Seçim

Kendilerine memuriyet, temsil yetkisi veya bir vekalet verilecek, kanuni şartlara uygun kişilerin, bir kısım veya bütün vatandaşlar tarafından tercih ve tespit edilmesi işlemi; intihab Toplu bir iradenin birden fazla aday arasında tercihte bulunması Tayin etme, atama işleminin zıddı Milletvekili, herhangi bir meclis veya encümen üyelerinin, dernek yöneticileri vsnin seçimi Demokratik ülkelerde çeşitli seçim sistemleri, değişik usûllerle uygulanmaktadır


Seçim yasakları: Seçim sırasında, kanûnen yapılması yasaklanan fiil ve işlemler


Seçim suçları: Seçimlerin kanunlara uygun bir şekilde yapılmasını engelleyici suçlar Hileli faaliyetler, cebir ve şiddet kullanılması, tehdit, kurulların yasaklarına aykırı hareket, görevlilerin görevi kötüye kullanmaları vs


Seçmen: Seçime, oy vermek sûretiyle iştirak eden veya seçme hakkına sahip olan kimse Seçmen olabilmek için, yaş sınırının altında olmamak ve kanûnen yasaklı bulunmamak lazımdır


Seçim ehliyeti: Seçmek ve seçilmek ehliyeti, hakkı olup, seçimin cinsine göre kanun ve nizamnamelerle husûsi hükümlere bağlanmıştır


Ön seçim: Siyasi partilerin gerek meclis adayları, gerekse mahalli idare adaylarını tespit ettikleri seçim


Ara seçim: Boşalan milletvekilliği, belediye başkanlığı ve muhtarlık vs için, normal dönemler arasında yapılan seçim


Kısmi seçim: Cumhûriyet senatosu veya meclisin münavebeyle, nöbetleşerek yenilenen bir bölümü için yapılan seçim


Mahalli seçim: Mahalli idare yöneticisi; belediye başkanı, belediye meclisi, il genel meclisi üyeleri, muhtar ve ihtiyar heyeti üyeleri için yapılan seçimdir


Genel seçim: Bir ülke parlamentosunun yenilenmesi, dolayısıyla gerektiğinde iktidarın değişmesini sağlıyan seçimdir


Seçim devresi: Seçim dönemi Herhangi bir görev veya hizmet için seçilen kimselerin veya bu kimselerin meydana getirdiği meclis veya heyetlerin, vazifelerinin devam edeceği belli müddet Türkiyede millet meclisi ve belediye seçimleri 5 (beş) yılda bir yapılır


Seçim giderleri: Seçimlerle ilgili işler için gereken araç, gereç ve personel giderlerinin tamamı


Seçim dairesi (çevresi): Milletvekili, belediye ve il genel meclisi üyelerinin seçildikleri bölge, çevre Türkiyede her il bir seçim çevresidir


Seçim bölgesi: Seçim bakımından her muhtarlığa bağlı bulunan bölge Mahalle ve köyler birer seçim bölgesidir


Seçim kurulları: Seçim işlerini yürüten kurullardır Merkezde Yüksek Seçim Kurulu, her ilde İl Seçim Kurulu, her ilçede İlçe Seçim Kurulu, her sandık bölgesinde ise bir Sandık Seçim Kurulu bulunur


Seçim sandığı: Seçimlerde kullanılan oyların atılmış olduğu ağzı kapalı-mühürlü sandık


Seçimin yenilenmesi: Kanun ve yasaklara aykırı olarak, kurallar çiğnenerek yapılan bir seçimin, sakatlık yüzünden iptaliyle yeniden yapılması


Seçim mazbatası: Seçim sonucunda, seçilen kimselere, seçilmekle kazandıkları sıfatın geçerli olduğunu gösteren ve bir sûreti kendilerine verilen belge


