Mantıkçı Olguculuk

Mantıkçı Olguculuk bilimsel bilginin, ancak bilimin mantıksal çözümlemeleriyle olanaklı bulunduğunu ileri süren yeni-olgucu görüş Yeni-olguculuğun özel bir biçimi olan mantıkçı olguculuk (Dilimizde bu anlamda mantıki pozitivizm, mantıksal pozitivizm ya da mantıksal olguculuk deyimleri de kullanılmaktadır) R Carnap, Otto Neurath, H Reichenbach, Hans Hahn, A J Ayer, Bertrand Russell, Friedrich Weismann, Moritz Schlick, Ludwig Wittgenstein vb gibi yeni-olgucuların bilimsel bilgiyi mantık çözümlemelerine indirgemeleriyle oluşmuştur

Viyana okulu'yla Viyana Okulu veya Avusturya Okulu bir akademik müessesenin ötesinde bir muhakeme yolu, bir analiz tekniği, bir araştırma programı ve diğer ekonomi düşünce okullarından farklı bir teorik sistemdir

Berlin okulu ve Amerikan yeni-olgucularının geliştirdikleri bu anlayış, gerçekte, Berkeley'le Hume'un başlatıp Ernst Mach'la Richard Avenarius'un sürdürdükleri öznel düşünceciliğin olgucu bir ortamda süregelişidir Görgücülüğün öznel düşünceci yorumunu mantıksal çözümlemeyle birleştirmeye çalışan mantıkçı olguculara göre, tek tek bilimler kavram ve yöntem bakımlarından birbirlerinden farklıdırlar Bilimleri birleştirmek, ancak mantıksal yapılarını çözümlemek ve tümünü bir protokol dili'ne bağlamakla oluşur


Örneğin sömürü sözcüğü öznel düşünceci görgücülük anlamışına göre görgül olarak doğrulanamaz, bu yüzden de bilimsel değildir ve geçersizdir Görüldüğü gibi mantıkçı olgucular için, toplumsal ilişkilerin belirlediği kavramlar geçerliği olmayan sahte kavramlardır Yaşamdan tümüyle kopmuş bir kuram geliştiren mantıkçı olgucular, asın bilimcilik savlarına karşın zorunlu olarak bilinçdışına düşmüşlerdir