Hazırmıyız!!!

Ebubekir Şibli (RA) Hzleri, hâdiselere hikmetle bakan bir ibret ehliydi de Vermek istediği bir fikri, bazen hikmetli bir vak'ayla nazarlara takdim eder; düşünmeyi te'mine gayret gösterirdi Bir gün dostlarına sordu: “Beni ciddi olarak seviyor musunuz?” Hep birlikte cevap verdiler: “Efendimiz, bunu sormak bile bize ağır geliyor Şüpheniz mi var sarsılmayan sevgimizden?” Bu defa eline geçirdiği odun parçalarını dostlarına doğru fırlatan Şibli (RA) Hzleri, dostlarının “Bu adam aklını oynattı galiba” diyerek birer ikişer uzaklaştıklarını gördü Tekrar sordu: “Ey benim sarsılmayan dostlarım, nereye gidiyorsunuz böyle birer, ikişer?” Dediler ki: “Nereye olacak, evlerimize!” “Hani beni seviyordunuz Niye terk ediyorsunuz?” “Efendimiz, siz bize fırlattığınız odunlarla başımızı, gözümüzü yaralayıp bize sıkıntı verdiniz Bu durumda artık yanınızda duracak hâlimiz kalmadı” Şibli (RA) Hzleri, mütebbessim, “Geliniz, geliniz Ey benim sahte dostlarım!” dedi ve ilâve etti: “Dostluğun şanı odur ki, dostundan zarar da gelse sineye çekecek, acı da gelse rıza gösterip terk etmeyecek Siz benim hakiki dostum olsaydınız, bende rahatsız edici bir tavır görülünce sabreder, ıslahıma çalışırdınız, terk etmeyi tercih etmezdiniz” Böylece bir imtihanı kaybeden dostları, yine çevresini aldılar Vaaz ve nasihatlerinden istifadeye başladılar Dostluğun şartını da böyle fiili bir örnekle, unutulmayacak şekilde öğrenmiş oldular

ŞİMDİ BİR MUHASEBE ETSEK HAZIRMIYIZ KAFAMIZA ATILACAK ODUN PARÇASINA VE HAZIRMIYIZ YINEDE HUZURDA KALMAYANE ZAMAN Kİ ZULUMLE AŞK A İŞTİHLANIRSA GÖNÜL İŞTE GERÇEK AŞK ODUR

Çok güzel bi paylaşım olmuşEmeğine sağlık

yorumunuz için tşkler