Seçim tutanağı: Seçim sonuçlarının resmen tespit edilerek, imzalandığı tutanak


Seçimin kullanma alanları çok çeşitlidir Parlamento üyeleri seçimi, il genel meclisi üyeleri, belediye başkan ve meclis üyeleri, mahalli ve köy muhtar - idare heyetlerinin seçimi, siyasi partiler, dernekler, meslek kuruluşları, sendikalar, bazı yargı organları vs seçimleri Bu seçimlerin bazısı anayasada vardır Üniversite yönetimi ve meslek odaları seçimi, kendi üyeleri arasında yapılır Yargı organlarının seçim usulleri daha değişiktir


Seçilenlerin bazısı kamu görevlisi veya memur statüsündedir Bazıları ise (şirket, dernek idarecileri) özel hukuka tabidir


Tek dereceli veya çok dereceli seçim: Tek dereceli seçimde, seçmen doğrudan doğruya yöneticilik için aday olanlara oyunu kullanır Çok dereceli seçimde ise, seçmen, yöneticileri tayin veya seçecek olan temsilci seçmeni seçer Tek dereceli seçim demokrasiye en uygun seçimdir Vasıtalı, yani çok dereceli seçim, kamuoyunu dengelemek ve daha seçkin kimselerin seçilmesi gibi faydalar sağlarsa da; mahalli ve siyasi imtiyazlı bir zümrenin seçilmesine imkan verir Bu yüzden demokrasiye pek uygun değildir


Seçim sistemleri: 1) Çoğunluk sistemi, 2) Nisbi temsil sistemi, 3) Baraj sistemi


1 Çoğunluk sistemi: Demokratik parlamenter rejimlere en uygun seçim sistemidir Kuvvetli iktidarların doğması ve bir partinin tek başına iktidara gelmesine yol açar Umûmiyetle iki partili sistemleri doğurur Kolay ve basit bir sistemdir Oyların çoğunluğunu alan aday kazanmış olur Liste varsa, liste kazanmış olur: a) Nisbi çoğunluk, b) Mutlak çoğunluk, c) Barajlı çoğunluk olmak üzere üç çoğunluk sistemi vardır


a) Nisbi çoğunluk: En çok sayıda oy alan liste veya aday kazanmış ilan edilir Mesela, A,B,C partilerinin listeleri 25000, 22000 ve 15000 oy alsın En çok oy alan liste veya aday kazanmış olur İngilterede uygulanır Partilerin çokluğu halinde en çok oy alamamış olan parti, mecliste çoğunluğu alabilir Türkiyede 1950-60 arası uygulanan nisbi çoğunluk sistemiyle toplam oyları muhalefet partileri oylarından az olan bir parti, büyük bir çoğunlukla iktidar olmuştu (1957 seçimlerinde oyların % 48ini alan DP 424; oyların % 52sini alan muhalefet partileri ise toplam 186 milletvekili çıkarmışlardır)


b) Mutlak çoğunluk: Bu sistemde, kullanılan oyların yarıdan fazlasını alan aday veya aday listesi seçimi kazanmış olur Mesela, kullanılan oyların toplamı: 42000 olsun Kazanabilmek için 21001 oy almak gerekir Mutlak çoğunluğu almak çok zordur Bazı ülkelerde birinci seçimde uygulanır Kazanan olmazsa ikinci seçim yapılır


c) Belli yüzde çoğunluğu sistemi: Buna "n" çoğunluk da denir Kazanabilmek için aday veya aday listesinin; kullanılan oyların belli bir yüzdesinin çoğunluğunu alması gerekir Mesela, oyların % 40ının, % 50sinin, % 80inin alınması halinde kazanılmış olacağı gibi


2 Nisbi temsil sistemi: Seçmenlerin düşüncelerine daha uygun temsil edilmelerini sağlar Değişik fikir ve siyasi görüşler parlamentoya girer Azınlıkların veya bazı düşünce taraftarlarının, meclislerde temsili ancak bu sistemle mümkün olur Bu sistemle ülkedeki parti sayıları çoğalır Ancak çoğunluk sağlamak zor olduğundan; kuvvetli ve tek partiye dayanan hükümetler kurulması da güçleşir Seçilenler genellikle tabandan ve seçmenden uzaklaşır Hükümet buhranlarına ve istikrarsız iktidarlara çok rastlanır Devlet idaresi ve bürokrasi, koalisyon hükümetleri ve iktidarların parçalanmasından çok zarar görür Türkiye bilhassa 1973-1980 devrinde bu sıkıntıları yaşamıştır


