Uyan Ey Ümmet’İ Muhammed

EY ÜMMETİ MUHAMMED sav UYAN!


Uyan da bak zulmün cellâdı, zalimin korkusu, mazlumun perdedarı sen misin? Ne oldu sana; ne oldu da bu kadar umarsız, bu kadar serseri, bu kadar duyarsız oldun Sen zulümle savaşırken ortaya yüreğini koyardın, yüreğin mi yaralandı en orta yerinden yoksa duygularını mı bağışladın? Tek dişi kalmış medeniyet canavarlarının arasında yutuldun mu? Çığ mı düştü üstüne? Sele mi kapıldın zulmün yamacında? Odağı cehennem olan bir kuyunun dibinde misin? Yaşıyor musun biçare yoksa ölü müsün ölüleri bile utandıran halinle

EY ÜMMETİ MUHAMMED sav UYAN!
Uyan da bak karşındaki aynaya Aksin bile utanıyor karşına çıkmaya Sen nasıl çıkacaksın YARADANIN huzuruna? Peygamber 'ümmetim ümmetim' diye fer yâd ederken sen bu ümmet katliamına seyirci mi kalacaksın? Destek olmayacak mısın kardeşine yoksa köstek olmak mı gelir işine? Sen ki söz verdin GALU BELA’DA, söz verdin MEVLA’YA Uyan şu gafletten Taşlar ağaçlar dile geldi, hepsi cihada gidiyor Uyan! Sözünü tutma vaktidir şu an Yedi kat yerin dibindeki ölüler dirildi, şanlı ruhlar geldiler cihada, SEN YOKSUN! Melek’lerin gözünün yaşını sil artık Evliyaların, şühedaların kemikleri sızlamasın

ARTIK UYANMA ZAMANI GELMEDİMİ EYYY MÜSLÜMANNNN!

Haydi, Ey Müslüman Kıralım Gaflet Zincirini Vakit artık Uyanma zamanıdır Dua Mümin’in Silah’ıdır Haydi, şimdi Eller Dua’ya Bir gece vakti ÜMMET’İ MUHAMMED sav için, Kendiniz için