordum seni… Sanki hiç bulamayacakmış gibi…


Karanlıktan korkmuş bir çocuk misali yüreğim


Hani uzatsan elleriniHani dokunsa parmaklarım dudaklarına

Yüzümde hissetsem nefesini


Geçecek gibi herşey

Son bulacakmış gibi sonsuz çığlıklar

Bir gün daha bitti benim için

Maskemi çıkardım, durgun dünyam renklere yeltendi

Bıraktım bi yana sabah karanlıklarındaki sahtelikleri

Kendi aydınlığıma yol alma vakti!


Bir gün daha bitti benim için

Kara bahtlı bi zavallı olduğumu yine kimse öğrenmedi

Yüreğimin penceresiz hücresinden acılarım seslenemedi

Gözyaşlarımla yıkanıp aklanma vakti!






Bir gün daha bitti benim için

Yüreğimdeki suçlu çarpıntıyı hayallerim dizginledi

Zamanın ne içine büsbütün dışıtıpkı şiirdeki gibi

Yarı ölümler bile olsa beyaz kefenime bürünme vakti!


Bir gün daha bitti benim için

Hastalıklı senfoniler sağlam yaslara bıraktı yerini

Renksiz ışıklı gündüzler nöbetini renkli karanlık gecelere devretti

Dudağmın kenarında gün boyu sırıtan yırtık gülüşler gizlendi

Sevinç dolu pırıltılı damlarda boğulma vakti!