Dönmedin

Soğuk bir sonbahar akşamıydı gidişin

Hava kararmış, yağmur yağmaya başlamıştı

Düşlerimize yağmur yağıyordu, rüzgar üşütüyordu ellerimizi

Gözlerin donuk, bedenin halsizdi Gizli bir el,

kalkışa hazırlanan otobüse binmen için seni sürükler gibiydi

Sanki, kalmak istiyordun

"Baharda dönerim" demiştin, hatırlıyor musun?

"Sakın beni unutma, bekle"

Ben seni unutmadım sevgili Ben seni unutmadım

Bütün kış, baharda döneceğin günün hayali ile ısındım

Minik öpücüklerle uyandırıp,

güneşin doğuşunu gösterecektim sana

Çiçeklerin, denizin, kumsalın, güneşin

tadına birlikte varacak, gün batımlarında

denizle birleşen ufuk çizgisini birlikte seyredecek,

ay ışığında mutluluk şarkımızı söyleyecektik


Yalan değil, kaçamak sevdalara takıldım yokluğunda bir süre

Sana benzeyen her şeyi sevdim ben

Sevdiğim her şeyde senden izler vardı

Aradığımı buldum sandım ama yanıldım, bulduğum sen değildin

Olmadık zamanlarda aklıma düştün, zamansız yaralandım

Her sabah, seni bulmak için

yollara düşmek geldi içimden ama gidemedim

Yalnızlığın acısıyla gurur satın alır oldum her gece

"Gelir" dedim kendi kendime

Söz verdi, gelmesi gerek Bekledim

Kendimi paramparça hissettim ama yine de sana kızamadım

Unuttum kötü sözlerini Unuttum kapında bekletildiğimi

Unuttum telefonlarıma cevap vermediğini

Kavgalarımızı unuttum

Bir tek seni unutmadım sevgili

Bir tek seni unutamadım

Hep dönmeni bekledim


Zamanla alıştım acılara,

ölüm ilanlarında kendiliğinden silinen adreslere

Alıştım sevdiklerimin yokluğuna

Ama yalnızlığa alışamadım Hasrete alışamadım

Sensizliğe alışamadım Hep dönmeni bekledim


Olmadı gülüm Bir araya gelemedik

Oysa daha yolun başındaydık,

tomurcuktuk daha çatlamaya hazır, bahar gelmeden ayrıldık

Şimdi artan yalnızlığım, senin büyüyen yokluğun var

Duvarlarda gözlerinin izi, kapı kollarında parmak izlerin saklı

Sen neredesin sevgili? Varlığın nerede?

Bir mevsim döndü sen dönmedin


Düşlerim böyle dağınık değildi eskiden

Kara bulutlar gibi kümelenip bir yere,

acılarım yüreğimde çöreklenmezdi gece yarılarında

Özlemlerim hiç bu kadar uzak olmamıştı gün ışığına

Hasret bu kadar büyümemişti

Şimdi göçebe olmuş yüreğimle

her sabah yeni yolculuklara çıkıyorum

Gün ışığına çoğalmış hasretimle

hızla kaçıyorum kara ağızlı tünellerin içinden

Umudun türküsünü söylüyorum öksüz bakışlarımla