Şakir Ağa

Ahmet I döneminde Kırım'dan göç eden Tatar Osmanoğlu ailesinden ve Hayriyye tüccarından (devletçe tanın­mış büyük tüccar sınıfı) Ahmet Emin Ağa'nın oğlu olan Şakir Ağa küçük yaşta annesini yitirince, teyzesi tara­fından büyütüldü Müziğe çocuk yaş­larında ilgi duyunca, teyzesi kendisi­ne bir keman hocası tuttu Küçük Şa­kir, kısa sürede büyük bir ilerleme gösterdi Ancak ailesinin, özellikle ba­basının müzikle uğraşmasını isteme­mesi nedeniyle müziği bıraktı Ama bu durum çocuk çağında Şakir Ağa'nın üstünde büyük ve ters bir tepki yarat­tı, ruhsal bir bunalım geçirmesine ne­den oldu Hekimlerin ve aile dostları­nın araya girmesi, ayrıca bir aile yakınının aracılığıyla Enderun'a çırak girmesi ve bu yolla müziğe yeniden ka­vuşması, hastalığının geçmesini sağ­ladı Enderun'da Selim III ün hazine kethüdası Salih Bey'in dairesinde ye­tişti, ilk müzik derslerini de Hanende Başçavuş Mustafa Ağa'dan aldı Bu­radaki öğrenimini başarıyla tamamla­yan Şakir Ağa, çağdaşı Hammamizade İsmail Dede'den de Enderun' da meşk etti Sesi çok parlak ve oku­yuş üslubu olağanüstü olan Şakir Ağa ile İsmail Dede Efendi arasında kısa zamanda büyük bir rekabet başladı; bu durum padişah huzurunda bile sürdü Selim III tahttan indirilince, İs­mail Dede Efendi saraydan ayrıldı ama Şakir Ağa kaldı 1808'de Mah­mut II padişah olduğunda Şakir Ağa, yetkin bir müzikçi olarak yetişmiş durumdaydı, keman ve tanbur çaldığı gi­bi, olağanüstü bir hanende olarak da ün yapmıştı Bu sırada Hazine Odası' nın üyesi ve çavuş rütbesinde bulunu­yordu Mustafa IV'ün kısa saltanatı sırasında evine çekilen Şakir Ağa, Mahmut II'nin tahta çıkmasıyla yeni­den saraya döndü Padişahın tahta çı­kışından birkaç yıl sonra musahip-i şehryâri (padişah nedimi) oldu 1821'de sarayda müezzinbaşılığa (ser müezzin-i şehryâri) atandı Bu görevi­ni sekiz yıl sürdüren Şakir Ağa 1829'da imâm-ı sultanilik unvanı ken­disine verilmediği için üzülüp saray­dan ayrıldı ve hâcegânlık payesi aldı Saraya arada sırada gidiyordu Saltanatının ilk yılında yaşadığı Abdülmecid I den büyük ilgi gördü Hat sanatında da başarılı olduğunu öğrendiğimiz Şakir Ağa 63 yaşmda öl­dü ve Eyüp Camisi mihrabı önüne gö­müldü
Şakir Ağa'nm kardeşi Mustafa Ağa kemanidir ve Mahmut II döneminde saray küme faslında çalmıştır, aynı zamanda da bestecidir Şakir Ağa'nm torunuysa oyun yazarı Musahipzade Celal'dir

besteciliği
Olağanüstü anlatım yeteneği ve yük­sek sanat gücüyle klasik Türk müziği­nin en büyük bestecileri arasında yer alan Şakir Ağa'nın günümüzde elde bulunan yapıtlarının sayısı 70 kadar­dır; bu yapıtların çoğunluğunu şarkılar oluşturmaktadır Bu durum göz önünde bulundurulursa, Türk müzi­ğinde şarkı formunun gelişmesinde ve yaygınlaşmasında en büyük rolü oyna­yan Hacı Arif Bey'den önce gelen en büyük şarkı bestecisi olarak Şakir Ağa'nın anılması gerekir Büyük form­da (beste, ağır ve yürük semai, vb) bestelediği bazı yapıtlarının kayboldu­ğu sanılmaktadır
Eserleri:Ferahnak kâr (hafif): Sakî be-nûr-i bade, ber-efrûz-i câm-ı mâ (tamamlanmamıştır) Ferahnak beste (ağır çenber): Meyi eder bu hüsn île kim görse ey gül-fem seniFerahnak (yürük semai): Bir dilbere dil düşdü ki mahbûb-ı dilimdir Ferahnak şarkı (ağır aksak semai): Ey şâh-ı melek-hûy, kadd-i bâlâyı ferah­nakEvcârâ şarkı (ağır aksak semai): Ef­sun okur uşşâkına ol gamze-i câdûMüstear şarkı (aksak): Evvel benim nazh yârim, severim kimseler bilmez Dügâh şarkı (aksak): Ne yamandır dil-i bîçâreye olsa müşteri Rast şarkı (aksak): Hiç bulunmaz böy­le dil-bâz, neler etdi bana bu yaz Rast şarkı (düyek): Her dilden ol meh çalmıyorRast şarkı (ağır aksak): Mûy-i julidem olupdur serde anka İanesi (söz: Has-bî)Buselik şarkı (Türk aksağı): Dün Acemaşiran şarkı (sofyan): Bakma sa­kın benden yana