Seçim birimi: O ülkede veya bölgede ortalama kaç geçerli oya bir milletvekili düştüğünü gösteren rakamdır Mesela, seçim birimi: 30000 oy olsun O ildeki 3 partidan A partisi: 150000, B partisi: 90000, C partisi: 30000 ve D partisi: 20000 oy alsın Bu durumda (A= 5), (B= 3) ve (C= 1) milletvekili çıkaracak (D) partisi ise milletvekili çıkaramayacaktır Buna "Barajlı Dhont" nisbi temsil sistemi denir Türkiyede 1961den sonra en çok uygulanan sistem budur Ancak 1965te "Milli bakiye sistemi" adı verilen ve alınan oy sayısının, parlamentoda tam orantılı şekilde temsilini sağlayan, bir seçim sistemi tatbik edilmiştir Buna göre milli çerçeveli, ülke çapında yapılan bir genel seçimde; her parti tek bir milli aday listesi sunar Sandalyeler de, milli seçim birimine göre dağıtılır Boş sandalyeler ise, en fazla oy artığı bulunan listelere ilave edilir


Türkiyede seçim siyasi bakımdan, 1876 Birinci Meşrûtiyet Anayasasıyla ilk defa uygulandı Buna göre, her il bir seçim çevresi ve seçimler gizli olacaktı Muvakkat Talimat adlı geçici bir talimatla(5 Kasım 1876da) ilk Milletvekili Genel Seçimi 1877 yılında yapılmıştır Seçim kanunu hazırlanıncaya kadar Muvakkat Talimatla seçimler olacaktı Servet ilkesine göre, aday olabilmek için Türkiyede az-çok bir emlak sahibi olmak gerekiyordu İstanbul ve çevresi dışında kalan yerlerin milletvekillerini, o yerlerin idare meclisi üyeleri gizli oyla seçtiler İstanbul ve çevresi ise 20 seçim çevresine ayrıldı Eşraf ve erkandan birer seçim kurulu kuruldu Seçim çevresi halkından 25 yaşını bitiren, emlak sahipleri iki vekil seçti 40 kişi olan bu vekillerse İstanbul milletvekillerini seçtiler Birinci Meşrûtiyetin tek seçimi bu oldu


1908de İntihab-ı Mebusan seçim kanunu çıktı Buna göre, iki dereceli, servet ve çoğunluk esası getirildi İlk defa siyasi partiler bu seçimde mücadeleye girdi İstiklal Harbi sırasında ilki, (23 Nisan 1920 toplantısı için) 19 Mart 1920de; ikincisi ise 1923te yapılan iki seçim vardır Servet esası kalkmış ve seçmen yaşı 18e inmişti 1927, 1931, 1935, 1939, 1943, 1946, 1950, 1954 ve 1957 seçimleri yapıldı İlk dördü İntihab-ı Mebusan Kanununa göredir 5 Aralık 1934te 2598 sayılı kanunla kadınlara da seçme ve seçilme hakkı verildi Seçmen yaşı 22 oldu


1942 tarihli Mebus Seçimi Kanunu da, iki dereceli sistemi kabul ediyordu İlk defa 1946 tarihinde, Milletvekili Seçimi Kanunu ile tek dereceli sistem getirildi Ancak, bu kanun da açık oy, gizli tasnife dayandığı için sağlıklı ve dürüst bir seçimden bahsetmek imkansızdı


