Sen Yokken

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Sen yokken gittim

Korkularımın üstüne

Hiç ardıma bakmadım

Gümüş şiirler yazdım sen yokken

Çok yangın çıktı yüreğimde

Küllerini bile savurmadım

Irak denizlerin fırtınasıydım

Uzak iklimlerin sert rüzgarları

Kulaçlarken denizinde gurbeti

Kanlı savaşlarım,

Belalı sevdalarım olmadı hiç

Ama hep sustum,

Hep ağladım, hep yandım sen yokken

Bekliyorum dönüşünü yeniden,

Bir gelsen,

Hayatın önünden alsan beni

Bir gelsen,

Sellerin önünden alsan beni

Bir gelsen,

Ölümlü düşlerimden alsan beni

Çok durdum güneşe karşı bir başıma

Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin

Sen yokken,

Az dolaşmadım gönlümün kuytularında

Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda

Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında

Zifirlerinde sadece ben üşürdüm

Hiç aldırmadım esen rüzgara

Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya

Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından

Ama bütün yangınlar beni yaktı önce

Hep ortasında kaldım vurgunların

Vurgun nedir ki? deme

Bir babanın serzenişi nasılsa öyle

Bayrakları indirilmiş,

Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken

Hep sustum,

Hep yandım, hep ağladım sen yokken

Bir gelsen,

Yangınlardan alsan beni,

Bir gelsen,

Dünyalarımdan alsan beni,

Bir gelsen,

Şafaksız gecelerden alsan beni,

Ama ne zaman gelsen,

Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni

CAHİT KÜLEBİ

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sen Yokken Sen yokken gittim Korkularımın üstüne Hiç ardıma bakmadım Gümüş şiirler yazdım sen yokken Çok yangın çıktı yüreğimde Küllerini bile savurmadım Irak denizlerin fırtınasıydım Uzak iklimlerin sert rüzgarları Kulaçlarken denizinde gurbeti Kanlı savaşlarım, Belalı sevdalarım olmadı hiç Ama hep sustum, Hep ağladım, hep yandım sen yokken Bekliyorum dönüşünü yeniden, Bir gelsen, Hayatın önünden alsan beni Bir gelsen, Sellerin önünden alsan beni Bir gelsen, Ölümlü düşlerimden alsan beni Çok durdum güneşe karşı bir başıma Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin Sen yokken, Az dolaşmadım gönlümün kuytularında Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında Zifirlerinde sadece ben üşürdüm Hiç aldırmadım esen rüzgara Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından Ama bütün yangınlar beni yaktı önce Hep ortasında kaldım vurgunların Vurgun nedir ki? deme Bir babanın serzenişi nasılsa öyle Bayrakları indirilmiş, Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken Hep sustum, Hep yandım, hep ağladım sen yokken Bir gelsen, Yangınlardan alsan beni, Bir gelsen, Dünyalarımdan alsan beni, Bir gelsen, Şafaksız gecelerden alsan beni, Ama ne zaman gelsen, Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni CAHİT KÜLEBİ