Agop Arad - Ressam

Agop Arad - Ressam

İstanbul'da bir Fransız kolejinde (Assomption) orta öğrenim gören Agop Arad, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi'ne girerek önce Nazmi Ziya Güran ve ibrahim Çallı'nın, daha sonra da Leopold Levy'nin atölyelerinde çalıştı Resim çalışma­larını Paris'te Frochot Akademisi'nde sürdürdü 28 Mart 1940'ta İs­tanbul Gazeteciler Cemiyeti'nin Bey­oğlu Lokali'nde Liman Resim Sergisi adıyla ilk toplu sergilerini düzenle­yen "Yeniler grubu"na katıldı ve grubun sanat görüşünü paylaştı Sonra gazetecilik mesleğine atıldı; ama resim çalışmalarını da sürdürüp, yapıtlarını çeşitli sergilerde sundu

İSTANBUL YAŞAMINI YORUMLAYAN BİR RESSAM

Bir ressam-gazeteci olan Agop Arad'ın sanatı, kısa süren soyut ni­telikli resimleri göz önünde tutul­mazsa, aşağı yukarı bütün akade­mik eğilimlerin dışında kalmış, gü­cünü kişisel gözlem ve deney biri­kimlerinden almıştır Fransa'da ya­nında çalıştığı jean Metzinger, kübist eğilimi açısından Agop Arad'ı pek etkilememiş, ilk resim bilgileri­ni aldığı izlenimci atölyelerin de, sa­natına yönlendirici bir katkısı olma­mıştır Yalnızca, 1940 kuşağı res­samlarına kişiliklerini bulma yolun­da belli bir yön çizmiş olan Leopold Levy'nin önerilerinden esinlendiği söylenebilir Bu arada özellikle Ye­niler grubunun toplumsal kaynaklı bir resim yaratma yolundaki çaba­ları, sanatçının kişiliği üstünde olumkı etkiler yaratmış ve onu doğa-insan gerçekliğinin yansıdığı İstanbul yaşamını yorumlamaya yö­neltmiştir Agop Arad'ın bu tür resimleri, öğrendiği bütün teknik bilgi­leri ve sanatsal eğilimleri bir yana bırakarak, içinden geldiği gibi resim yapmaya yönelen yapmacıksız res­samları (bu arada da naif ressam­ları) akla getirir Gerçekten sanatçı­nın İstanbul'un gündelik yaşamını yansıtan çalışmaları, doğrudan doğ­ruya gözlem yeteneğine dayanır Gördüğünü, katışıksız renklerle ve herhangi bir abartmaya yer verme­den tuvale aktarma kaygısı, Agop Arad'ın sanatına, halk resimlerine özgü bir nitelik de kazandırmıştır İstanbul'un orta sınıf halkının, çalı­şan ve üreten kesimin çevreyle bü­tünleşen yaşamını, parklardaki pa­zar gezintilerini, bu insanların doğal davranışlarıyla kolayca özdeşleşen bir alçakgönüllülük içinde veren sa­natçı, sanatın insan ve toplum hiz­metindeki yönünü, olanca diriliği ve yöreye bağh önyargısız duyarlığı doğrultusunda yansıtır Bu yönüyle, toplum ve yöre gerçeklerinden hare­ket eden ve büyük bölümü 1940 ku­şağı sanatçıları arasında yer alan ressamlar topluluğunun ortak eği­limlerine bağlanabilir