Venüs''le Buluşma (Ahmet Altan)

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-23-2012

Venüs''le Buluşma (Ahmet Altan)

Birçok dönemeçte kaderimize ''buradan sap'' diye bağırmak isterken ağzımızı bile açmadan, sesimizi çıkarmadan, geçip gitmişizdir

O dönemeçte karar verebilirsek nereye gidecektik hiç bilemeden ve bunu hep merak ederek başka bir menzile, başka bir geleceğe, başka bir hayata doğru sessizce yolumuza devam ederiz

Nedir bizi sessiz bırakan peki? Nedir isteğimize rağmen karar vermemizi engelleyen?

Bazen düşünürüm de, kader bana tuhaf huylu bir arabacı gibi gözükür, sanki sizi hangi şehre götüreceğini seyahatin başından belirlemiştir de, şehre vardıktan sonra bazı dönemeçlerde dönüp adresi size sorar

Hangi semtte, hangi sokakta, hangi evde yaşayacağınızı kendiniz belirlersiniz

O dönemeçlerde kararınız ya da kararsızlığınız çizer yolunu

Kararsız kalırsanız eğer, arabacı o dönemeci geçip devam eder yoluna

Acaba hayatımızın kaç dönemecinde kendimiz karar veririz ne yana sapacağımıza ve acaba hayatımızın kaç dönemecinde kararsızlığımız yüzünden bir dönemeci kaçırırız

Ve, o dönemeçlerde kararımızı ya da kararsızlığımızı belirleyen nedir?
Geleceğimizin rotasını kararlarımız mı yoksa kararsızlıklarımız mı çizer?
Birçok dönemeçte kaderimize ''buradan sap'' diye bağırmak isterken ağzımızı bile açmadan, sesimizi çıkarmadan, geçip gitmişizdir

O dönemeçte karar verebilirsek nereye gidecektik hiç bilemeden ve bunu hep merak ederek başka bir menzile, başka bir geleceğe, başka bir hayata doğru sessizce yolumuza devam ederiz

Nedir bizi sessiz bırakan peki?
Nedir isteğimize rağmen karar vermemizi engelleyen?
İsteklerimizden daha güçlü nasıl bir duygu var içimizde?

Peki, gelecek nasıl olur da ''an''ı böylesine önemsiz ve güçsüz kılabilir?
Neden insan elindeki ''an''ı yaşamak yerine, geleceğiyle ilgili hesaplara takılıp kararsız ve sessiz kalır bir dönemeçte

Gelecek belirsiz ve karanlık olduğu için mi, aydınlık ve belirgin olan ''an''ı böylesine yenilgiye uğratır

Bilinmeyenden duyduğumuz korku, bilinenin aydınlığı içinde duran istekten kuvvetli midir?
Belirsiz olan belirli olandan güçlü müdür hep?
O yüzden mi, en önemli dönemeçlerde bazen böyle kararsız ve sessiz kalır da, çok sapmak istediğimiz yollara özlemle bakarak dümdüz devam ederiz?
Hayatımızın en önemli zaman parçası, henüz gelmemiş olan ve ''gelecek'' denilen zaman parçası mıdır?
Böyle zamanlarda kaderimizi belirleyen ''dün'' ya da ''bugün'' değil de ''yarın'' mıdır?
Yarın, bu korkunç gücünü bilinmez olmasına mı borçludur?
Geleceğin belirsiz karanlığına saklanan korku, bugünün apaçık isteğini neden bir sessizliğe mahkum eder?

Hayatlarımızı kararlarımız mı kararsızlıklarımız mı belirler?
''An''ın isteklerini ''geleceğin'' endişelerine kurban edenler mi daha mutlu yaşar yoksa geleceğin acılarını kabul edecek kadar güçlü bir şekilde ''an''ın isteğine sarılanlar mı?
Kaç dönemeçten ''Venüs''le buluşamadan'' geçtik acaba?
Ve acaba kaçımız gelecek korkusu yüzünden geleceğimizi kaybettik?

