Allah'ım 'Sen'de Yaşayayım 'Ben'i

Şimdi hüznün kırıntılarıyla çalıyorum kapını Biliyorum hep açık gelmek isteyene kapın Ve içimde Sen, Yüce Varlığın


Bendesin Sen Şimdi kapı dışarıda mı olur Allah'ım, Sen içimdeyken Ve beni bekleyen Sen mi olursun Allah'ım, ben sana muhtaçken

N'olur varlığını hep hissedeyim; ama kalbimde değil, orası kırılacak kadar güçsüz; ama ruhumda değil, orası bir varoluştan gelme kadar sonradan; Ben Seni ezelden bile öte yerde hissedeyim her şeyde Hiçbir mefhumun, hiçbir sözün, hiçbir ifadenin geçmediği halis yüreğimle arınmış olarak saf bir yerde hissedeyim Seni

Ve aşikâr bir yerde seveyim; Senin yanından seveyim Seni

Senin yanında olayım, 'Sen'in yanından yaşayayım 'ben'i

Varlığının müptelasıdır benliğim Yo hayır, varlığın demeye bile razı değil lisanım Sen sadece 'Sen'sin Senin müptelandır benliğim İdrakimin söz konusu bile olmadığı bir özle seviyorum Seni Ve idrakime ihtiyaç bile duymayan bir ihlasla biliyorum Seni

Al beni Sen'in içine Ki kaybolayım bulunmak istemediğim yerlerden Acziyetimin tatlı duygusuyla bağlıyım Senin Nûruna Ve olsam da kendimin hükümdarı, yanar içim, yok olmaya hevesli bir çile gibi

Ben söz olayım, Sen anlam yap beni Ben kul olayım, Sen bahtiyar yap beni

'Ben' olmaktan vazgeçmiş biri olarak bul geride kalan sessizliği, o sessizlikte 'Sen' yap en baştan beni Sende dirilerek Sana karışmış olayım

Allah'ım, Sen'de kıl beni

alintidir