André Gide

André Paul Guillaume (22 Kasım 1869 Paris - 19 Şubat 1951 Paris) Fransız yazar 1947 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi

Gide, 22 Kasım 1869 tarihinde Paris, Fransa`da dünyaya geldi Babası Protestan ve köylü kökenli, annesi Katolikti 8 yaşında Paris'te Alsace Okulu'na gönderildi Sık sık hastalandığı için öğrenimi kesintiye uğradı Gide henüz 11 yaşındayken (1880) Paris Üniversitesi`nde hukuk profesörü olan babasını kaybetti Ailedeki kadınların etkisi ve annesinin katı otoritesi altında büyüdü

1889'da okuldan mezun oldu Yaşamını yazarak geçirmeye karar verdiYazı hayatına 1891’de 21 yaşındayken yayımladığı André Walter'in Günlükleri (Les Cahiers d'André Walter) ve Narsis Üstüne İnceleme ile başladı Ama ikisi de başarısız bulundu

1893'te Kuzey Afrika gezisine çıktı Arap dünyasının tümüyle farklı değerleriyle tanıştı Fransa'ya döndüğünde oradaki katı Victorya dönemi yaşantısının olumsuzluklarından rahatsız oldu 1894'te tekrar Kuzey Afrika'ya gitti Burada Oscar Wilde ve Lord Alfred Douglas'la tanıştı Onların yüreklendirmesiyle baskı altında tuttuğu eşcinselliğini kabul etti Annesi hastalanınca Fransa'ya döndü

1895'te kuzeniyle evlendi 1896`da Normandiya`da bir komüne belediye başkanı oldu

1908`de bazı seçkin yazarlarla birlikte Nouvelle Revue Française adında bir edebiyat dergisi kurdu 1916`da 16 yaşındaki Marc Allégret ile sevgili oldu Marc Allegret ile eşcinsel ilişkisi ailesinde huzursuzluk yarattı Eşi Gide'nin kendisine yazdığı mektupları yok etti

I Dünya Savaşı yıllarında Kızılhaç ile gönüllü insani kuruluşlarda çalıştı 1923'te ilk feministlerden ünlü Elizabeth van Byyselberghe ile olan yasak ilişkisinden tek çocuğu kızı Catherine doğdu 1924 yılında Corydon adlı homoseksüelliği savunan bir kitap yayımladı, fakat eser ilk etapta kınandı

1925'te Fransız Ekvator Afrikası'na gitti Burada gördüklerinden de etkilendi Dönüşünde sömürgeciliği eleştiren yazılar yazdı 1925 yılında yayımladığı Kalpazanlar Gide`nin en önemli eserlerinden biri olarak görülür 1926`da otobiyografik eser olan "Si le grain ne meurt"u yayımladı

Komünizme ilgi duydu 1936'da büyük umutlarla gittiği Sovyetler Birliği'nden hayal kırıklığı ile döndü 1938'de eşini kaybetti

II Dünya Savaşı'nın başlamasından sonra 1942'de tekrar Kuzey Afrika'ya gitti Savaşın sonuna kadar burada yaşadı 1947'de Oxford Üniversitesi'nden "Edebiyat Doktoru" unvanı aldı Aynı yıl Kasım ayında da Nobel Edebiyat Ödülü'nün sahibi oldu 19 Şubat 1951'de yaşamını yitirdi

Yaşamı boyunca toplumsal ve bireysel ahlakın en önemli ölçütünün, bireyin içtenliği ve kendisini tanıması olduğunu savundu Edebi, siyasal ve toplumsal sorunlara karşı hoşgörülü bir tutum benimsedi Genel ahlak anlayışının karşısında bireysel özgürlüklerin savunucusu oldu Ama aynı zamanda 19'uncu Yüzyıl Fransız edebiyatının en önemli hümanist ve ahlakçı yazarı olarak tanındı Düşüncelerindeki bütünlük ve soyluluk, üslubundaki arılık ve uyumla Fransız edebiyatının saygın isimleri arasında yer aldı