Bir kendinize sorun bakalım

Siz kaç dönemeç geçtiniz???

08-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Venüs''le Buluşma (Ahmet Altan) Venüs''le Buluşma (Ahmet Altan) Birçok dönemeçte kaderimize ''buradan sap'' diye bağırmak isterken ağzımızı bile açmadan, sesimizi çıkarmadan, geçip gitmişizdir O dönemeçte karar verebilirsek nereye gidecektik hiç bilemeden ve bunu hep merak ederek başka bir menzile, başka bir geleceğe, başka bir hayata doğru sessizce yolumuza devam ederiz Nedir bizi sessiz bırakan peki? Nedir isteğimize rağmen karar vermemizi engelleyen? Bazen düşünürüm de, kader bana tuhaf huylu bir arabacı gibi gözükür, sanki sizi hangi şehre götüreceğini seyahatin başından belirlemiştir de, şehre vardıktan sonra bazı dönemeçlerde dönüp adresi size sorar Hangi semtte, hangi sokakta, hangi evde yaşayacağınızı kendiniz belirlersiniz O dönemeçlerde kararınız ya da kararsızlığınız çizer yolunu Kararsız kalırsanız eğer, arabacı o dönemeci geçip devam eder yoluna Acaba hayatımızın kaç dönemecinde kendimiz karar veririz ne yana sapacağımıza ve acaba hayatımızın kaç dönemecinde kararsızlığımız yüzünden bir dönemeci kaçırırız Ve, o dönemeçlerde kararımızı ya da kararsızlığımızı belirleyen nedir? Geleceğimizin rotasını kararlarımız mı yoksa kararsızlıklarımız mı çizer? Birçok dönemeçte kaderimize ''buradan sap'' diye bağırmak isterken ağzımızı bile açmadan, sesimizi çıkarmadan, geçip gitmişizdir O dönemeçte karar verebilirsek nereye gidecektik hiç bilemeden ve bunu hep merak ederek başka bir menzile, başka bir geleceğe, başka bir hayata doğru sessizce yolumuza devam ederiz Nedir bizi sessiz bırakan peki? Nedir isteğimize rağmen karar vermemizi engelleyen? İsteklerimizden daha güçlü nasıl bir duygu var içimizde? Peki, gelecek nasıl olur da ''an''ı böylesine önemsiz ve güçsüz kılabilir? Neden insan elindeki ''an''ı yaşamak yerine, geleceğiyle ilgili hesaplara takılıp kararsız ve sessiz kalır bir dönemeçte Gelecek belirsiz ve karanlık olduğu için mi, aydınlık ve belirgin olan ''an''ı böylesine yenilgiye uğratır Bilinmeyenden duyduğumuz korku, bilinenin aydınlığı içinde duran istekten kuvvetli midir? Belirsiz olan belirli olandan güçlü müdür hep? O yüzden mi, en önemli dönemeçlerde bazen böyle kararsız ve sessiz kalır da, çok sapmak istediğimiz yollara özlemle bakarak dümdüz devam ederiz? Hayatımızın en önemli zaman parçası, henüz gelmemiş olan ve ''gelecek'' denilen zaman parçası mıdır? Böyle zamanlarda kaderimizi belirleyen ''dün'' ya da ''bugün'' değil de ''yarın'' mıdır? Yarın, bu korkunç gücünü bilinmez olmasına mı borçludur? Geleceğin belirsiz karanlığına saklanan korku, bugünün apaçık isteğini neden bir sessizliğe mahkum eder? Hayatlarımızı kararlarımız mı kararsızlıklarımız mı belirler? ''An''ın isteklerini ''geleceğin'' endişelerine kurban edenler mi daha mutlu yaşar yoksa geleceğin acılarını kabul edecek kadar güçlü bir şekilde ''an''ın isteğine sarılanlar mı? Kaç dönemeçten ''Venüs''le buluşamadan'' geçtik acaba? Ve acaba kaçımız gelecek korkusu yüzünden geleceğimizi kaybettik? Bir kendinize sorun bakalımSiz kaç dönemeç geçtiniz???