Mehmet Tokat-Yaralı Gül

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Bu gece sen onun yüzüne açılmaz bir kapı kapattın

Kirli, paslı menteşelerin sesinde sıkıştı yüreği

Kirpikleri hissetti yokluğunu

Büktü boynunu deprem bu…

Aylar sonra bir oda dolusu yalnızlığıyla sokaktaydı

Sicim gibi bir yağmur yağıyordu

Bir kenti boydan boya temizliyordu

Sokakta kimsecikler yoktu

Köpekler bir köşeye sinmiş onu gözetliyordu

Kirliydi yaşamaktan utanıyordu

Tit tir titriyordu yüreği

Yaralı bir güvercin gibi…

Oysa bu yürek bir zamanlar

Güneşe ateş vermiş cehennemde buz satmıştı

Şimdi köpekler onun için ağlıyordu

yorgundu, konuşamıyordu

Şu hayatı sırtından atamıyordu,

Yerde kuru bir ayrılıkla bir kuş ölüsü yatıyordu

Bir deli rüzgar ellerindeki tozu aldı

Ne bir dost kaldı yanında,

Ne de bir düşman aklında…

Zor bir gün Önünü göremiyordu

İnsanlar çığlık çığlığa yüzünü seçemiyordu

Gözlerinde aşksız ayrılık vardı

Kirpiğinden yüreğine saplanan

Paslı bir tren gibi geçip giden ellerinde

Bir yalnızlık adımlarıyla büyüyen

Belli değildi kimin sevdası kimin yüreğinde

O aşkını taşırdı hayatın ta orta yerinde

Sırtında ayrılık dilinde küfür

Ben gidiyorum sen uyuyorsun

Pahalı bir kedi gibi sıcacık hayellerinin dibinde,

Ben sokakta dövülmüş sahipsiz bir köpek gibiyim

Ben gidiyorum sen uyuyorsun

Ben gidiyorum sen susuyorsun

Susmanın güzelliğinde suskunluğunla boğuluyorsun

Siliyorum dudağında kalan yalanı

Yalan doğuruyorsun,dokundukça ellerimde çoğalıyorsun

Ben geldiğim yoldan;

Geldiğim gibi acılara bezenip

Ayrılığı bir gelin gibi süsleyip gidiyorum

Bir kapı kapandı

Bu gece benimde gözlerimin içine

Kirpiklerim hissetti yokluğunu

Büktüm boynumu deprem bu

Tenime değdim kokun sinmiş mi diye

Sol elime baktım; bahar gibiydin

Avucuma kuşlar kondu parmağıma yıldızlar

Bir nehir oldun aktın gittin

Sağ elime baktım; Cehennemdin ayrılıktın kordun

Deprem bu bir hayat yandı bitti kül oldu

Adaklar yüreğimden geçip gitti

Tutabilseydim birini

Korkmadan kesebilseydim eğer

Biliyorum gelecektin

Zoruma gidiyor zor bir gün

Biliyorum zorla güzellik olmaz

Oysa çirkin olmak vardı

Kovsanda kapından gitmemek vardı

Ama bir yüzün vardı; ellerimde kaybolan

Öyle bir küçüldümki; artık büyüme zamanı

Ey sevdalılar; eydostlar;

Var olan bütün güzellikler

Yürüyemediğim parke taşları patika yollar

dağlar,taşlar elveda

Elveda ey sahil kasabaları gidemediğim köyler kentler

Ey sırtında hayatı taşıyan insanlar

Ey gagasında son bir tebessüm kalan martılar

Ey ölmüş çocuğunun alnını öpen analar

Siz kalın sağlıcakla

Ben gidiyorum

Gözlerinizden akan iki damla isyan olsun

Bu bana yeter elveda yaralım elveda

Kırkıncı kapıyı kapadım elveda

Daglarin Mektebi bi baska

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mehmet Tokat-Yaralı Gül Bu gece sen onun yüzüne açılmaz bir kapı kapattın Kirli, paslı menteşelerin sesinde sıkıştı yüreği Kirpikleri hissetti yokluğunu Büktü boynunu deprem bu… Aylar sonra bir oda dolusu yalnızlığıyla sokaktaydı Sicim gibi bir yağmur yağıyordu Bir kenti boydan boya temizliyordu Sokakta kimsecikler yoktu Köpekler bir köşeye sinmiş onu gözetliyordu Kirliydi yaşamaktan utanıyordu Tit tir titriyordu yüreği Yaralı bir güvercin gibi… Oysa bu yürek bir zamanlar Güneşe ateş vermiş cehennemde buz satmıştı Şimdi köpekler onun için ağlıyordu yorgundu, konuşamıyordu Şu hayatı sırtından atamıyordu, Yerde kuru bir ayrılıkla bir kuş ölüsü yatıyordu Bir deli rüzgar ellerindeki tozu aldı Ne bir dost kaldı yanında, Ne de bir düşman aklında… Zor bir gün Önünü göremiyordu İnsanlar çığlık çığlığa yüzünü seçemiyordu Gözlerinde aşksız ayrılık vardı Kirpiğinden yüreğine saplanan Paslı bir tren gibi geçip giden ellerinde Bir yalnızlık adımlarıyla büyüyen Belli değildi kimin sevdası kimin yüreğinde O aşkını taşırdı hayatın ta orta yerinde Sırtında ayrılık dilinde küfür Ben gidiyorum sen uyuyorsun Pahalı bir kedi gibi sıcacık hayellerinin dibinde, Ben sokakta dövülmüş sahipsiz bir köpek gibiyim Ben gidiyorum sen uyuyorsun Ben gidiyorum sen susuyorsun Susmanın güzelliğinde suskunluğunla boğuluyorsun Siliyorum dudağında kalan yalanı Yalan doğuruyorsun,dokundukça ellerimde çoğalıyorsun Ben geldiğim yoldan; Geldiğim gibi acılara bezenip Ayrılığı bir gelin gibi süsleyip gidiyorum Bir kapı kapandı Bu gece benimde gözlerimin içine Kirpiklerim hissetti yokluğunu Büktüm boynumu deprem bu Tenime değdim kokun sinmiş mi diye Sol elime baktım; bahar gibiydin Avucuma kuşlar kondu parmağıma yıldızlar Bir nehir oldun aktın gittin Sağ elime baktım; Cehennemdin ayrılıktın kordun Deprem bu bir hayat yandı bitti kül oldu Adaklar yüreğimden geçip gitti Tutabilseydim birini Korkmadan kesebilseydim eğer Biliyorum gelecektin Zoruma gidiyor zor bir gün Biliyorum zorla güzellik olmaz Oysa çirkin olmak vardı Kovsanda kapından gitmemek vardı Ama bir yüzün vardı; ellerimde kaybolan Öyle bir küçüldümki; artık büyüme zamanı Ey sevdalılar; eydostlar; Var olan bütün güzellikler Yürüyemediğim parke taşları patika yollar dağlar,taşlar elveda Elveda ey sahil kasabaları gidemediğim köyler kentler Ey sırtında hayatı taşıyan insanlar Ey gagasında son bir tebessüm kalan martılar Ey ölmüş çocuğunun alnını öpen analar Siz kalın sağlıcakla Ben gidiyorum Gözlerinizden akan iki damla isyan olsun Bu bana yeter elveda yaralım elveda Kırkıncı kapıyı kapadım elveda Daglarin Mektebi bi baska