Türkiyede, gerçek milli iradeyi, dürüst bir şekilde yansıtabilecek ve çok partili hayata yol açabilecek ilk seçim kanunu, 16 Şubat 1950 tarihli ve 5545 sayılı Milletvekilleri Seçimi Kanunudur Bu kanuna göre, 14 Mayıs 1950deki seçimle tek parti iktidarından, çoğulcu demokrasiye geçildi 1954 ve 1957 seçimleri de aynı şekilde ve çoğunluk sistemine göre yapıldı Kuvvetli ve millet çoğunluğuna dayanan iktidarlar işbaşına geldi 1961 Anayasası, seçme ve seçilme hakkı ve bunların teminat altına alınması için temel ilkeleri koydu Türkiye tarihinde ilk defa seçimlerin, serbest, eşit, gizli, tek dereceli genel oy (gizli oy), açık tasnif ve döküm esasına göre yapılacağı belirlendi


Çoğunluk sisteminden farklı bir sistem de seçim kanunlarıyla getirildi 1961 seçiminde, Cumhûriyet Senatosu seçimi çoğunluk sistemine, milletvekilleri seçiminde nisbi temsil usûlüne yer verildi 1965te, her iki meclis seçimlerinde de, bir nisbi temsil çeşidi olan Milli Bakiye sistemi getirildi


3 Barajlı seçim sistemi: 1969 seçimlerinde Barajlı Dhont şekline göre seçimlere bir baraj sistemi getirildi Buna göre bir seçim çevresindeki geçerli oyların toplamı, o ilin milletvekili sayısına bölünüyor, böylece de çıkan seçim (baraj) sayısından az oy alan siyasi partilere veya bağımsız adaylara milletvekilliği verilmiyordu Açıkta kalan milletvekili varsa, baraj altında oy alan parti ve adaylar düşünülmeden "Dhont" sistemine göre paylaştırmak icab ederdi Hiçbir parti ve aday seçim sayısına ulaşmazsa, çıkacak milletvekilleri"Dhont" sistemine göre tespit ediliyordu Bu sisteme "Barajlı Dhont" adı verildi Bu sistemi Anayasa mahkemesi iptal etti Bu şekilde, yargı organı, yasama organına müdahale ediyor ve çoğunlukla tek bir partinin iktidar olmasını engellemeye çalışıyordu


1982 Anayasası ve akabinde çıkarılan Siyasi Partiler ve Seçim Kanunu ile demokrasi rayına daha sağlam bir şekilde oturtuluyordu Koalisyon ve güçsüz iktidarların memlekette anarşiyi önleyip, kalkınmayı gerçekleştirmesi imkansızdı Cumhûriyet Senatosu (tabii senatörü, kontenjan ve seçimle geleni de olmak üzere) kaldırıldı Millet meclisi üye sayısı ise 400e indirildi Fakat 1987de yapılan değişiklikle tekrar 450ye çıkarıldı Türkiye genelinde partilere yüzde on barajı ve ayrıca, seçim çevresi barajı konuldu Buna göre, bir seçim çevresinde, kullanılan geçerli oyların toplamının, o çevreden çıkacak milletvekili sayısına bölünmesiyle elde edilecek sayıdan az oy alan siyasi partilere ve bağımsız adaylara milletvekili tahsis edilmez Yani bu yüzdenin altındaki bir parti o bölgede veya ilde milletvekili çıkaramıyor


1987 genel seçimleri öncesinde çıkarılan bir kanunla, bir çeşit Dar Bölge Sistemine geçildi Buna göre, her ilin nüfûsuna göre tespit edilen milletvekili sayısı 6yı geçerse, o il birden fazla seçim çevresine ayrılıyor 6 milletvekili çıkaracak olan bölgelerde partiler birer kontenjan adayı gösteriyor Bu sayı, toplam milletvekili sayısının % 10u olan 45e ulaşmazsa diğer bölgelerden dolduruluyor Bir seçim bölgesinde en çok oyu alan partinin kontenjan adayı kazanmış oluyor Geri kalan milletvekilleri; 5 çıkaracak olan bölgelerde % 20yi, 4 çıkaracak yerlerde % 25i, 3 çıkaracak yerlerde % 33ü, 2 çıkaracak yerlerde % 50yi geçen partiler arasında paylaştırılıyor


1991 seçimlerinden önce çıkarılan bir kanunla, 2 ve 3 milletvekili çıkaracak olan yerlerde % 25 barajı kabul edildi Ayrıca, bir seçmen, oy verdiği partiden yalnız bir adaya tercih işareti koyabiliyordu Bu tercih işaretleri toplamı, o partinin, o bölgeden aldığı oyların % 15ini geçerse, o aday birinci sıraya geçmiş oluyordu


Bu şekilde kuvvetli ve tek partili iktidarlar dönemi başlatılmak istendi


Mahalli İdarelerde İl Genel Meclisi ve Belediye Meclisi seçimlerinde istikrarı sağlamak için 1984 tarihli 2972 sayılı kanunla seçimde Baraj Usûlü kabul edilmiştir Buna göre, bir seçim çevresinde kullanılan geçerli oy toplamının onda birine tekabül eden sayı bütün partilerin ve bağımsız adayların aldıkları oy sayısından çıkarılır Bu çıkarmadan sonra geriye kalan oy, oyu kalmayan siyasi partiler ve bağımsız adaylar üye tahsisinde hesaba katılmaz


Milletvekili seçiminin başlangıç tarihini ve oy verme gününü kanun tespit eder Seçimlerle ilgili işlemlere, seçmen kütüklerinin yazılması ile başlanır Her seçim bölgesi için bir seçmen kütüğü düzenlenir Ancak, bu düzenlemeden sonraki altı ay içinde ikinci bir seçim olursa, yeni bir kütük düzenlenmez Seçmen kütüklerine yazılı olmayan oy kullanamaz Oturduğu yere en yakın seçim bölgesi ve sandığında oy kullanma hakkı vardır Birden çok seçmen kütüğüne yazılmak ve birden çok oy vermek yasaktır


Seçim kurulları: Türkiyede seçim işleri, seçim kurulları tarafından yapılır Bağımsız yargı denetimi seçimlerde esastır


Yüksek Seçim Kurulu: Ankarada bulunur Seçimlerin başlangıcından sonuna kadar düzen içinde geçmesini sağlar


Seçimlerin dürüstlüğü ile ilgili bütün işlemleri yapma ve yaptırma seçim süresince ve seçimden sonra seçimlerle ilgili bütün şikayet, itiraz ve yolsuzlukları inceler, kesin karara bağlar ve Türkiye Büyük Millet Meclisi Üyelerinin seçim tutanaklarını kabul eder Yedi asil, dört yedek üyeden meydana gelen bir kuruldur Bu üyelerin altısı Yargıtay, beşi Danıştay genel kurullarınca kendi üyeleri arasında gizli oyla seçilir Bunlar aralarından gizli oyla ve salt çoğunlukla bir başkan ve bir başkan vekili seçerler İki Yargıtay ve iki Danıştay üyesi kura ile yedek üyeliğe ayrılır Başkan ve başkan vekili ad çekmeye dahil değildir


İl seçim kurulu: İl seçim çevresinde kanunla tespit edilen vazifeleri görür Seçimleri düzenle yürütür İl merkezindeki derecesi en yüksek hakim, başkandır Diğer iki yüksek dereceli hakim de üye olur Yargı organında iki hakim de yedek üyedir


İlçe seçim kurulu: Her ilçe çevresinde, kanunun verdiği görevleri yapar Seçimi düzenle yaptırır İlçenin en yüksek dereceli hakiminin başkanlığı ile diğer altı üyeden meydana gelir Dördü siyasi partilerden ikisi de öğretmenlerdendir İki öğretmen yedek üyesi de vardır


Sandık kurulu: Sandık çevresinde seçimi yapan ve İlçe Seçim Kurulu tarafından kurulan bir başkan ve dört üyeden meydana gelir


Seçim sonuçları hakkında şikayet ve itirazlar kanunla tespit edilmiş olup, kurullara aşağıdan yukarı doğru yapılır